Μι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το γράμμα μι (επίσης μυ) (κεφαλαίο Μ, πεζό μ) είναι το δωδέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στην νέα και αρχαία ελληνική γλώσσα αντιστοιχεί (είτε ως μονό είτε ως διπλό γράμμα) με το έρρινο διχειλικό σύμφωνο /m/ που πραγματώνεται είτε με τον παρόμοιο φθόγγο [m] (μητέρα) είτε ως χειλοδοντικός [ɱ] (εμφανίζω) έναντι χειλοδοντικών συμφώνων.[1] Συμμετέχει επίσης στο δίγραφο <μπ> που συμβολίζει το ηχηρό διχειλικό κλειστό φώνημα /b/ και φθόγγο.[1] Προήλθε από το φοινικικό γράμμα μεμ <>, που στα φοινικικά σήμαινε νερό. Αποτέλεσε τη βάση για τα ομόγραφα λατινικά και κυριλικά γράμματα.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία μ´=40.