Κατάλογος μοναρχών της Βρετάνης
κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το λήμμα αυτό αποτελεί έναν κατάλογο των μοναρχών της Βρετάνης (βασιλείς και δούκες) που βασίλεψαν στη Βρετάνη (Βασίλειο και Δουκάτο της Βρετάνης) ως το 1547 με εξαίρεση τρεις περιόδους : τους πολέμους διαδοχής μεταξύ του Οίκου της Βαν και της Ρεν (874-890), τη νορμανδική εισβολή στη Βρετάνη κατά το πρώτο μισό του 10ου αιώνα και τον Πόλεμο της βρετονικής διαδοχής (1341-1365). Οι κυβερνήτες της Βρετάνης μερικές φορές ήταν εκλεγμένοι, συνήθως όμως κυβερνούσαν χάρη σε κληρονομικά δικαιώματα, μερικές φορές ήταν γυναίκες που έφεραν τον τίτλο της δούκισσας της Βρετάνης. Οι μεγάλες πόλεις της Βρετάνης κυβερνήθηκαν από κόμητες οι οποίοι πολλές φορές βρέθηκαν σε σύγκρουση με την κεντρική αυλή του δούκα. Την εποχή που η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι πρώτοι κυβερνήτες της Βρετάνης καταγράφονται σαν "βασιλείς" στην Κορνουάλη και στο Ντέβον. Οι βασιλείς αυτοί είχαν υπό την εξουσία τους την Αρμορική, ο Ιορδάνης ο Αλανός καταγράφει έναν βασιλιά με το όνομα Ριόθαμος. Δεν υπάρχει ωστόσο ξεχωριστός κυβερνήτης της Βρετάνης, τα εδάφη της ήταν μοιρασμένα σε δώρα από τους τοπικούς κόμητες. Το Δουκάτο της Βρετάνης εμφανίστηκε για πρώτη φορά με τη "μάχη του Τραν-λα-Φορέ" (939), ο ποταμός Κουεσνόν καθιερώθηκε σαν όριο ανάμεσα στη Βρετάνη και τη Νορμανδία.[1] Ο Αλαίν Β΄ της Βρετάνης έδωσε όρκο υποτέλειας στον Λουδοβίκο Δ΄ της Γαλλίας αλλά το δουκάτο δεν είχε καμιά βασιλική προσοχή μέχρι τη χρονιά που ο Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας ίδρυσε επισκοπή στη Νάντη (1123).[2] Δεν αναφέρονται άλλοι δούκες της Βρετάνης μέχρι την εποχή που ο Αρθούρος Α΄ της Βρετάνης αναγνώρισε τον Γάλλο βασιλιά Φίλιππο Αύγουστο σαν κυρίαρχο του (1202).[3]
Η περιοχή της Βρετάνης ήταν γνωστή συχνά σαν δουκάτο και οι κυβερνήτες της δούκες, ιστορικά ωστόσο είναι γνωστό ότι στα μέσα του 12ου αιώνα οι βασιλείς της Γαλλίας αποκαλούσαν τους κυβερνήτες της Βρετάνης κόμητες. Η χερσόνησος πήρε αργότερα τον τίτλο του δουκάτου σαν δώρο του βασιλείου της Γαλλίας.[4] Η άποψη αυτή δεν ταυτίζεται καθόλου με τον τρόπο που προσέγγισαν το δουκάτο ο Κάρολος Η΄ της Γαλλίας και ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας που παντρεύτηκαν διαδοχικά την Άννα της Βρετάνης. Ο τελευταίος κάτοχος του τίτλου του ηγεμόνα της Βρετάνης ήταν ο δελφίνος και δούκας Ερρίκος της Γαλλίας, γιος του βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας. Η στέψη του ως βασιλιάς της Γαλλίας, στις 31 Μαρτίου 1547, κατέστησε οριστική, πλέον, την ένωση του δουκάτου με το βασίλειο της Γαλλίας. Ωστόσο, η ημερομηνία ίδρυσης μιας ενιαίας και ανεξάρτητης Βρετάνης παραμένει συζητήσιμη. Η ημερομηνία που είναι αποδεκτή από τον περισσότερο κόσμο είναι η μάχη του Μπαλόν, η οποία κερδήθηκε από τις δυνάμεις του Νομινόη στις 22 Νοεμβρίου 845. Ακόμη, το σύμφωνο του Ανζέ το 851 που υπεγράφη μεταξύ του Ερισπόη και του Καρόλου Β΄ του Φαλακρού, θεωρείται από αρκετούς και ως η επίσημη « ληξιαρχική πράξη του Βασιλείου της Βρετάνης ».