From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ζώνη Απομόνωσης του Πυρηνικού Σταθμού Τσερνόμπιλ είναι μια επίσημα καθορισμένη ζώνη αποκλεισμού γύρω από την τοποθεσία του ατυχήματος στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσερνόμπιλ.[1]:p.4–5:p.49f.3 Είναι επίσης κοινώς γνωστή ως Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ, Ζώνη των 30 Χιλιομέτρων ή απλώς Η Ζώνη.[1]:p.2–5
Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ | |
---|---|
51°18′0″N 30°0′18″E | |
Χώρα | Ουκρανία |
Διοικητική υπαγωγή | Όμπλαστ Κιέβου |
Ίδρυση | 27 Απριλίου 1986 |
Έκταση | 2.600 km² |
Πληθυσμός | 314 (2007) |
Ζώνη ώρας | UTC+02:00 UTC+03:00 |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ιδρύθηκε από τις Σοβιετικές Ένοπλες Δυνάμεις αμέσως μετά την καταστροφή του 1986. Αρχικά υφίστατο σε ακτίνα 30 χλμ από τον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ προορισμένη για εκκένωση και τοποθετημένη υπό στρατιωτικό έλεγχο.[2][3] Τα σύνορά της έχουν αλλάξει έκτοτε ώστε να καλύπτουν μεγαλύτερη περιοχή της Ουκρανίας. Η Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ συνορεύει με μια χωριστά διοικούμενη περιοχή, τον Κρατικό Ραδιοοικολογικό Αποκλειστικό Τομέα της Πολεσίας, βορείως εντός της Λευκορωσίας. Την Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ διαχειρίζεται οργανισμός της Κρατικής Υπηρεσίας Έκτακτης Ανάγκης της Ουκρανίας, ενώ το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας και η σαρκοφάγος του (και το ανταλλακτικό του) διαχειρίζονται χωριστά.
Η ζώνη αποκλεισμού καλύπτει μια περιοχή περίπου 2.600 τ χλμ.[4] στην Ουκρανία που περιβάλλει άμεσα τον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ όπου η ραδιενεργή μόλυνση είναι υψηλότερη και η δημόσια πρόσβαση και η κατοίκηση είναι περιορισμένες. Άλλες περιοχές υποχρεωτικής επανεγκατάστασης και οικειοθελούς μετεγκατάστασης που δεν αποτελούν μέρος της ζώνης αποκλεισμού υπάρχουν στις γύρω περιοχές και σε ολόκληρη την Ουκρανία.[5] Τον Φεβρουάριο του 2019 αποκαλύφθηκε ότι είχαν ξεκινήσει συνομιλίες για την εκ νέου χάραξη των ορίων της Ζώνης Αποκλεισμού ώστε να αντικατοπτρίζεται η φθίνουσα ραδιενέργεια των εξωτερικών περιοχών της Ζώνης.[6]
Σκοπός της Ζώνης είναι να περιορίσει την πρόσβαση σε επικίνδυνες περιοχές, να μειώσει την εξάπλωση της ραδιενεργής μόλυνσης και να διεξάγει δραστηριότητες ραδιολογικής και οικολογικής παρακολούθησης.[7] Σήμερα, η Ζώνη Αποκλεισμού είναι μια από τις πιο ραδιενεργά μολυσμένες περιοχές στον κόσμο και προσελκύει σημαντικό επιστημονικό ενδιαφέρον για τα υψηλά επίπεδα έκθεσης σε ακτινοβολία στο περιβάλλον, καθώς και το αυξανόμενο ενδιαφέρον από τους τουρίστες.[8][9] Η ζώνη αποκλεισμού έχει γίνει ένα ακμάζον καταφύγιο με φυσική χλωρίδα και πανίδα με μερικά από τα υψηλότερα δάση βιοποικιλότητας και πυκνότερα δάση σε όλη την Ουκρανία. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη ανθρώπινης δραστηριότητας στη ζώνη αποκλεισμού και παρά την ακτινοβολία.[10] Γεωγραφικά, περιλαμβάνει τις βορειότερες περιοχές των περιφερειών Κιέβου και Ζιτομύρ της Ουκρανίας.
Στις 24 Φεβρουαρίου 2022 έγινε η κατάληψη της ζώνης αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ από τους Ρώσους, στην πρώτη μέρα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Στις αρχές Απριλίου του ίδιου έτους οι Ρώσοι αποχώρησαν και έκτοτε η ζώνη είναι και πάλι υπό ουκρανικό έλεγχο.
Ιστορικά και γεωγραφικά, η ζώνη είναι η καρδιά της περιοχής της Πολεσίας, η οποία ήταν κατά κύριο λόγο αγροτική δασώδης και ελώδης περιοχή και κάποτε κατοικίσιμη από 120.000 ανθρώπων που ζούσαν στις πόλεις του Τσερνομπίλ και του Πρίπιατ καθώς και 187 μικρότερων κοινοτήτων,[11] αλλά τώρα είναι ως επί το πλείστον ακατοίκητη. Όλοι οι οικισμοί παραμένουν χαρακτηρισμένοι στους γεωγραφικούς χάρτες αλλά επισημαίνονται ως «ακατοίκητοι». Οι δασικές εκτάσεις στην περιοχή γύρω από το Πρίπιατ ήταν ένα επίκεντρο της αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο επέτρεψε στους ντόπιους κατοίκους να αποφύγουν τους γερμανούς στρατιώτες και να επιστρέψουν στο δάσος,[3] όπου κοντά στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ βρισκόταν το «Δέντρο των Παρτιζάνων», το οποίο χρησιμοποιούνταν για να κρεμάσουν αιχμάλωτους παρτιζάνους. Το δέντρο έπεσε λόγω ηλικίας το 1996 και ένα μνημείο βρίσκεται τώρα στη θέση του.
Η Ζώνη Αποκλεισμού δημιουργήθηκε στις 2 Μαΐου 1986 αμέσως μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ, όταν η σοβιετική κυβερνητική επιτροπή με επικεφαλής τον Νικολάι Ρύζκοφ [4] αποφάσισε μια «μάλλον αυθαίρετη»[2] περιοχή 30 χιλιομέτρων σε ακτίνα γύρω από τον αντιδραστήρα 4 ως καθορισμένη περιοχή εκκένωσης. Η Ζώνη των 30 χλμ. χωρίστηκε αρχικά σε τρεις υποζώνες: την περιοχή αμέσως δίπλα στον αντιδραστήρα 4, μια περιοχή ακτίνας περίπου 10 χλμ. από τον αντιδραστήρα, και την υπόλοιπη ζώνη 30 χλμ. Τα προστατευτικά ρούχα και οι διαθέσιμες εγκαταστάσεις διέφεραν μεταξύ αυτών των υποζωνών.[2]
Αργότερα το 1986, αφού δημιουργήθηκαν ενημερωμένοι χάρτες των μολυσμένων περιοχών, η ζώνη χωρίστηκε σε τρεις περιοχές για να ορίσει περαιτέρω περιοχές εκκένωσης με βάση το αναθεωρημένο όριο των 100 mSv.[4]
Ειδική άδεια πρόσβασης και πλήρης στρατιωτικός έλεγχος τέθηκε σε εφαρμογή αργότερα το 1986. Αν και οι εκκενώσεις πληθυσμών δεν ήταν άμεσες, 91.200 άνθρωποι απομακρύνθηκαν τελικά από αυτές τις ζώνες.[2]:162
Τον Νοέμβριο του 1986, ο έλεγχος των δραστηριοτήτων στη ζώνη δόθηκε στη νέα εταιρεία παραγωγής Κόμπινατ. Με έδρα την εκκενωμένη πόλη του Τσερνομπίλ, η ευθύνη της εταιρείας ήταν να λειτουργήσει το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής, να απολυμάνει τη ζώνη των 30 χιλιομέτρων, να προμηθεύσει υλικά και αγαθά στη ζώνη και να κατασκευάσει κατοικίες έξω από τη νέα πόλη Σλάβιτς για το προσωπικό του εργοστασίου και τις οικογένειές τους.[2]:162 Τον Μάρτιο του 1989, δημιουργήθηκε μια «Ασφαλής Διαβίωση» για άτομα που ζουν σε μολυσμένες ζώνες πέρα από τη Ζώνη Αποκλεισμού στη Λευκορωσία, την Ουκρανία και τη Ρωσία.[1]
Τον Οκτώβριο του 1989, η σοβιετική κυβέρνηση ζήτησε βοήθεια από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) για την αξιολόγηση της «Σοβιετικής Ασφαλούς Διαβίωσης» για τους κατοίκους των μολυσμένων περιοχών.[1]"Σε όλη τη σοβιετική περίοδο, μια εικόνα περιορισμού επιτεύχθηκε εν μέρει μέσω επιλεκτικών μετεγκαταστάσεων και εδαφικών οριοθετήσεων των μολυσμένων ζωνών".[1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.