Κάρολος του Βαλουά
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κάρολος του Βαλουά (Charles de Valois, 12 Μαρτίου 1270 - 16 Δεκεμβρίου 1325) ιδρυτής του Οίκου των Βαλουά ήταν τρίτος γιος του Φιλίππου του Τολμηρού, και της Ισαβέλλας της Αραγωνίας.[6] Ο Κάρολος κυβέρνησε πολλά πριγκιπάτα, διατήρησε τις κομητείες του Βαλουά, του Αλανσόν και του Περς, με τον πρώτο του γάμο με τη Μαργαρίτα, κόμισσα του Ανζού έγινε κόμης του Ανζού και του Μέιν.[7] Με τον δεύτερο γάμο του με την Αικατερίνη του Κουρτεναί έγινε τιτλούχος αυτοκράτορας στη Λατινική Αυτοκρατορία, αν και κυβέρνησε από την εξορία είχε την υψηλή κυριότητα στα Σταυροφορικά κράτη στην Ελλάδα. Ο Κάρολος σαν εγγονός του Λουδοβίκου του Αγίου ήταν εγγονός, γιος, αδελφός, θείος, πατέρας και παππούς βασιλέων. Οι απόγονοι του ο Οίκος των Βαλουά κλάδους του Οίκου των Καπετιδών ανέβηκε στον Γαλλικό θρόνο τρία χρόνια μετά τον θάνατο του. Τα πρώτα δώρα που δέχθηκε ήταν οι κομητείες του Βαλουά, του Αλανσόν και του Περς. Με τον γάμο του με τη Μαργαρίτα, μεγαλύτερη κόρη και διάδοχο του Καρόλου Β΄ του Χωλού τιτουλάριου βασιλιά της Σικελίας, έγινε τιτουλάριος βασιλιάς της Σικελίας. Με τον γάμο του με την Αικατερίνη, εγγονή και διάδοχο του Βαλδουίνου Β΄ της Κωνσταντινούπολης, ανέλαβε τα κληρονομικά δικαιώματα της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης.