Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας From Wikipedia, the free encyclopedia
Η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1974 (Νοέμβριος 1974 - Νοέμβριος 1977) σχηματίστηκε μετά την νίκη του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της Μεταπολίτευσης.
Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 21 Νοεμβρίου 1974 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 28 Νοεμβρίου 1977 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Πρόεδρος της Δημοκρατίας:
Φαίδων Γκιζίκης (έως 18 Δεκεμβρίου 1974) Μιχαήλ Στασινόπουλος (από 18 Δεκεμβρίου 1974 έως 20 Ιουνίου 1975 - προσωρινός Πρόεδρος) Κωνσταντίνος Τσάτσος (από 20 Ιουνίου 1975) |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Κωνσταντίνος Καραμανλής |
Συνολικός αριθμός Μελών | 60 |
Συμμετέχοντα κόμματα | Νέα Δημοκρατία |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Κυβέρνηση πλειοψηφίας 220 / 300 (73%) |
Αξιωματική Αντιπολίτευση | Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις |
Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης | Γεώργιος Μαύρος |
Ιστορία | |
Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1974 |
Θητεία νομοθετικού σώματος | 9 Δεκεμβρίου 1974 - 22 Οκτωβρίου 1977 (Α΄ κοινοβουλευτική περίοδος) [1] |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1977 |
Η κυβέρνηση σχεδόν αμέσως μετά τον διορισμό της, πραγματοποίησε το δημοψήφισμα για την αλλαγή του Πολιτεύματος. Με πλειοψηφία 69,8% ο ελληνικός λαός αποφάσισε την κατάργηση της Μοναρχίας και την εγκαθίδρυση προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Αμέσως μετά το δημοψήφισμα, και έπειτα από ψηφοφορία της Βουλής, εκλέχτηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1974 προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, ο οποίος μετά την ψήφιση του νέου Συντάγματος, αντικαταστάθηκε από τον κανονικό Πρόεδρο, Κωνσταντίνο Τσάτσο.
Η κυβέρνηση προχώρησε σε πρόωρες εκλογές τον Νοέμβριο του 1977, κίνηση που ο Κ. Καραμανλής μελετούσε ήδη από το καλοκαίρι του ίδιου έτους. Στις εκλογές ήρθε πρώτο και πάλι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σχημάτισε την τελευταία (όπως αποδείχτηκε) κυβέρνησή του.
Ακρογωνιαίος λίθος της εξωτερικής πολιτικής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπήρξε ο σταθερός φιλοδυτικός προσανατολισμός της χώρας. Στην πρώτη συνεδρίαση της Ε΄ Αναθεωρητικής Βουλής στις 19 Δεκεμβρίου 1974 ο Κ. Καραμανλής θα κάνει σαφές ότι «...γεωγραφικώς, πολιτικώς και ιδεολογικώς η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν». [2]
Ο Κ. Καραμανλής θα περάσει μεγάλο χρόνο της πρώτης Πρωθυπουργίας του ταξιδεύοντας στο εξωτερικό όπου προσπαθεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις της Ελλάδας ύστερα από την πολυετή απομόνωση της χώρας εξαιτίας της Δικτατορίας. Ιδιαίτερο βάρος θα δοθεί στις σχέσεις της Ελλάδας, με τους βαλκάνιους γείτονες, και μια σειρά ταξιδιών του Πρωθυπουργού στην Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία και Ρουμανία θα αποδώσουν καρπούς με την σύγκληση της πρώτης σε επίπεδο Υφυπουργών «Διαβαλκανικής Διάσκεψης», στις αρχές του 1976. Το κυριώτερο όφελος της Ελλάδας από την Διάσκεψη ήταν ότι «(...)οι Βαλκάνιοι κατανόησαν το αίτημα της Ελλάδας για δίκαιη λύση στο Κυπριακό με την συμβολή του ΟΗΕ και, παράλληλα, αφυπνίστηκε η καχυποψία για την επιθετική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την ελληνική θέση.» [3]
Στο ίδιο πλαίσιο θα αναπτυχθούν και οι σχέσεις της Ελλάδας με την Σοβιετική Ένωση. Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ, διευκόλυνε την προσέγγιση των δυο μερών, οι τακτικές ενημερώσεις του Σοβιετικού πρεσβευτή για το Κυπριακό, εμπλούτισαν το πεδίο των συνομιλιών, και προλείαναν το έδαφος για την πρώτη επίσημη επίσκεψη Έλληνα Πρωθυπουργού στη Μόσχα, που θα πραγματοποιούσε ο Κ. Καραμανλής το 1979.
Η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ ήταν πρωτεύουσα επιδίωξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο ίδιος είχε ξεκινήσει από την δεκαετία του 1950 τις συνομιλίες για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, συνομιλίες που είχαν καταλήξει στη Συμφωνία Σύνδεσης του 1961. Το διάστημα της δικτατορίας πισωγύρισε την διαδικασία και σταμάτησε τις συνομιλίες, αλλά όταν ο Κ. Καραμανλής ανέλαβε και πάλι σαν εκλεγμένος Πρωθυπουργός τα ηνία της χώρας, επιδίωξε και τελικά κατάφερε να ολοκληρώσει την ένταξη. Τον Νοέμβριο του 1974 η Ελλάδα επανέρχεται στο Συμβούλιο της Ευρώπης εξέλιξη που επέτρεψε την επαναλειτουργία του Συμβούλιου συνδέσεως Ελλάδας - ΕΟΚ τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, και τον Ιούνιο του 1975 η χώρα υπέβαλε την επίσημη αίτηση για την ένταξή της. Ο Κ. Καραμανλής επισκεπτόμενος συχνά τις χώρες - μέλη της ΕΟΚ δεν έπαυε να προωθεί το θέμα με όλους τους τρόπους, προσπαθώντας κυρίως να πείσει για την άμεση ένταξη της χώρας (έναντι των μακρών προ-ενταξιακών διαπραγματεύσεων που προωθούσαν οι Βρυξέλλες). [4] Τον Ιούνιο του 1975 η Ελλάδα προχώρησε στην επίσημη αίτηση της ένταξής της στην ΕΟΚ, και η περίοδος των ενταξιακών συνομιλιών θα τελειώσει τον Μάιο του 1979 με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ.[5]
Στις 3 Αυγούστου 1976 δημοσιεύτηκε ο νέος νόμος «Περί Υπουργικού Συμβουλίου και Υπουργών», ο οποίος ψηφίστηκε από την Βουλή στις 31 Ιουλίου αντικαθιστώντας τους αντίστοιχους νόμους της Χούντας. Το «Υπουργείον Συντονισμού και Προγραμματισμού» μετονομάστηκε σε «Υπουργείο Συντονισμού», τα Υπουργεία «Βιομηχανίας και Ενέργειας» συγχωνεύτηκαν και τυπικά, και το «Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών» μετονομάστηκε σε «Υπουργείο Συγκοινωνιών» ενώ το «Υπουργείο Απασχόλησης» πήρε και πάλι τον αρχικό του τίτλο, «Υπουργείο Εργασίας». Στις 10 Σεπτεμβρίου ακολούθησε πλήρης ανασχηματισμός των Υφυπουργών. Η σειρά προβαδίσματος των Υπουργείων διαμορφώθηκε όπως αναγράφεται παρακάτω.[9]
Στις 21 Οκτωβρίου 1977 εν όψει των επικείμενων εκλογών, απέλυσε όλους του Υφυπουργούς και αντικατέστησε τους Υπουργούς των Υπουργείων «Εσωτερικών», «Δικαιοσύνης», «Βορείου Ελλάδος» και τον Υφυπουργό «Προεδρίας της Κυβερνήσεως» προκειμένου εν είδη υπηρεσιακής κυβέρνησης να στελεχώσουν τα σχετιζόμενα με τις εκλογές Υπουργεία, εξω - κοινοβουλευτικοί Υπουργοί. Έτσι τοποθετήθηκαν:
Στις 22 Οκτωβρίου δημοσιεύτηκε το διάταγμα για την διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών. Οι εκλογές θα πραγματοποιούνταν στις 20 Νοεμβρίου 1977, η δε νέα Βουλή θα συγκαλούνταν στις 12 Δεκεμβρίου.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.