Ιβερμεκτίνη
φάρμακο / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ιβερμεκτίνη είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία πολλών τύπων παρασιτικών λοιμώξεων.[1] Αυτό περιλαμβάνει ψείρες, ψώρα, ογκοκέρκωση, στρογγυλοειδίαση, τριχουρίαση, ασκαρίαση και λεμφική φιλαρίαση.[2][3][4] Μπορεί να ληφθεί από το στόμα ή να εφαρμοστεί στο δέρμα για εξωτερικές προσβολές.[5] Η χρήση στα μάτια πρέπει να αποφεύγεται.
Ονομασία IUPAC | |
---|---|
22,23-dihydroavermectin B1a + 22,23-dihydroavermectin B1b | |
Κλινικά δεδομένα | |
Εμπορικές ονομασίες | Stromectol, Soolantra cream |
AHFS/Drugs.com | monograph (αντιπαρασιτικό) FDA Professional Drug Information (ροδάνθη) |
MedlinePlus | a607069 |
Δεδομένα άδειας |
|
Κατηγορία ασφαλείας κύησης |
|
Οδοί χορήγησης | Από το στόμα, τοπικά |
Κυκλοφορία | |
Κυκλοφορία |
|
Φαρμακοκινητική | |
Πρωτεϊνική σύνδεση | 93% |
Μεταβολισμός | Ήπαρ (CYP450) |
Βιολογικός χρόνος ημιζωής | 18 ώρες |
Απέκκριση | Κόπρανα; <1% ούρα |
Κωδικοί | |
Αριθμός CAS | 70288-86-7 Y 71827-03-7 |
Κωδικός ATC | D11AX22 P02CF01 QP54AA01 (WHO) QS02QA03 (WHO) |
PubChem | CID 9812710 |
DrugBank | DB00602 Y |
ChemSpider | 7988461 Y |
UNII | 8883YP2R6D Y |
KEGG | D00804 Y |
ChEMBL | CHEMBL1200633 Y |
PDB ID | IVM (PDBe, RCSB PDB) |
Χημικά στοιχεία | |
Χημικός τύπος | C48 H74 O14 (22,23-dihydroavermectin B1a) C47 H72 O14 (22,23-dihydroavermectin B1b) |
Μοριακή μάζα | 875.106 g·mol−1 (22,23-dihydroavermectin B1a) 861.079 g·mol−1 (22,23-dihydroavermectin B1b) |
CC[C@H](C)[C@@H]1[C@H](CC[C@@]2(O1)C[C@@H]3C[C@H](O2)C/C=C(/[C@H]([C@H](/C=C/C=C/4\CO[C@H]5[C@@]4([C@@H](C=C([C@H]5O)C)C(=O)O3)O)C)O[C@H]6C[C@@H]([C@H]([C@@H](O6)C)O[C@H]7C[C@@H]([C@H]([C@@H](O7)C)O)OC)OC)\C)C.C[C@H]1CC[C@]2(C[C@@H]3C[C@H](O2)C/C=C(/[C@H]([C@H](/C=C/C=C/4\CO[C@H]5[C@@]4([C@@H](C=C([C@H]5O)C)C(=O)O3)O)C)O[C@H]6C[C@@H]([C@H]([C@@H](O6)C)O[C@H]7C[C@@H]([C@H]([C@@H](O7)C)O)OC)OC)\C)O[C@@H]1C(C)C | |
InChI=1S/C48H74O14.C47H72O14/c1-11-25(2)43-28(5)17-18-47(62-43)23-34-20-33(61-47)16-15-27(4)42(26(3)13-12-14-32-24-55-45-40(49)29(6)19-35(46(51)58-34)48(32,45)52)59-39-22-37(54-10)44(31(8)57-39)60-38-21-36(53-9)41(50)30(7)56-38;1-24(2)41-27(5)16-17-46(61-41)22-33-19-32(60-46)15-14-26(4)42(25(3)12-11-13-31-23-54-44-39(48)28(6)18-34(45(50)57-33)47(31,44)51)58-38-21-36(53-10)43(30(8)56-38)59-37-20-35(52-9)40(49)29(7)55-37/h12-15,19,25-26,28,30-31,33-45,49-50,52H,11,16-18,20-24H2,1-10H3;11-14,18,24-25,27,29-30,32-44,48-49,51H,15-17,19-23H2,1-10H3/b13-12+,27-15+,32-14+;12-11+,26-14+,31-13+/t25-,26-,28-,30-,31-,33+,34-,35-,36-,37-,38-,39-,40+,41-,42-,43+,44-,45+,47+,48+;25-,27-,29-,30-,32+,33-,34-,35-,36-,37-,38-,39+,40-,41+,42-,43-,44+,46+,47+/m00/s1 Y Key:SPBDXSGPUHCETR-JFUDTMANSA-N Y | |
(verify) |
Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν κόκκινα μάτια, ξηρό δέρμα και το δέρμα που καίει.[1] Δεν είναι σαφές εάν είναι ασφαλές για χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά είναι πιθανώς αποδεκτό για χρήση κατά τη διάρκεια του θηλασμού.[6] Ανήκει στην οικογένεια φαρμάκων της αβερμεκτίνης. Λειτουργεί προκαλώντας αύξηση της διαπερατότητας της κυτταρικής μεμβράνης του παρασίτου, με αποτέλεσμα παράλυση και θάνατο.
Η ιβερμεκτίνη ανακαλύφθηκε το 1975 και τέθηκε σε ιατρική χρήση το 1981.[7][8] Συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας[9]
Σε άλλα ζώα χρησιμοποιείται για την πρόληψη και τη θεραπεία της διροφιλαρίωσης και ακαρίασης, μεταξύ άλλων ενδείξεων.[3]