Έλληνας επίσκοπος , αγωνιστής της επανάστασης του 1821 και πολιτικός From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ιωνάς Κωνσταντινίδης ήταν Έλληνας αρχιερέας, οπλαρχηγός, φιλικός και πολιτικός. Διετέλεσε επίσκοπος Δαμαλών και Πεδιάδος και με αυτή την ιδιότητα κήρυξε την επανάσταση στον Δαμαλά (Τροιζήνα), ενώ κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 έλαβε μέρος σε αρκετές πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις. Όταν πέθανε, είχε τον τίτλο του αρχιεπισκόπου Κορινθίας.[1]
Ιωνάς Κωνσταντινίδης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
Θρησκεία | Ανατολική Ορθοδοξία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | κληρικός, οπλαρχηγός, φιλικός, πολιτικός |
Γνωστός για | Κήρυξη της Επανάστασης στα Δαμαλά, Πολιορκία του Ακροκορίνθου |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Επίσκοπος Δαμαλών και Πεδιάδος, Επίσκοπος Ηλείας, Αρχιεπίσκοπος Κορινθίας, Εκκλησιαστικός τοποτηρητής Ναυπλίου και Άργους, Μινίστρος της Θρησκείας, Μέλλος Α' και Γ' Εθνοσυνέλευσης |
Ο Ιωνάς Κωνσταντινίδης γεννήθηκε πιθανότατα στο χωριό Σουδενά (Άνω Λουσοί) των Καλαβρύτων, το έτος 1764. Αρχικά, έγινε μοναχός της Ιεράς Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου. Το 1801 χειροτονήθηκε επίσκοπος της περιοχής των Δαμαλών (Τροιζήνα).[2]
Το 1819, ο επίσκοπος Ιωνάς Κωνσταντινίδης μυείται στη Φιλική Εταιρεία από τον δημογέροντα της Κορίνθου Θεοχάρη Ρέντη.[1] Με την ιδιότητα του Φιλικού, εργάστηκε επιδεικνύοντας ζήλο και κατάφερε να εντάξει πολλά νέα μέλη στην οργάνωση.[3]
Ο Ιωνάς Κωνσταντινίδης, κήρυξε την Επανάσταση στον Δαμαλά (Τροιζήνα) και στην ευρύτερη περιοχή της Τροιζηνίας, υψώνοντας την επαναστατική σημαία. Παράλληλα, μαζί με τον δημογέροντα του Πόρου Νικόλαο Γκίκα, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην έναρξη του Αγώνα στην ευρύτερη περιοχή της Κορινθίας (Σοφικό, Λουτρά Ωραίας Ελένης κ.ά.).[1]
Παράλληλα, ο δραστήριος επίσκοπος μετέβη και στα Μέγαρα, όπου εμψύχωσε τους κατοίκους[4] και ευλόγησε τα όπλα τους. Ύστερα, τους έστειλε να συμμετάσχουν στην πολιορκία του Ακροκορίνθου.[5] Και ο ίδιος πήρε μέρος σ’ αυτήν την επιχείρηση, επικεφαλής 600 πολεμιστών από την περιοχή της Τροιζηνίας, από το Σοφικό και από την Ερμιονίδα.[6] Μάλιστα, ο επίσκοπος Ιωνάς είχε ηγετική θέση στο ελληνικό στρατόπεδο.[7]
Τον Απρίλιο του 1821, η πολιορκία του Ακροκορίνθου διαλύθηκε, εξ αιτίας της επίθεσης του Κεχαγιάμπεη με αλβανικά στρατεύματα στους πολιορκητές.[8] Όταν έφτασε στην περιοχή ο οθωμανικός στρατός, ο επίσκοπος Ιωνάς κινδύνευσε να αιχμαλωτιστεί, καθώς έπεσε από το υποζύγιο το οποίο ίππευε. Αν και ο ίδιος διέφυγε, ο διάκονός του και κάποιος ηγούμενος συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν.[9]
Τελικά, έπειτα από δεύτερη πολιορκία, το οχυρό του Ακροκορίνθου παραδίδεται με συνθήκη στους Έλληνες, στις 14 Ιανουαρίου του 1822.[10] Ο Ιωνάς Κωνσταντινίδης, που είχε ηγετική θέση στο στρατόπεδο των Ελλήνων, εισήλθε μαζί με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς στον Ακροκόρινθο και ευλόγησε την είσοδο των Ελλήνων στο οχυρό .[11]
Ο επίσκοπος Ιωνάς συμμετείχε στην Α’ Εθνοσυνέλευση.[1] Το 1825 διορίστηκε Μινίστρος (δηλαδή υπουργός) της Θρησκείας.[2] Το 1827, με την ιδιότητα του βουλευτή, εκπροσώπησε την Τροιζήνα στην Γ’ Εθνοσυνέλευση.[1]
Το 1830, ο Ιωάννης Καποδίστριας τον διορίζει εκκλησιαστικό τοποτηρητή Ναυπλίου και Άργους, στοχεύοντας να επιλύσει προβλήματα, κυρίως σχετικά με την εκκλησιαστική διοίκηση. Ο Κωνσταντινίδης θα διατηρήσει τη θέση του για τρία χρόνια και μ’ αυτήν θα υποδεχτεί τον Όθωνα στο Ναύπλιο.[1]
Όσο κυβερνούσαν το ελληνικό κράτος οι Βαυαροί αντιβασιλείς, ο επίσκοπος Κωνσταντινίδης αντιμετωπίζει δυσκολίες. Το 1833, η επισκοπή Δαμαλών και Πεδιάδος, στης οποίας τον θρόνο βρισκόταν, καταργείται και ο Ιωνάς λαμβάνει την επισκοπή Ηλείας, αν και δεν το ήθελε. Έξι μήνες αργότερα, υπέβαλε την παραίτησή του, αλλά η αντιβασιλεία την απέρριψε απαντώντας του με προσβλητικό τρόπο.[2]
Στο διάστημα 1834-1852, διετέλεσε αρκετές φορές μέλος εκκλησιαστικών επιτροπών, καθώς και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1853 εκλέχτηκε αρχιεπίσκοπος Κορινθίας.[2]
Ο Ιωνάς Κωνσταντινίδης έφυγε από τη ζωή στις 29 Νοεμβρίου 1853, έχοντας τον τίτλο του αρχιεπισκόπου Κορινθίας. Ενταφιάστηκε με τιμές στη Μητρόπολη της Αγίας Ειρήνης.[1]
Ο Ιωνάς Κωνσταντινίδης έλαβε μέρος σε σημαντικά πολεμικά γεγονότα, καθώς και σε πολιτικές εξελίξεις.[1] Ο Φωτάκος αναφέρει πως ήταν χρήσιμος καθ’ όλη τη διάρκεια του Αγώνα, μέχρι και τη δημιουργία του Νέου Ελληνικού κράτους.[12] Χαρακτηριζόταν από ανιδιοτέλεια και σταθερότητα χαρακτήρα, ενώ δεν πλούτιζε μέσω της συγκέντρωσης λαφύρων.[1] Ενδεικτικό του σεβασμού, με τον οποίο περιβάλλεται ακόμα στη συνείδηση των Τροιζήνιων είναι το γεγονός ότι αναφορές στο έργο και τη δράση του εντοπίζονται και σε σύγχρονα ιστορικά μυθιστορήματα που αφορούν (και) στην περίοδο της Επανάστασης του 1821[13].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.