Ιαπωνική μυθολογία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ιαπωνική μυθολογία απαρτίζεται από ένα σύστημα δοξασιών που ενσωματώνουν στοιχεία της σιντοϊστικής και βουδιστικής παράδοσης, καθώς της λαϊκής θρησκείας με άξονα τη γη και τη γεωργία. Η ιαπωνική μυθολογία σχετίζεται άμεσα με το Σίντο, την παλιότερη ιαπωνική θρησκεία. Τα έργα Κοτζίκι (Διήγηση των Παλαιών Πραγμάτων) και Νιχόν Σόκι (Χρονικά της Ιαπωνίας), αφηγούνται τη δημιουργία των νησιών που αποτελούν την Ιαπωνία από τους θεούς Ιζανάγκι και Ιζανάμι,[1] καθώς και τη γέννηση των μεταγενέστερων θεοτήτων που αποτελούν το ιαπωνικό πάνθεον, των λεγόμενων Κάμι (θεότητα ή πνεύμα στα ιαπωνικά).
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Στους ιαπωνικούς μύθους στηρίζεται η προέλευση της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ιαπωνίας, η οποία έχει θεϊκές καταβολές. Η ιαπωνική λέξη για τον Αυτοκράτορα της χώρας, "tennō" (天皇), σημαίνει "αυτοκράτορας εξ ουρανού".