ένα από τα πρώτα μουσικά κομμάτια του ιμπρεσιονισμού. Σε αυτό το έργο ο Ντεμπυσσύ περιπλανιέται ανάμεσα σε κλίμακες και πετυχαίνει υποβλητικές σκηνές μέσω
έχουν προκαλέσει ποικίλες διαθέσεις. Π.χ. το δεύτερο από τα νουτούρνα του Ντεμπυσσύ είναι πολύ ζωηρό, όπως και μέρη του «Νοτούρνο και ταραντέλα» (1915) του
δεν χρησιμοποίησε την ολο-τονική κλίμακα παρά ελάχιστα, διότι «μετά τον Ντεμπυσσύ και τον Πωλ Ντυκά δεν υπήρχε κάτι να προσθέσει», ωστόσο όλοι οι τρόποι