Δικτατορία του Φρανθίσκο Φράνκο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Δικτατορία του Φρανθίσκο Φράνκο (ισπανικά: Dictadura de Francisco Franco) είναι η περίοδος της ισπανικής ιστορίας μεταξύ του 1939, όταν ο Φρανθίσκο Φράνκο πήρε τον έλεγχο της Ισπανίας μετά τη νίκη της εθνικιστικής παράταξης στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο εγκαθιδρύοντας δικτατορία, και του 1975, όταν πέθανε ο Φράνκο, ο πρίγκιπας Χουάν Κάρλος στέφθηκε βασιλιάς της Ισπανίας.
Δικτατορία του Φρανθίσκο Φράνκο Estado Español (1936-1947) Reino de España (1947-1975) | ||||||
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
Σύνθημα «Una, Grande y Libre» («Μία, Μεγάλη και Ελεύθερη») | ||||||
Ύμνος Μάρτσα ρεάλ | ||||||
Πρωτεύουσα | Μαδρίτη | |||||
Γλώσσες | Ισπανική | |||||
Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανισμός | |||||
Πολίτευμα | Δικτατορία | |||||
Καουντίλιο | ||||||
- | 1936-1975 | Φρανθίσκο Φράνκο | ||||
Πρωθυπουργός | ||||||
- | 1938-1973 | Φρανθίσκο Φράνκο | ||||
- | 1973 | Λουίς Καρέρο Μπλάνκο | ||||
- | 1973-1975 | Κάρλος Αρίας Ναβάρρο | ||||
Ιστορική εποχή | Β' ΠΠ / Ψυχρός Πόλεμος | |||||
- | Ισπανικός εμφύλιος | 1936-1939 | ||||
- | Εξορία της δημοκρατικής κυβέρνησης | 1 Απριλίου 1939 | ||||
- | Ένταξη στον Ο.Η.Ε. | 14 Δεκεμβρίου 1955 | ||||
- | Θάνατος του Φρανθίσκο Φράνκο | |||||
- | Ισπανική Μεταπολίτευση | 1975-1978 | ||||
Έκταση | ||||||
- | 1940 | 796.030 km² | ||||
Πληθυσμός | ||||||
- | 1940 εκτ. | 25.877.971 | ||||
Πυκνότητα | 32,5 /km² | |||||
- | 1975 εκτ. | 35.563.535 | ||||
Νόμισμα | Πεσέτα | |||||
Σήμερα | Ισπανία Μαρόκο Ισημερινή Γουινέα Δυτική Σαχάρα | |||||
Υπήρξε το διάδοχο καθεστώς της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας στη διακυβέρνηση της Ισπανίας, προϊόν της νίκης των εξεγερμένων στρατιωτικών δυνάμεων και των συμμάχων τους κατά της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου και των συνταγμένων με αυτή δυνάμεων στον Ισπανικό Εμφύλιο. Διήρκησε από την 1η Απριλίου 1939 μέχρι τον θάνατο του στρατηγού και απόλυτου ηγέτη της τον Νοέμβριο του 1975 και αποτέλεσε ένα από τα τρία τυπικά δικτατορικά καθεστώτα της νότιας Ευρώπης των μέσων του 20ού αιώνα μαζί με αυτό του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία (1932-1974) και της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα (1967-1974).[1] Δεδομένης της άκρατης δίωξης και καταπίεσης των αντιπάλων των εξεγερμένων στον Εμφύλιο, η δικτατορία ευθύνεται για εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και για την σταθερή καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εφαρμογή ενός καθεστώτος τρόμου[2] καθόλη τη διάρκειά της.
Η σαραντάχρονη δικτατορία παραδοσιακά χωρίζεται σε τρεις περιόδους: τη φασιστική (1939-1944), κατά την οποία κυριαρχείτο από την φασιστική ιδεολογία της Φάλαγγας και πλησίαζε τουλάχιστον δύο φορές τη συμμετοχή της στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την «αυτάρκεια» (1944-1959), όπου η Ισπανία φυτοζωεί κατεστραμμένη από τον πόλεμο και απομονωμένη διεθνώς λόγω των δεσμών της με τον ευρωπαϊκό φασισμό και τέλος ο ύστερος φρανκισμός (1959-1975) με το άνοιγμα στην Ευρώπη, την εισρροή τουριστών και τη μερική φιλελευθεροποίησή του προς το τέλος της ζωής του δικτάτορα. Έπειτα επήλθε η λεγόμενη Ισπανική Μετάβαση στη Δημοκρατία, υπεύθυνη για τον εκδημοκρατισμό του κράτους που εντούτοις σε καμία στιγμή δεν καταδίκασε επίσημα την δικτατορία, με την πρώτη επίσημη καταδίκη του κράτους να έρχεται τον Νοέμβριο του 2004.[3]