Ιβάν Αλεξάνταρ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ (Иван Александър, αρχική γραφή: ІѠАНЪ АЛЄѮАНдРЪ[1], 1301 - 17 Φεβρουαρίου 1371) γνωστός και ως Ιωάννης-Αλέξανδρος[2] ήταν τσάρος της Βουλγαρίας από το 1331 ως το 1371[3] κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η ημερομηνία γέννησής του είναι άγνωστη. Πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1371. Η μακρά βασιλεία του Ιβάν-Αλεξάνταρ θεωρείται μεταβατική περίοδος στη μεσαιωνική Βουλγαρική ιστορία. Ο Ιβάν-Αλεξάνταρ ξεκίνησε τη βασιλεία του αντιμετωπίζοντας τα εσωτερικά προβλήματα και τις εξωτερικές απειλές από τους γείτονες της Βουλγαρίας: τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και τη Σερβία. Οδήγησε το κράτος του σε οικονομική ανάκαμψη και πολιτιστική και θρησκευτική αναγέννηση.[4]
Ιβάν Αλεξάνταρ Иван Александър | |
---|---|
Πορτραίτο του τσάρου από το Τετραευαγγέλιο του Ιβάν-Αλεξάνταρ | |
Τσάρος της Βουλγαρίας | |
Περίοδος | 1331–17 Φεβρουαρίου 1371 |
Προκάτοχος | Ιβάν Στέφαν |
Διάδοχος | Ιβάν Σισμάν |
Διάδοχος | Ιβάν Σρατσιμίρ |
Γέννηση | 1301 |
Θάνατος | 17 Φεβρουαρίου 1371 |
Σύζυγος | Θεοδώρα της Βλαχίας Σάρα (Θεοδώρα) |
Επίγονοι | Μιχαήλ Ασέν Δ΄ Ιβάν Ασέν Δ΄ Ταμάρα Ιβάν Σρατσιμίρ Ιβάν Σισμάν Κυράτζα Μαρία Ιβάν Ασέν Ε΄ Ντεσισλάβα Βασιλίσα |
Οίκος | Σρατσιμίρ |
Πατέρας | Σρατσιμίρ του Κραν |
Μητέρα | Κεράτσα Πετρίτσα |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Δεν κατάφερε όμως αργότερα να αντεπεξέλθει στις αυξανόμενες επιδρομές των Οθωμανών, στις επιδρομές των Ούγγρων από τα βορειοδυτικά και στη Μαύρη Πανώλη.[3] Σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα, μοίρασε τη χώρα στους γιους του,[5][6] αναγκάζοντάς την έτσι να αντιμετωπίσει την επαπειλούμενη Οθωμανική κατάκτηση αδυνατισμένη και διαιρεμένη.[3][6]