Κάστρο Όβετς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Κάστρο Όβετς (βουλγαρικά: Крепост Овеч) είναι βυζαντινό φρούριο που βρίσκεται ανατολικά της σημερινής πόλης Προβάντια στη Βουλγαρία. Βρίσκεται σε ένα οροπέδιο πάνω από την πόλη, που φέρει το όνομα "Ακρόπολη".
Το φρούριο χτίστηκε από τους Βυζαντινούς τον 4ο μ.Χ. αιώνα και λειτούργησε μέχρι τον 7ο. Έμεινε ανενεργό επί έναν αιώνα και ξανακατοικήθηκε από τον 11ο μέχρι τα τέλη του 17ου αιώνα. Αρχαιολογικές μαρτυρίες ωστόσο δείχνουν παρουσία θρακικών φύλων στην τοποθεσία πριν από την ίδρυση του φρουρίου. Τη μεγαλύτερη ακμή του γνώρισε στη διάρκεια του Δεύτερου Βουλγαρικού Βασιλείου. Το Βυζαντινό φρούριο ονομαζόταν "Κάστρο Πρόβατον" ή "Προβάτ", "Όβετς" από τους Βούλγαρους και Τας Χισάρ (πέτρινο φρούριο) από τους Οθωμανούς. Ο Άραβας γεωγράφος του 12ου αιώνα Αλ-Ιντρισί το αποκαλεί "Μπουρφάντα".
Το κάστρο βρίσκεται σε οροπέδιο σχήματος πλοίου που κατευθύνεται από βορρά προς νότο. Από όλες τις πλευρές περιβάλλεται από βράχο με ύψος 11 έως 25 μέτρα. Ένας στενό πέρασμα το συνδέει με το οροπέδιο "Tabiite" που βρίσκεται στα βόρεια. Υψηλά τείχη ανεγέρθηκαν στο βόρειο τμήμα του φρουρίου όπου βρίσκεται η κύρια πύλη του. Επικοινώνησε με το πέρασμα "Tabiite" μέσω γέφυρας μήκους 160 μέτρα. Πάνω από το τεχνητά υπερυψωμένο μονοπάτι, σκαμμένο 8 μέτρων μήκος και βάθους 5 μέτρων, χτίστηκε κρεμαστή γέφυρα. Δίπλα από την κεντρική πύλη λαξευμένη στο βράχο υπάρχει θολωτή δεξαμενή πάνω από δέκα μέτρα μήκος[1]. Θρύλοι λένε ότι σε καρστικά σπήλαια κάτω από το κάστρο κρατήθηκαν τεράστια αποθέματα από σιτηρά και τρόφιμα χάρη στα οποία επέζησαν οι κάτοικοι και η πόλη κατά τη διάρκεια πολιορκίας[2].
Σήμερα, το κάστρο είναι πλήρως ανακαινισμένο, έχει κατασκευαστεί γέφυρα ανάμεσα στο κάστρο και το οροπέδιο Tabiite, διασώζονται πολλά πηγάδια που χρησιμοποιούνταν για να συλλέγουν το νερό (το ένα με βάθος 80 m.). Δεξαμενές για τα σιτηρά, τα ερείπια ναού με αψίδα που ήταν το κέντρο της επισκοπής Οβέτσκατα, δύο αψιδωτές εκκλησίες, πύργοι, η πέτρινη βόρεια πύλη, μαρμάρινες κολόνες. Βρέθηκαν και σπήλαια που κατοικούνταν από την αρχαιότητα[3].
Πιστεύεται ότι ιδρύθηκε ως φρούριο, φυλάκιο, του Βυζαντίου κατά την εισβολή φυλών από τον Βορρά. Το κάστρο ονομάστηκε "Πρόβατον". Οι Βούλγαροι του Ασπαρούχ υιοθέτησαν ήδη από τους Σλάβους την κυριολεκτική μετάφραση του ονόματος και σε όλα τα βουλγαρικά έγγραφα εμφανίζεται ως Όβετς που σημαίνει πρόβατο. Στην αρχή ήταν ένα σημαντικό αμυντικό φρούριο, αλλά γρήγορα έγινε σημαντικό διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο με μόνιμο πληθυσμό. Το κάστρο αναφέρεται ως περιφερειακό διοικητικό κέντρο, και μετά την υιοθέτηση του Χριστιανισμού από τους Βουλγάρους και επισκοπική κατοικία. Η πόλη, φυσικά, έχει ρυθμιστεί και στερεά στρατιωτική φρουρά.
Καμία πληροφορία για το κάστρο δεν υπάρχει κατά τη διάρκεια της πρώτης βουλγαρικής αυτοκρατορίας. Υπάρχουν δύο επιγραφές του Χάνου Όμουρταγκ από τις εκστρατείες του εναντίον των Φράγκων και των Μαγυάρων όπου αναγράφονται σε επιγραφή όσοι διοικητές σκοτώθηκαν[1].
Το κάστρο χρησιμοποιήθηκε από τον βασιλιά Καλογιάν και τον αδελφό του Πέτρο Β΄. Το 1278 προσπαθώντας να περάσουν από τα περάσματα της οροσειράς των Βαλκανίων στο Τάρνοβο, δύο βυζαντινά στρατεύματα των 5000 και των 10 000 στρατιωτών, με επικεφαλής αντίστοιχα από τους στρατηγούς Απρίλ και Μουρίν, έχασαν στη μάχη που ακολούθησε από τον, σΙβάιλο. Ο Βυζαντινός διοικητής Μιχαήλ Γαβράς Τραχανιώτης εισέβαλε στα βουλγαρικά εδάφη, έχοντας κατακτήσει πολλά οχυρά της ανατολικής Θράκης, αλλά σταμάτησε στο Όβετς. Πολιόρκησε το κάστρο που προστατευόταν από τον Ιβάιλο χωρίς να καταφέρει να το καταλάβει κι αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Το 1366 με εντολή του τσάρου Ιβάν Αλεξάντερ στο Όβετς φυλακίστηκαν τρεις ιππότες της Αμεδαίου της Σαβοΐας. Είχαν συλληφθεί από τις δυνάμεις του Όβετς που συμμετείχαν στις μάχες του Γαλατά, αργότερα απελευθερώθηκαν μετά την παρέμβαση του καθολικού πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως πληρώνοντας λύτρα 2400 χρυσά Πέρπερα.
Το 1388 έπεσε υπό Οθωμανική κατοχή, το κάστρο πολιορκήθηκε από τριάντα χιλιάδες στρατό υπό τις διαταγές του Λαλά Σαχίν. Αναφέρετα;ι ότι το φρούριο έπεσε με κόλπο των Οθωμανών, αφού είχαν συνάψει ανακωχή το βράδυ οι Οθωμανοί την παραβίασαν και εισέβαλαν σε αυτό.
Σε 1409 έγινε το κέντρο μιας εξέγερσης με επικεφαλής τον Φρουζχίν γιο του Σισμάν. Το 1413 ο γιος του Βαγιαζήτ Α΄, Μουσά κατέκτησε και πάλι το φρούριο. Το 1444 επιθέθηκαν στο φρούριο τα στρατεύματα της Πολωνίας και της Ουγγαρίας με επικεφαλής τον βασιλιά Βλάντισλαβ Γ΄ αλλά έχασαν στη μάχη που έγινε. Φρούριο σταδιακά άρχισε να χάνει τον σκοπό του και τη σημασία του και σταδιακά εγκαταλείφθηκε.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
