Ιρπίνοι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Ιρπίνοι ή Ιρπινοί ήταν αρχαίος ορεινός λαός της κεντρικής Ιταλίας με καταγωγή από τους Σαμνίτες που οι Ρωμαίοι θεωρούσαν ξένο και ανεξάρτητο έθνος. Κατοικούσαν νότια από το Σάμνιον σε μια περιοχή που ήταν γνωστή σαν Ιρπινία, συνόρευαν στα νότια με την Μπαζιλικάτα, στα ανατολικά με την Απουλία και στα δυτικά με την Ιταλική Καμπανία. Δεν είναι γνωστά τα σύνορα αλλά το βέβαιο είναι ότι είχαν καταλάβει ορεινές εκτάσεις στα Απέννινα όρη, τις πεδιάδες τις κατείχαν οι γείτονες τους. Η ορεινή κοιλάδα δημιουργήθηκε από τις λεκάνες των τριών παραπόταμων του ποταμού Βολτούρνο, ενώθηκαν στο Μπενεβέντο ή Βενεβεντός στην αρχαιότητα που βρισκόταν στο επίκεντρο μεγάλων οροσειρών. Οι περιοχές αυτές βρίσκονταν στα βόρεια από τα Όρη των Δαυνείων.[1] Το όνομα τους μεταφράζεται στην Οσκική γλώσσα ως "λύκος" ή "αυτοί που ανήκουν στον λύκο".[2] Οι πρόγονοι τους οδηγήθηκαν στην περιοχή πιθανότατα από έναν λύκο.[3] Η παράδοση αυτή ερμηνεύει το γεγονός ότι οι Ιρπίνοι μετανάστευσαν στην περιοχή μαζί με τους υπόλοιπους πληθυσμούς Σαβινικής καταγωγής από τα βόρεια σε άγνωστο χρόνο.