Γάιος Βαλέριος Κάτουλλος
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Γάιος Βαλέριος Κάτουλλος (G. Valerius Catullus) ήταν ρωμαίος λυρικός ποιητής που έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ. Γεννήθηκε στη Βερόνα της βόρειας Ιταλίας το 84 π.Χ και πέθανε στη Ρώμη σε ηλικία μόλις 30 ετών το 54 π.Χ. Καταγόταν από πλούσια και ευυπόληπτη οικογένεια και σπούδασε στη Ρώμη.
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Γάιος Βαλέριος Κάτουλλος | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gaius Valerius Catullus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 84 π.Χ. (περίπου) Βερόνα |
| Θάνατος | 54 π.Χ. Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Ιδιότητα | ποιητής[1][2] και συγγραφέας[3][4] |
| Είδος τέχνης | Latin poetry |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η εποχή του σημαδεύεται από την συνωμοσία του Κατιλίνα, τις νίκες του Πομπήιου στην Ανατολή και την επικράτηση του Καίσαρα στη Δύση. Ο ίδιος ενδιαφερόταν περισσότερο για τη λογοτεχνία και αρκετά νωρίς συνδέθηκε με τον κύκλο των λεγόμενων Νεώτερων Ποιητών (Poetae Novi), οι οποίοι επηρεάσθηκαν περισσότερο από έλληνες ποιητές της ελληνιστικής εποχής και όχι από τη λατινική επική παράδοση και ενδιαφέρονταν στην ποίησή τους πάρα πολύ για τον έρωτα και τα άλλα ανθρώπινα πάθη.
Η ποίηση του Κάτουλλου στιγματίζεται από το θάνατο του αδελφού του και κυρίως από τον απελπισμένο έρωτά του για την Κλωδία (Clodia), την οποία αποκαλεί με το ψευδώνυμο Λεσβία, επηρεασμένος από τη Σαπφώ. Το πάθος του για τη γυναίκα αυτή, σύζυγο του πολιτικού και ρήτορα Μετέλλου (Caecilius Metellus Celer) υπήρξε η έμπνευση και το βασικό θέμα σε πλήθος ποιημάτων του.
Η συλλογή των ποιημάτων του Κάτουλλου που διασώζεται αποτελείται από ενδεκασύλλαβους, ιάμβους, επιθαλάμια, επύλλιο, ελεγείες και επιγράμματα, αν και υπάρχουν αμφιβολίες από τους ερευνητές κατά πόσο συνέθεσε ο ίδιος τη συλλογή αυτή ή κάποιος μεταγενέστερος εκδότης. Στο επίκεντρο της συλλογής βρίσκονται τα 61 μεγάλα ποιήματα (carmina maiora), με εκείνα που απευθύνονται στη Λεσβία να αποτελούν έναν ιδιαίτερο θεματικό κύκλο και να θεωρούνται σήμερα μοναδικά στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Τα ποιήματά του, όπως ισχυρίζεται ο Von Albrecht, είναι αδιανόητα χωρίς τον ελληνικό «σπόρο», οφείλουν όμως τη δύναμη και τη φρεσκάδα τους στη ρωμαϊκή ιδιοφυΐα του ποιητή. Η λογοτεχνική τεχνική και η γλώσσα του είναι επηρεασμένες από την ελληνιστική ποίηση, όμως ο ίδιος με έναν μοναδικό τρόπο συνδέει την ελληνική με τη ρωμαϊκή παράδοση και εμπλουτίζει τη γλώσσα. Τα ιαμβικά ποιήματα που στρέφονται εναντίον του Καίσαρα και του περιβάλλοντός του σε συνδυασμό με τα νεωτερικά στοιχεία της ποίησής του και η σχέση του με την Κλωδία προκάλεσαν λογοτεχνικές έριδες, πολιτική αναταραχή και γενικά αντιδράσεις από συντηρητικούς κύκλους της εποχής του.
Στον Μεσαίωνα το έργο του διασώθηκε σε ένα χειρόγραφο που χρησιμοποίησε το 10 αιώνα ο επίσκοπος Βερόνας Ratherius και κατά τον 14ο αιώνα εμφανίζεται ένας κώδικας από τη Γαλλία, που αργότερα χάνεται. Από τα σωζόμενα χειρόγραφα αξίζει να αναφερθούν ο Oxoniensis (O, Bodleianus Class. Lat. 30), ο Sangermanensis 1165 (G, Parisinus 14317), o Romanus (R, Vaticanus, Ottobonianus Lat. 1829).
Η ποίησή του ήταν ευρύτατα γνωστή όσο ζούσε αλλά και αργότερα, με τις επόμενες γενιές των αυγούστειων ποιητών να του οφείλουν πραγματικά πάρα πολλά. Μόνον πρόσφατα όμως, κατά τον 20ο αιώνα αναγνωρίσθηκε η μεγάλη αξία της ποίησής του. Απηχήσεις και μελοποιήσεις ποιημάτων του θα συναντήσουμε στους Έζρα Πάουντ, Τόμας Γουάιλντερ, Καρλ Ορφ, Κόουλριτζ, Λόρδο Βύρωνα, Μίλτον, Τένισον και ακόμα τον Άλεν Γκίνσμπεργκ.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
