Δυναστεία των Μπαρακζάι

Οι δύο κλάδοι της δυναστείας Μπαρακζάι (μτφ: γιοι του Βαράκ)^[1] διακυβέρνησαν το σύγχρονο Αφγανιστάν από το 1826 έως το 1973 όταν η μοναρχία έφτασε στο τέλος της υπό τον Μουσαχιμπάν Μοχαμάντ Ζαχίρ Σαχ. Η δυναστεία Μπαρακζάι εγκαθιδρύθηκε από τον Ντοστ Μοχαμάντ Χαν μετά την απομάκρυνση της δυναστείας των Ντουρανί του Αχμαντ Σαχ Ντουρανί. Αυτήν την περίοδο, το Αφγανιστάν έχασε μεγάλο μέρος της επικράτειας του από τους Βρετανούς στα νότια και τα ανατολικά, την Περσία στα δυτικά και τη Ρωσία στα βόρεια. Υπήρχαν επίσης πολλές διαμάχες εντός του Αφγανιστάν, συμπεριλαμβανομένων τριών μεγάλων Αγγλοαφγανικών Πολέμων και του εμφυλίου πολέμου του 1929.

Ιστορικά στοιχεία και παρασκήνιο

Η δυναστεία των Μπαρακζάι κατείχε την εξουσία του Αφγανιστάν τον 19ο και 20ό αιώνα. Μετά την πτώση της Αυτοκρατορίας των Ντουρανί το 1826, υπήρξε χάος στις περιοχές της Αφγανικής Αυτοκρατορίας του Αχμάντ Σαχ Ντουρανί καθώς οι γιοι του Τιμούρ Σαχ αγωνίστηκαν για την εξουσία. Η Αφγανική Αυτοκρατορία σταμάτησε να υπάρχει ως ενιαίο έθνος κράτος, διαλυόμενο σε σύντομο διάστημα σε διακριτά μικρά τμήματα. Ο Ντοστ Μοχαμάντ Χαν κατέλαβε την εξουσία το 1826 και ίδρυσε τη δυναστεία Μπαρακζάι περίπου το 1837. Στη συνέχεια, οι διάδοχοι του διακυβέρνησαν με γραμμική διαδοχή μέχρι το 1929, όταν ο βασιλιάς Αμανουλάχ Χαν παραιτήθηκε του αξιώματός του και ο ξάδελφος του Μοχαμάντ Ναντίρ Σαχ εξελέγη βασιλιάς. Η ισχυρότερη και πλέον κυρίαρχη υποφατρία των Μπαρακζάι Παστούν είναι οι Μουσαχιμπάν, από τους οποίους κατάγεται η δυναστεία που διακυβέρνησε το Αφγανιστάν την περίοδο 1826–1973.^[2]

Μοχαμαντζάι

Οι Μοχαμαντζάι είναι η ισχυρότερη και πλέον κυρίαρχη υποφυλή των Μπαρακζάι, και ανήκουν στον κλάδο της συνομοσπονδίας των Ντουρανί, με επίκεντρο την πόλη Κανταχάρ. Βρίσκονται επίσης και σε άλλες περιοχές του Αφγανιστάν αλλά και κατά μήκος των συνόρων με το Πακιστάν στην επαρχία Βαλουχιστάν.

Οι Μουσαχιμπάν είναι οι απόγονοι του Σουλτάνου Μουχαμάντ Χαν, κυβερνήτη της Πεσαβάρ, αδελφού του Ντοστ Μουχαμάντ Χαν. Οι Μοχαμαντζάι Μπαρακζάι σχετίζονται στενά με τον Αμανουλάχ Χαν. Οι Παγιεντάχ Χελ είναι απόγονοι του Παγιεντάχ Χαν, επικεφαλής του κλάδου των Μοχαμαντζάι της φυλής Μπαρακζάι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Τιμούρ και του Ζαμάν Σαχ, οι οποίοι έγιναν κυβερνήτες μετά την πτώση των Σαντουζάι.

Κατάλογος ηγετών των Μπαρακζάι

• Ντοστ Μοχαμάντ Χαν (1826 – Αύγουστος 1839)
• Σαρντάρ Ραχμντίλ Χαν – Κυβερνήτης της Κανταχάρ και του Βαλουχιστάν
• Σαρντάρ Παγιντά Χαν – Κυβερνήτης της Κανταχάρ και του Βαλουχιστάν
• Ακμπάρ Χαν (Δεκέμβριος 1842 – 1845)
• Ντοστ Μοχαμάντ Χαν (1845 – 9 Ιουνίου 1863)
• Σερ Αλί Χαν (12 Ιουνίου 1863 – 5 Μαΐου 1866
• Μοχαμάντ Αφζάλ Χαν (5 Μαΐου 1866 – 7 Οκτωβρίου 1867)
• Μοχαμάντ Αζάμ Χαν (7 Οκτωβρίου 1867 – 21 Φεβρουαρίου 1868)
• Σερ Αλί Χαν (21 Φεβρουαρίου 1868 – 21 Φεβρουαρίου 1879)
• Μοχαμάντ Γιακούμπ Χαν (21 Φεβρουαρίου 1879 – 28 Οκτωβρίου 1879)
• Αμπντούρ Ραχμάν Χαν (11 Αυγούστου 1880 – 3 Οκτωβρίου 1901)
• Χαμπιμπουλάχ Χαν (3 Οκτωβρίου 1901 – 20 Φεβρουαρίου 1919)
• Αμανουλάχ Χαν (28 Φεβρουαρίου 1919 – 14 Ιανουαρίου 1929)
• Σαρντάρ Γκουλάμ Μουχαμάντ Ταρζί – ποιητής, κυβερνήτης της Κανταχάρ και του Βαλουχιστάν
• Ιναγιατουλάχ Χαν (14 Ιανουαρίου 1929 – 17 Ιανουαρίου 1929)
• Μοχάμεντ Ναντίρ Σαχ (17 Οκτωβρίου 1929 – 8 Νοεμβρίου 1933)
• Μοχάμεντ Ζαχίρ Σαχ (8 Νοεμβρίου 1933 – 17 Ιουλίου 1973)
• Αχμάντ Σαχ Χαν (23 Ιουλίου 2007 – παρόν)

Επικεφαλής του Οίκου των Μπαρακζάι από το 1973

• Βασιλιάς Μοχάμεντ Ζαχίρ Σαχ (17 Ιουλίου 1973 – 23 Ιουλίου 2007)
• Πρίγκιπας Διάδοχος Αχμάντ Σαχ Χαν (23 Ιουλίου 2007 – παρόν)

Γλώσσες

Η κύρια γλώσσα των Μπαρακζάι είναι τα παστού. Προηγουμένως, τα νταρί περσικά χρησιμοποιούνταν ως η επίσημη γλώσσα σε καταγραφές και αλληλογραφία. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι πλάκες των τάφων γραφόταν και στα Νταρί. Η γλώσσα των φυλών Μπαρακζάι στις περιοχές Πισίν, Κουετά, Γκουλιστάν και Ντουκί είναι όπως η γλώσσα που ομιλείται στην Κανταχάρ. Αυτοί που αποχώρησαν από το Πισίν μιλούν τοπικές διαλέκτους, όπως Μουλτανί ή Σαραΐκι στη Μουλτάν, Χίντκο στην Χαζαρά, Ούρντου στο Μποπάλ και Σίντι στο Σινδ. Η Μπαρακζάι, διάλεκτος των παστού, είναι η γλώσσα που ομιλείται από τους Χαρνάι Μπαρακζάι.^[3][4][5]