Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1955
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η (1η) Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1955 (Οκτώβριος 1955 - Φεβρουάριος 1956) - σχηματίστηκε αμέσως μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου και την επακόλουθη διάλυση της κυβέρνησής του, με πρωτοβουλία του βασιλιά Παύλου, ο οποίος ανάθεσε την ευθύνη σχηματισμού κυβέρνησης στον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 6 Οκτωβρίου 1955 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 29 Φεβρουαρίου 1956 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Παύλος Α΄ της Ελλάδας |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Κωνσταντίνος Καραμανλής |
Συνολικός αριθμός Μελών | 29 |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Κυβέρνηση πλειοψηφίας 200 / 300 (67%) |
Αξιωματική Αντιπολίτευση | Ένωσις Κομμάτων Ε.Π.Ε.Κ.-Φιλελευθέρων |
Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης | Νικόλαος Πλαστήρας - Σοφοκλής Βενιζέλος |
Ιστορία | |
Εκλογές | διορισμένη από τον Βασιλιά |
Θητεία νομοθετικού σώματος | 12 Δεκεμβρίου 1952 - 11 Ιανουαρίου 1956 (Γ κοινοβουλευτική περίοδος)[1] |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου 1952 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1956 |
Αν και ο Αλέξανδρος Παπάγος το πρωί της ημέρας του θανάτου του, είχε ορίσει ως αναπληρωτή Πρωθυπουργό, τον Στέφανο Στεφανόπουλο, ο βασιλιάς Παύλος αποφάσισε - για πολλούς λόγους, ο σημαντικότερος των οποίων ίσως, ήταν οι καλές σχέσεις του Καραμανλή με το Παλάτι, και ιδιαίτερα με την βασίλισσα Φρειδερίκη [2]- να διορίσει ως Πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Εκτός όμως από αυτό, ο Κ. Καραμανλής ήταν ο πιο επιτυχημένος υπουργός της κυβέρνησης, (πραγματοποιώντας μεγάλα και αναγκαία δημόσια έργα), και δεν είχε αναμιχθεί στις δημιουργημένες εντός του κόμματος του Ελληνικού Συναγερμού, "φατρίες", που προσπαθούσαν να προετοιμάσουν την διαδοχή του Παπάγου.[3]
Η επιλογή του Καραμανλή ξεσήκωσε φυσικά θύελλα διαμαρτυριών και από τους βουλευτές κυρίως του Ελληνικού Συναγερμού αλλά και από τον Τύπο της εποχής. Ωστόσο, μετά την Πρωθυπουργοποίηση και πολύ περισσότερο μετά την ψήφο εμπιστοσύνης (200 υπέρ - 77 κατά - 19 αποχές) που έλαβε η νέα κυβέρνηση από την Βουλή, στις 12 Οκτωβρίου 1955, τα πνεύματα άρχισαν να ηρεμούν.
Ο Κ. Καραμανλής έκανε σαφές ότι η κυβέρνησή του θα ήταν ολιγόμηνης διάρκειας, και πράγματι στις 19 Φεβρουαρίου 1956 και μετά την αλλαγή του εκλογικού νόμου έτσι ώστε να πριμοδοτεί το νέο του κόμμα, [4], την ΕΡΕ, η οποία δημιουργήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1956, διενεργήθηκαν οι εκλογές που στερέωσαν τον Καραμανλή στην εξουσία της χώρας.