Ισαβέλλα της Βαυαρίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ισαβέλλα της Βαυαρίας, (Γερμανική γλώσσα: Isabel von Bayern-Ingolstadt, περί το 1370 - 24 Σεπτεμβρίου 1435), γνωστή και ως Ιζαμπώ της Βαυαρίας, από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του Δούκα της Βαυαρίας. Έγινε βασίλισσα της Γαλλίας (1385-1422) μετά το γάμο της με τον βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο ΣΤ΄, μέλους του Οίκου των Βαλουά. Έπαιξε κύριο ρόλο στις κρατικές υποθέσεις στα άσχημα χρόνια της βασιλείας του ψυχοπαθούς συζύγου της. Ήταν κόρη του Στεφάνου Γ΄ της Βαυαρίας-Ίνγκολστατ και της Ταντέα Βισκόντι, κόρης του Μπερναμπό, Κυρίου του Μιλάνου. Σε ηλικία 15-16 ετών η Ισαβέλλα απεστάλη στην αυλή του Γάλλου βασιλιά Καρόλου ΣΤ΄, και το ζεύγος αρραβωνιάστηκε τρεις ημέρες μετά την πρώτη τους συνάντηση. Η Ισαβέλλα τιμήθηκε με μια λαμπρή στέψη με την είσοδο της στο Παρίσι. Ο Κάρολος ΣΤ΄ υπέφερε συνεχώς από βαριές ψυχικές ασθένειες, με αποτέλεσμα να αποχωρεί τακτικά από τη διακυβέρνηση της χώρας· τα επεισόδια ήταν συχνά και ακολουθούσαν σκληροί ανταγωνισμοί στα μέλη της οικογένειάς του. Ένα θανατηφόρο ατύχημα από φωτιά που συνέβη στον «χορό των καιόμενων ανδρών» (1393), είχε σαν αποτέλεσμα τπν θάνατο τεσσάρων ανδρών· ο βασιλιάς μόλις γλύτωσε τον θάνατο. Ο Κάρολος ΣΤ΄ δεν επέτρεπε στη σύζυγο του να βρίσκεται δίπλα του στις κρίσεις ασθένειας, της επέτρεπε ωστόσο να έχει ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας. Με τον τρόπο αυτό έγινε αντιβασίλισσα στη βασιλική αυλή στο όνομα του Δελφίνου, και απέκτησε τόσο μεγάλες εξουσίες σαν βασίλισσα όσο ελάχιστες γυναίκες στην εποχή της.
Ισαβέλλα της Βαυαρίας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Isabeau de Bavière (Γαλλικά) |
Γέννηση | 28 Απριλίου 1370[1][2] Μόναχο |
Θάνατος | 24 Σεπτεμβρίου 1435 Παρίσι |
Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Θρησκεία | Χριστιανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αντιβασίλισσα |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας (1385–1422)[3][4][5] |
Τέκνα | Ισαβέλλα του Βαλουά[5] Ιωάννα της Γαλλίας (1391-1433) Μαρία της Γαλλίας Μιχαέλα του Βαλουά[5] Λουδοβίκος του Γκυγιέν Ιωάννης της Γαλλίας[5] Αικατερίνη του Βαλουά[5] Κάρολος Ζ' της Γαλλίας[5] Charles, Dauphin of France Philippe de Valois[6] Charles de France |
Γονείς | Στέφανος Γ΄ της Βαυαρίας και Ταντέα Βισκόντι |
Αδέλφια | Johann von Moosburg Λουδοβίκος Ζ΄ της Βαυαρίας |
Οικογένεια | Οίκος του Βίττελσμπαχ |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Αντιβασιλέας |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Η ασθένεια του Καρόλου ΣΤ΄ και οι διεκδικήσεις για την αντιβασιλεία είχαν σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο Εμφύλιος πόλεμος Βουργουνδών και Αρμανιάκ, όπου αντίπαλοι ήταν ο μικρότερος αδελφός του βασιλιά Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης και οι Δούκες της Βουργουνδίας, ο άλλος κλάδος της οικογένειας. Η Ισαβέλλα ακολουθούσε περιστασιακά τον έναν ή τον άλλον κλάδο, ανάλογα με τα συμφέροντα της ίδιας και του γιου της, Καρόλου Ζ΄. Την εποχή που ακολουθούσε τους Αρμανιάκ, οι Βουργουνδοί την κατηγόρησαν για μοιχεία με τον κουνιάδο της Ιωάννη· ενώ την εποχή που ακολούθησε τους Βουργουνδούς, οι Αρμανιάκ τη συνέλαβαν στο Παρίσι και τη φυλάκισαν. Ο Ιωάννης Α΄ της Βουργουνδίας, ο Άφοβος, δολοφόνησε τον Λουδοβίκο Α΄ της Ορλεάνης (1407), με αποτέλεσμα να ακολουθήσει έκρηξη του εμφυλίου ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ο εμφύλιος έληξε, όταν οι οπαδοί του μεγαλύτερου γιου της Καρόλου Ζ΄ δολοφόνησαν τον Ιωάννη Α΄ τον Άφοβο (1419)· αυτό είχε σαν συνέπεια να αποκληρωθεί. Η Ισαβέλλα ήταν παρούσα στη "Συνθήκη του Τρουά" (1420), με την οποία ορίστηκε ως διάδοχος του Γαλλικού θρόνου ο Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας μετά τον θάνατο του συζύγου της Καρόλου ΣΤ΄· έζησε από τότε στο Αγγλοκρατούμενο Παρίσι μέχρι τον θάνατό της (1435). Η Ισαβέλλα έγινε διάσημη στην εποχή της για τις πολλές σπατάλες, ιδιαίτερα σε θέματα φιλανθρωπίας. Οι ιστορικοί στα τέλη του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα αναθεώρησαν πολλές απόψεις, που είχαν για την ίδια μέχρι τότε, επειδή στηρίχτηκαν στον φανατισμό και την προπαγάνδα.