Λεβόν Τερ-Πετροσιάν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λεβόν Χακομπί Τερ-Πετροσιάν (αρμενικά: Լևոն Հակոբի Տեր-Պետրոսյան) (γενν. 9 Ιανουαρίου 1946), γνωστός και με τα αρχικά ΛΤΠ, είναι Αρμένιος πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως ο πρώτος Πρόεδρος της Αρμενίας από το 1991 μέχρι την παραίτησή του το 1998.
Λεβόν Τερ-Πετροσιάν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Լեւոն Հակոբի Տեր-Պետրոսյան (Αρμενικά) |
Γέννηση | 9 Ιανουαρίου 1945[1][2] Χαλέπι |
Χώρα πολιτογράφησης | Αρμενία |
Θρησκεία | Αρμενική Αποστολική Εκκλησία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Aρμενικά[3] |
Εκπαίδευση | Doctor of Sciences in Philology |
Σπουδές | Κρατικό Πανεπιστήμιο του Γερεβάν σχολή ανατολικών σπουδών του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός ιστορικός |
Εργοδότης | Κρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Αρμενικό Εθνικό Συνέδριο |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Λουντμίλα Τερ-Πετροσιάν |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Πρόεδρος της Αρμενίας (1991–1998) |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ως ανώτερος ερευνητής στο Ματενανταράν, ηγήθηκε του κινήματος Καραμπάχ για την ένωση του αρμενικού πληθυσμού του Ναγκόρνο Καραμπάχ με την Αρμενία το 1988. Μετά την ανεξαρτησία της Αρμενίας από τη Σοβιετική Ένωση το 1991, ο Τερ-Πετροσιάν εξελέγη πρόεδρος τον Οκτώβριο του 1991 με συντριπτική δημόσια υποστήριξη. Οδήγησε τη χώρα στον Πρώτο Πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ με το γειτονικό Αζερμπαϊτζάν.
Κατηγορήθηκε για νοθεία των εκλογών του 1996, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τα αποτελέσματα. Επικεφαλής των διαδηλωτών ήταν ο επίσημος επιλαχών Βαζγκέν Μανουκιάν, πρώην συνεργάτης του Τερ-Πετροσιάν και ο πρώτος πρωθυπουργός και αργότερα υπουργός Άμυνας. Οι μαζικές συγκεντρώσεις κατεστάλησαν με στρατιωτική βία. Λόγω διαφωνιών με τα βασικά μέλη της κυβέρνησης σχετικά με μια ειρηνευτική πρόταση για τη σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ιδιαίτερα με τον Υπουργό Άμυνας Βαζγκέν Σαρκσιάν και τον Πρωθυπουργό Ρομπέρτ Κοτσαριάν, ο Τερ-Πετροσιάν παραιτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1998.[4]
Από την παραίτησή του έως το 2007, ο Τερ-Πετροσιάν ήταν αδρανής στην πολιτική σκηνή, ωστόσο, έκανε μια πολιτική επιστροφή τον Σεπτέμβριο του 2007 και έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος το 2008. Αντιμετώπισε ένα από τα πρώην μέλη της κυβέρνησής του, τον τότε πρωθυπουργό Σερζ Σαρκισιάν. Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, συγκέντρωσε το 21,5% των συνολικών ψήφων. Ο Τερ-Πετροσιάν ισχυρίστηκε ότι οι εκλογές είχαν νοθευτεί και οδήγησε χιλιάδες υποστηρικτές του σε μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην υποτιθέμενη εκλογική νοθεία και ζήτησε νέες εκλογές. Μετά από μια εβδομάδα μαζικών διαδηλώσεων, η κυβέρνηση χρησιμοποίησε αστυνομική και στρατιωτική δύναμη για να διαλύσει τους υποστηρικτές του, με αποτέλεσμα τον θάνατο 10 ανθρώπων την 1η Μαρτίου 2008.
Την 1η Αυγούστου 2008, ο Τερ-Πετροσιάν ίδρυσε το Αρμενικό Εθνικό Συνέδριο (ΑΕΣ), το οποίο περιλάμβανε περισσότερα από δώδεκα πολιτικά κόμματα και ΜΚΟ. Όντας το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης στην Αρμενία εκείνη την εποχή, το ΑΕΣ ήταν εκτός κοινοβουλίου και συμμετείχε κυρίως σε αγώνα δρόμου ενάντια στην κυβέρνηση του Σερζ Σαρκισιάν. Οργάνωσαν μαζικές συγκεντρώσεις το 2011, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να δώσει πολλές πολιτικές παραχωρήσεις. Στις βουλευτικές εκλογές του 2012, το ΑΕΣ έλαβε το 7,1% της λαϊκής ψήφου, κερδίζοντας 7 έδρες. Το κόμμα του Τερ-Πετροσιάν έχασε αυτές τις έδρες στις επόμενες εκλογές και έκτοτε δεν μπήκε στο κοινοβούλιο. Ήταν επικεφαλής του εκλογικού καταλόγου του ΑΕΣ κατά τις πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο του 2021, όπου το κόμμα απέτυχε και πάλι να εισέλθει στο κοινοβούλιο.[5]