Θέμα Σελευκείας
θέμα (διοικητική διαίρεση) της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Θέμα Σελευκείας αποτελούσε διοικητικό διαμέρισμα («θέμα») της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Σύμφωνα και με το έργο Περί θεμάτων του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου[1], πρωτεύουσά του ήταν η Σελεύκεια της Ισαυρίας (σημ. Σιλιφκέ), στη σημερινή επαρχία της Μερσίνης της Τουρκίας, στα νότια της Μικράς Ασίας, απέναντι από την Κύπρο[2].
Μέχρι τον 9ο αιώνα η περιοχή ήταν μέρος του θέματος των Κιβυρραιωτών και η πόλη της Σελεύκειας έδρα του στρατηγού-διοικητή του θέματος με τον τίτλο του (δρουγγάριου)[3]. Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος (829-842) την ανακήρυξε κλεισούρα. Αργότερα, περί το 930, ο αυτοκράτορας Ρωμανός τη μετέτρεψε σε ανεξάρτητο θέμα. Το θέμα διαιρούνταν σε παράκτιο και εσωτερικό και διέθετε φρουρά 5.000 ανδρών.[4]
Μετά την προσωρινή κατοχή της από τους Τούρκους, η πρωτεύουσα Σελεύκεια ανακαταλήφθηκε και οχυρώθηκε από τους Βυζαντινούς, το 1099. Το 1159 ο αυτοκράτορας Μανουήλ τη χρησιμοποίησε ως βάση για την προσωρινή ανακατάκτηση της Κιλικίας. Το θέμα παρέμεινε μέρος της αυτοκρατορίας μέχρι την κατάλυσή του από το Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας το 1180.[3]
Γνωστοί στρατηγοί-διοικητές ήταν: