Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1915
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1915 (Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1915) σχηματίστηκε μετά και τη δεύτερη εξώθηση σε παραίτηση της κυβέρνησης Βενιζέλου από τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄.[1][2]
Στις 22 Σεπτεμβρίου ο βασιλιάς επέλεξε τον Αλέξανδρο Ζαΐμη να αναλάβει την Πρωθυπουργία (διοικητή τότε της Εθνικής Τράπεζας), τον πιο μετριοπαθή από τους αντιβενιζελικούς.
Στις 24 Σεπτεμβρίου, οι πρώην Πρωθυπουργοί Ράλλης, Θεοτόκης, Δραγούμης και Γούναρης με την προσθήκη των ανώτατων στρατιωτικών Στρατού και Ναυτικού, Γιαννακίτσα και Κουντουριώτη (ο οποίος δέχτηκε έπειτα από προσωπική παράκληση του Βασιλιά), σχημάτισαν τη νέα κυβέρνηση -που οι εφημερίδες την ονόμασαν «Οικουμενική» και «Εθνικής Αμύνης».[3]
Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 24 Σεπτεμβρίου 1915 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 25 Οκτωβρίου 1915 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Αλέξανδρος Ζαΐμης |
Συνολικός αριθμός Μελών | 7 |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | κυβέρνηση μειοψηφίας (συνασπισμός των κομμάτων της αντιπολίτευσης) |
Αξιωματική Αντιπολίτευση | Κόμμα Φιλελευθέρων |
Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης | Ελευθέριος Βενιζέλος |
Ιστορία | |
Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές Μαΐου 1915 |
Θητεία νομοθετικού σώματος | 3 Αυγούστου 1915 - 21 Οκτωβρίου 1915 (Κ κοινοβουλευτική περίοδος, α΄ σύνοδος) |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1915 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Στέφανου Σκουλούδη 1915 |
Η κυβέρνηση διατηρήθηκε στην εξουσία για το διάστημα που είχε την ανοχή του κόμματος των Φιλελευθέρων αφού ο Βενιζέλος δεν ήθελε τη διάλυση της βουλής μιας και είχε την πλειοψηφία των βουλευτικών εδρών, και περίμε πως η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να μπει στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ λόγω της επίθεσης του Βουλγαρικού στο συμμαχικό Σερβικό Βασίλειο.[4] Με αφορμή ένα ήσσονος σημασίας επεισόδιο μεταξύ βουλευτή των Φιλελευθέρων και του Υπουργού Στρατιωτικών, Ιω. Γιαννακίτσα, οι Φιλελεύθεροι καταψήφισαν την κυβέρνηση στη συνεδρίαση της 22ας Οκτωβρίου 1915, (147 ψήφοι κατά, 114 υπέρ), και ο Ζαΐμης παραιτήθηκε. [5]