Από το 2200 περίπου μέχρι το 1900 π.Χ. ο κύριος όγκος των Ινδοευρωπαίων Πρωτοελλήνων είχε εγκατασταθεί στην Ήπειρο (περιοχή Κορυτσάς, Χαονία), τη βορειοδυτική Μακεδονία (Πελαγονία) και τη βορειοδυτική Θεσσαλία, όπου διασπάσθηκε σε τρεις διαλεκτικούς κλάδους, το δυτικό, τον κεντρικό ή ανατολικό και το νότιο.
|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
|
Το λήμμα πιθανόν να περιλαμβάνει πληροφορίες που αποτελούν πρωτότυπη έρευνα, που δεν έχουν προηγουμένως δημοσιευτεί ή δεν έχουν ελεγχθεί από ειδικούς. |
Από το 1900 μέχρι το 1150 π.Χ. μεγάλα τμήματα των Ελλήνων μεταναστεύουν νοτιότερα και καταλαμβάνουν διάφορα τμήματα της ονομαζόμενης Ελληνικής χερσονήσου. Στις περιοχές αυτές έρχονται σε επαφή με προελληνικά φύλα. Επωφελούνται από την επαφή τους με αυτούς και αναπτύσσονται πολιτιστικά. Ταυτόχρονα διαφοροποιούνται οι ίδιοι και διασπάζονται σε πολλούς διαλεκτικούς κλάδους και φύλα, μέσα από μεγάλες εθνοφυλετικές ανακατατάξεις.