Ρώσος ζωγράφος From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Καρλ Πάβλοβιτς Μπριουλόφ (ρωσικά: Карл Па́влович Брюлло́в , 12 /23 Δεκεμβρίου 1799 – 11 Ιουνίου 1852) ήταν Ρώσος ζωγράφος, θεωρούμενος ως η ηγετική μορφή της μετάβασης της ρωσικής ζωγραφικής από το νεοκλασικισμό προς τον ρομαντισμό.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Καρλ Μπριουλόφ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Карл Павлович Брюллов (Ρωσικά) |
Γέννηση | 12 Δεκεμβρίου 1799[1][2] Αγία Πετρούπολη[3][4][5] |
Θάνατος | 11 Ιουνίου 1852[4][5][6] Μαρτσιάνο[4] |
Τόπος ταφής | Προτεσταντικό Κοιμητήριο και Grave of Karl Briullov |
Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
Σπουδές | Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών (1821) |
Ιδιότητα | ζωγράφος[7][8], αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[8] |
Σύζυγος | Εμιλί Τιμ |
Γονείς | Πάβελ Μπριουλό |
Κίνημα | ρομαντισμός |
Είδος τέχνης | προσωπογραφία και έργο ιστορικής θεματολογίας |
Καλλιτεχνικά ρεύματα | ρομαντισμός |
Σημαντικά έργα | The Last Day of Pompeii |
Βραβεύσεις | Τάγμα της Αγίας Άννης, Γ΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Γ΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη, Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη και Large gold medal of the Imperial Academy of Arts (1821) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Καρλ Μπριουλόφ γεννήθηκε στις στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας και ήταν γιος του ακαδημαϊκού, ξυλογλύπτη και χαράκτη Πάβελ Ιβάνοβιτς Μπριουλό (Pavel Ivanovich Briullo (Brulleau, 1760—1833). Από τα νεανικά του χρόνια, ένιωθε να τον προσελκύει η Ιταλία. Παρά τις επιμελείς και μακροχρόνιες σπουδές του στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης (1809 – 1821), ο Μπριουλόφ ποτέ δεν ενστερνίστηκε τις κλασικές διδαχές των καθηγητών του. Τελειώνοντας τις σπουδές του, αναχώρησε για τη Ρώμη, όπου εργάστηκε μέχρι το 1835 ως πορτρετίστας και ζωγράφος σκηνών της καθημερινής ζωής (genre), αν και η φήμη του ήρθε αργότερα, όταν άρχισε να φιλοτεχνεί τις μεγάλες ιστορικές συνθέσεις του. Το 1835 ταξίδεψε στην Ελλάδα κι Τουρκία κι φιλοτέχνησε μερικούς πίνακες.
Ο Μπριουλόφ, ενώ φιλοτεχνούσε την οροφή του Καθεδρικού ναού του Αγίου Ισαάκ στην Αγία Πετρούπολη, οι δυνάμεις του ξαφνικά τον εγκατέλειψαν. Ακολουθώντας τις συμβουλές των γιατρών του, αναχώρησε το 1849 για τη Μαδέρα (Madeira) και πέρασε τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του στην Ιταλία. Πέθανε στο χωριό Μαρτσιάνο (Marciano), κοντά στη Ρώμη και ενταφιάστηκε στο εκεί Κοιμητήριο των Εγγλέζων (Cimitero degli Inglesi).
Ως το αριστούργημα της καλλιτεχνικής πορείας του Μπριουλόφ θεωρείται το έργο του «Η τελευταία ημέρα της Πομπηίας» (1830 -1833), μια πελώρια σύνθεση, που ο Πούσκιν και ο Γκόγκολ την συνέκριναν με τα καλύτερα έργα του Ρούμπενς και του Βαν Ντάικ. Το έργο προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στην Ιταλία και καθιέρωσε τον Μπριουλόφ ως έναν από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους ζωγράφους της εποχής του. Μετά την περάτωση του έργου του, επέστρεψε θριαμβευτικά στη Ρωσία, όπου απέκτησε πολλούς φίλους στους κύκλους της ρωσικής αριστοκρατίας και της πνευματικής διανόησης και κατέλαβε μια θέση στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης. Κατά το διάστημα που δίδασκε στην Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης, ανέπτυξε ένα προσωπικό ύφος στις προσωπογραφίες του, συνδυάζοντας μια νεοκλασική απλοϊκότητα με μια ρομαντική τάση και ψυχολογική διείσδυση.
Ο Καρλ Μπριουλόφ επικεντρώθηκε στα έργα του σε σκηνές με ιστορικά θέματα, τοπία και προσωπογραφίες. Αριστουργηματική θεωρείται από τις προσωπογραφίες του το «Πορτρέτο των αδελφών Σισμάρεφ» (1839). Μια επιλογή από τα πιο σημαντικά έργα του Καρλ Μπριουλόφ περιλαμβάνει:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.