Ιωάννης Μακρυγιάννης
Έλληνας στρατηγός της Επανάστασης του 1821 / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ιωάννης Τριανταφύλλου, γνωστότερος ως Ιωάννης Μακρυγιάννης (Κροκύλειο Φωκίδας, 1797 - Αθήνα, 27 Απριλίου 1864)[1][2], ήταν Έλληνας οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, στρατιωτικός, πολιτικός και συγγραφέας.
Γρήγορες Πληροφορίες Ιωάννης Μακρυγιάννης, Ψευδώνυμο ...
Ιωάννης Μακρυγιάννης | |
---|---|
Ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Ελαιογραφία (Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο) | |
Ψευδώνυμο | "Μακρυγιάννης" |
Γέννηση | Ιωάννης Τριανταφύλλου 1797 Κροκύλειο Φωκίδας, Στερεά Ελλάδα, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
Θάνατος | 27 Απριλίου 1864 (67 ετών) Αθήνα, Αττική, Ελλάδα |
Χώρα | Ελλάδα |
Εν ενεργεία | 1821-1864 |
Βαθμός | Στρατηγός |
Μάχες/πόλεμοι | Επανάσταση του 1821: Μάχη του Σταυρού Πολιορκία της Άρτας Πτώση της Αθήνας Πτώση του Νεοκάστρου Μάχη των Μύλων της Αργολίδας Πολιορκία της Ακρόπολης Μάχη της Καστέλλας Μάχη του Φαλήρου |
Συγγενείς | Δημήτριος & Βασιλική Τριανταφύλλου (γονείς) Κατίγκω Σκουζέ (σύζυγος) Λεωνίδας, Δημήτρης, Γιώργης, Κατίγκω, Όθωνας, Νικόλαος, Βασιλική, Θρασύβουλος, Κίτσος, Ελένη (παιδιά) |
Ιδιότητα | οπλαρχηγός, στρατιωτικός, πολιτικός, έμπορος, συγγραφέας[1] |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κλείσιμο
«...ένα πράγμα με παρακινεί και μένα να γράφω, ότι τούτην την Πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Έγραψα γυμνή την αλήθεια να ιδούνε όλοι οι Έλληνες και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και τα παιδιά μας να λένε : έχουμε αγώνες πατρικούς, έχουμε θυσίες.
Εκεί οπού 'φκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους (κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνύς να με ιδή. Μου λέγει. «Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;» - Του λέγω, «είναι αδύνατες οι θέσες κι' εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός όπου μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ' αυτές τις θέσες τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ' ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση οπού είμαστε εδώ είναι τοιούτη και θα ιδούμεν την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς...» - «Τρε μπιεν» λέγει, κι αναχώρησε ο Ναύαρχος.