Ιταλός σχεδιαστής (1931-2014) From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μάσιμο Βινιέλι (Massimo Vignelli, 10 Ιανουαρίου 1931 - 27 Μαΐου 2014) ήταν Ιταλός γραφίστας.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
Μάσιμο Βινιέλι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 10 Ιανουαρίου 1931[1][2][3] Μιλάνο[4][5] |
Θάνατος | 27 Μαΐου 2014[1][2][6] Μανχάταν[7] |
Αιτία θανάτου | νόσος[7] |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας (1931–1946) Ιταλία (1946–2014)[8] Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[9] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[10] |
Σπουδές | Πολυτεχνείο του Μιλάνου Πανεπιστήμιο IUAV της Βενετίας |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | γραφίστας[6] αρχιτέκτονας διδάσκων πανεπιστημίου[11] σχεδιαστής[12] διακοσμητής εσωτερικών χώρων[6] σχεδιαστής επίπλων[6] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ Vignelli Associates Unimark International |
Αξιοσημείωτο έργο | St. Peter's Lutheran Church (New York, N.Y.) New York City Subway map |
Επηρεάστηκε από | Ακίλλε Καστιλιόνι[13] Pier Giacomo Castiglioni[13] Livio Castiglioni[13] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Lella Vignelli |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Compasso d'Oro (1964)[14] AIGA Medal (1983)[11] επίτιμος Βασιλικός Σχεδιαστής για τη Βιομηχανία (1996)[15] |
Συνεργάτης | Lella Vignelli |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μάσιμο Βινιέλι γεννήθηκε το 1931 στο Μιλάνο. Το σχέδιο είχε συναρπάσει τη ζωή του από τα εφηβικά του χρόνια και είχε βοηθήσει πολλούς από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες της εποχής του. Μερικές φορές έλεγε ότι ξόδεψε τα νιάτα του σε συγκεντρώσεις αρχιτεκτονικής. Συνέχισε τις σπουδές αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο του Μιλάνο και αργότερα στο Πανεπιστήμιο Αρχιτεκτονικής στη Βενετία.
Από το 1957 έως το 1960 ο Vignelli επισκέφτηκε την Αμερική με υποτροφία και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη το 1966 για να ξεκινήσει την προέκταση μια νέας εταιρείας, Unimark International, η οποία έγινε γρήγορα μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες design στον κόσμο. Η εταιρεία συνέχισε να σχεδιάζει πολλές από τις πιο αναγνωρίσιμες συνεταιρικές ταυτότητες, όπως της America Airlines (η οποία τον υποχρέωσε να ενσωματώσει το εθνικό σύμβολο των ΗΠΑ - τον αετό). Ο Vignelli επίσης σχεδίασε το υπόγειο σιδηροδρομικό σύστημα της Νέα Υόρκης κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου.
Ο Massimo Vignelli έχει δουλέψει σε πολλούς τομείς, όπως στον εσωτερικού χώρου σχεδιασμό, στο σχεδιασμό περιβάλλοντος, στο σχεδιασμό συσκευασίας, στο γραφικό σχεδιασμό, στο βιομηχανικό σχεδιασμό επίπλων και προϊόντων, στη διάταξη βιβλίων, περιοδικών και εφημερίδων. Στους πελάτες του έχουν συμπεριληφθεί υψηλού προφίλ εταιρείες όπως η IBM και η America Airlines. Ο Massimo έχει εκθέσει το έργο του και έχει μετέχει σε μόνιμες συλλογές αρκετών μουσείων, όπως το museum of Modern Art, το Metropolitan Museum of Art, το Brooklyn Museum και το Cooper-Hewitt - Museum στη Νέα Υόρκη. Έχει κάνει διαλέξεις και έχει διδάξει το design στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες. Ήταν πρόεδρος της διεθνής γραφίστικης ένωσης ( Alliance Graphique Internationale - AGl), αντιπρόεδρος της αρχιτεκτονικού ομίλου και μέλος συλλόγου βιομηχανικών σχεδιαστών της Αμερικής ( Industrial Designers Society of America - IDSA). Επίσης πρόσφερε ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του στο Rochester Institute of Technology.
Το 1971 ο Massimo θεμελίωσε το Vignelli Associates μαζί με τη γυναίκα του Lella. Το σύνολο των σχεδιαστικών παραγόμενων προϊόντων τους είναι τεράστιο σε ποσότητα και βρίσκονται στο ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης και σε μια αμετάβλητη υπεροχή. Εξίσου σημαντικό είναι η επίδραση και η διαφορετικότητα που είχαν. Το έργο του έχει συνεισφέρει ξεχωριστά στη σχεδίαση. Για τα κατορθώματά τους, ο Massimo και η Lella Vignelli βραβεύτηκαν με το AIGA Gold Medal το 1982, το 62ο από μια σειρά διακεκριμένων βραβείων που ξεκίνησαν το 1920.
Ο κριτικός της New York Times Paul Goldberger τους χαρακτήρισε ως «απόλυτους σχεδιαστές» και οι ίδιοι δεν το έχουν διαψεύσει με την ευρεία έκταση των σχεδιαστικών τομέων που έχουν ασχοληθεί. Ο Massimo και η Lella δουλεύουν μαζί με δυο τρόπους: αυτός δίνει προσοχή σε αυτό που αποκαλούμε ‘2Δ’, ενώ αυτή πραγματεύεται στο ‘3Δ’. Ο Massimo είναι ονειροπαρμένος: “Μιλάω για τα συναισθήματα, τις δυνατότητες που μια σχεδίαση θα μπορούσε να είναι”. Από την άλλη η Lella είναι ρεαλίστρια: “ Πιστεύω στο εφικτό, προγραμματισμένο που μια σχεδίαση θα μπορούσε να είναι”.
Γνωρίστηκαν σε ένα συνέδριο αρχιτεκτονικής και παντρεύτηκαν το 1957. Τρία χρόνια αργότερα άνοιξαν το πρώτο τους «γραφείο σχεδίασης και αρχιτεκτονικής» στο Μιλάνο και στη συνέχεια μετακινήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Massimo αναφέρει για τις Ηνωμένες Πολιτείες: “Υπάρχει ποικιλία, ενέργεια, προοπτικές και η ανάγκη για design εδώ ”.
Δεν είναι μόνο η υπέρβαση της σχεδίασης των Vignellis, αλλά το ότι αυτοί στοχάζονται για τη σχεδίαση την ίδια. Δεν είναι αρκετό το γεγονός ότι μια καρέκλα, μια έκθεση, ένα βιβλίο, ένα περιοδικό φαίνεται καλό όσο καλά και να έχει σχεδιαστεί. Το γιατί και το πώς, το περισσότερο κομμάτι της διαδικασίας της σχεδίασης πρέπει να είναι εξίσου προφανές και πέρα από κάθε μεμονωμένη προτίμηση, όπως αναφέρουν.
Ο Massimo αναφέρει επίσης ότι υπάρχουν τρία είδη έρευνας στη σχεδίαση. Η πρώτη έχει να κάνει με την έρευνα της δομής όπου η ανταμοιβή της είναι η πειθαρχία. Η δεύτερη είναι η έρευνα της ιδιομορφίας η οποία αποδίδει καταλληλότητα. Και η τρίτη έρευνα αφορά τη ψυχαγωγία, η οποία δημιουργεί ασάφεια.
Η σχεδίαση των Vignelli, στις τρεις και στις δύο διαστάσεις, έχει υψηλό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα. Οι αφίσες του Massimo, οι δημοσιεύσεις και τα γραφικά σχέδια φαίνονται να χτίζονται πάνω στις ιστορίες, ξεχωριστά από τους τωρινούς, γνωστούς, τολμηρούς και οριζόντιους κανόνες. Η βασική γεωμετρία γίνεται σεβαστή. Η διερευνητική σχεδίαση κινείται από μέσα προς τα έξω: “Η σωστή μορφή είναι η μορφή της σημασίας του αντικειμένου”. Η δέσμευση των Vignelli για την ακρίβεια ενός σχεδίου έχει κατευθύνει την δουλειά τους πέρα από μηχανικές εργασίες της επινόησης μιας φόρμας που να ταιριάζει καλύτερα στις δεδομένες λειτουργίες. Αυτοί πάντα καταλάβαιναν ότι η ίδια η σχεδίαση, θεωρητικά, θα μπορούσε να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας. Περισσότερο από μια διαδικασία και ένα αποτέλεσμα, η σχεδίαση- η καλή σχεδίαση- είναι επιτακτική. “ Όλα έχουν την δική τους σειρά”, όπως λένε. “Δεν μπορείς να πάρεις ένα κομμάτι μουσικής και να ανακατέψεις τις νότες. Δεν μπορείς να πάρεις ένα κείμενο και να ανακατέψεις τα γράμματα. Δεν μπορείς σε ένα χώρο να ανακατέψεις τις καρέκλες γύρω.”
Αυτό που ισχύει και για τους δύο είναι ότι το design δεν έχει οπαδούς πιο ένθερμους και πιο αποδοτικούς από αυτούς. Και οι δύο μαθαίνουν, γράφουν, διδάσκουν, εργάζονται ως κριτική επιτροπή, συνεισφέροντας το ταλέντο τους. Απτόητοι αστικοί και πολιτισμένοι, η συμμετοχή τους στον κόσμο της σχεδίασης είναι ενθουσιώδης, ερευνητική και γενναιόδωρη. Όταν ήταν νεαροί και ανεπιτήδευτοι νόμιζαν ότι μπορούσαν να μετατρέψουν την κοινωνία σε κάτι καλύτερο, σε ένα πιο δημιουργικό περιβάλλον. Φυσικά διαπίστωσαν ότι αυτό ήταν απίθανο. Τώρα σκέφτονται πιο ρεαλιστικά. Βλέπουν απλά μια διέξοδο στον καλό σχεδιασμό από τον κακό ή τον ανύπαρκτο σχεδιασμό. Σε κάθε κοινωνία αντιστοιχεί η σχεδίαση που της αξίζει. Είναι καθήκον τους ν’ αναπτύξουν μια επαγγελματική στάση που να βελτιώνει τις προδιαγραφές της σχεδίασης, όπως λένε.
Και οι δύο αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα το design. Είτε ο Massimo είτε η Lella όταν μιλάνε για τη λέξη design, το d προφέρεται με d κεφαλαίο - «Design». Σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, η διάπραξη και το ταλέντο τους στη σχεδίαση τους έχει επιβραβεύσει πολύ καλά. Το γραφείο του Vignelli συνεχίζει να αναπτύσσεται και το εύρος των πελατών του να γίνεται όλο και πιο ποικίλο.
Ο κύριος σκοπός του προγράμματος της εταιρικής ταυτότητας είναι να εναρμονίσει όλες τις οπτικές πλευρές συσχετίζοντας τα με μια εταιρεία, για να παρουσιάσει μια δυνατή, αναγνωρίσιμη εικόνα και τοποθεσία στην αγορά. Αυτό περιπλέκει τη διάρθρωση της κουλτούρας της εταιρείας η οποία θα παράγει και θα καθορίσει την ποιότητα από τα προϊόντα στη συσκευασία, αποτυπώνοντας την γνωστοποίηση στα εμπορικά σημεία έκθεσης. Παρακάτω παρουσιάζονται μερικές από τις δουλειές που ανέλαβαν να κάνουν.
Αν και η αρχική προδιαγραφή της συσκευασίας είναι να προστατεύει το προϊόν, είναι πιο σημαντικό να δημιουργηθεί μια ακαθόριστη αναπαράσταση του προϊόντος, μέσα από τη χρήση οπτικών μεταφορών, ή να περιγραφεί αντικειμενικά και οπτικά σαφής η τυπογραφική σύνθεση. Στη συσκευασία οι αλήθειες και τα ψέματα συχνά μοιράζονται στην ίδια επιφάνεια και αυτό το διφορούμενο είναι επίσης μέρος της επικοινωνίας. Οι εταιρείες για τις οποίες ανέλαβαν να σχεδιάσουν τη συσκευασία είναι οι εξής:
Σχεδίασαν τα γραφικά στα μεταφορικά μέσα ώστε να αποδίδουν κατά βάση την πληροφορία που θέλουν να μεταδώσουν σε αυτά τα σημεία(τίποτα πριν, τίποτα μετά). Το πώς η πληροφορία αποδίδεται είναι η ουσία της σημασίας, ακόμα κι όταν είναι εντελώς συγκεκριμένοι οι κανόνες της ανάγνωσης, της απόστασης και του μεγέθους του τύπου. Οι εταιρείες για τις οποίες δούλεψαν είναι:
Οι περισσότερες αφίσες που σχεδίασαν είναι σχετικές με τη διαφήμιση της εταιρείας και όχι του προϊόντος. Επομένως είναι πιο προσανατολισμένοι στην πληροφορία παρά στην πειθώ. Στα έργα τους συμπεριλαμβάνονται τα εξής:
Σχεδιάζοντας εσωτερικούς χώρους δημιούργησαν μια αξιοσημείωτη πείρα. Όχι μέσα από τη χρήση ακριβών υλικών αλλά μέσα από τη χρήση απλών, οικονομικών υλικών. Δούλεψαν για τους εξής χώρους:
Το 1985 μετακόμισαν στο γραφείο τους σε μια καινούργια τοποθεσία με υπέροχη θέα και τη μισή πόλη στον ορίζοντα. Το γραφείο τους έγινε ένα μέρος όπου μπορούσαν να πειραματιστούν με τους χώρους και τα υλικά. Από τον διάδρομο εισόδου, όπου έχεις πρόσβαση στα γραφεία προσωπικού, το δωμάτιο σύσκεψης και στο τέλος του διαδρόμου, το στούντιο. Οι τοίχοι είναι άσπροι, το δωμάτιο σύσκεψης γκρι, το γραφείο του Massimo μολυβί και θαμπό χρώμα σανίδας στο γραφείο της Lella. Το πάτωμα είναι φτιαγμένο σε γκρι με ειδικά τελειώματα. Το τραπέζι στο κέντρο του διαδρόμου είναι φτιαγμένο από μαύρο χάλυβα και χρυσό φύλλο. Οι κολόνες από άσπρο χάλυβα έχουν ενσωματωμένο φωτισμό. Το γραφείο του Massimo έχει ένα μαύρο θρανίο από χάλυβα και καρέκλες Brno, ένα κύβο επίσης από χάλυβα για τα παλιά αρχεία και έναν ολόκληρο τοίχο από κλειστούς χώρους με επικάλυψη από μόλυβδο στις πόρτες τους. Στον τοίχο κρεμασμένο είναι το poster που σχεδίασε για τη Bicentennial. Το δωμάτιο σύσκεψης έχει ένα τεράστιο τραπέζι για τις συγκεντρώσεις και τις παρουσιάσεις. Οι τοίχοι είναι γκρι και τα η οροφή έχει έναν φεγγίτη με εντυπωσιακή πλαγιαστή σκεπή. Τίποτα δεν αποπλανούσε την προσοχή από τα αντικείμενα στις συναντήσεις. Η αίθουσα θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για διαλέξεις και για διάφορες συναντήσεις. Οι καρέκλες εδώ είχαν σχεδιαστεί από αυτούς για την Knoll. Το τραπέζι στο γραφείο της Lella είχε σχεδιαστεί για την Rosenthal. Στην περίπτωση αυτή όμως τα πόδια ήταν φτιαγμένα από τον γλύπτη Arnaldo Pomodoro. Στις Lella το χώρο συνάντησης, το τραπέζι Mesa, οι καρέκλες Rotonda,και ο καναπές Saratoga είναι όλα σχεδιασμένα από αυτούς και παραγόμενα από πολλά εργοστάσια. Το μικρό δωμάτιο σύσκεψης έχει στον τοίχο και στην οροφή θαμπό γυαλί με αλουμινένια πλαισιώματα που αφήνει το φως να περνάει μέσα στο χώρο. Τα ράφια και το τραπέζι στη βιβλιοθήκη είναι φτιαγμένα από HD σανίδα και ο πυραμιδοειδής φεγγίτης στην οροφή προσδίδει φως και ηρεμία που είναι ότι πρέπει για το μέρος. Το στούντιο και ο ξεχωριστός χώρος εργασίας είναι φτιαγμένος από HD σανίδα που χρησιμοποιείται γύρω από το γραφείο.
Η σχεδίαση αρχιτεκτονικών γραφικών ή γραφικών για μεταφορικά μέσα σημαίνει ως επί το πλείστον ότι θα πρέπει να μεταβιβάζουν την πληροφορία σε αυτά τα κρίσιμα σημεία. Εργάστηκαν για τους εξής φορείς:
Η σχεδίαση ενός βιβλίου ή ενός περιοδικού σημαίνει έλεγχος των συναισθημάτων του αναγνώστη όταν αυτός κοιτάει τα περιεχόμενα, διαλέγοντας τις πιο κατάλληλες τυπογραφικά και σε μέγεθος εικόνες ώστε να τον επηρεάσει. Πιστεύουν στη σταθερότητα της τυπωμένης λέξης ως μάρτυρας της κουλτούρας και της εποχής. Οι λέξεις και οι εικόνες αλληλεπιδρούν ώστε να δημιουργήσουν συναισθήματα, να επεκτείνουν την αντίληψη και να πλουτίσουν την γνώση. Τα έργα τους:
Σχεδιάζουν έπιπλα, είτε γιατί δεν βρίσκουν στην αγορά αυτό που ζητάνε, είτε γιατί τα χρειάζονται για ειδικές περιπτώσεις, είτε γιατί τους ζητήθηκε από κάποιο εργοστάσιο να σχεδιάσουν γι’ αυτό. Στην πρώτη περίπτωση επιλέγουν τα υλικά, στη δεύτερη διαρθρώνουν τους πόρους του εργοστασίου. Το εργοστάσιο καθιερώνει εξασφαλισμένες παραμέτρους που συνδέονται με τη θέση του στην αγορά και δουλεύουν με ή χωρίς αυτούς για να λύσουν το πρόβλημα όσο μπορούν.
Στη σχεδίαση προϊόντων, οι φόρμες και οι λειτουργίες είναι απολύτως ολοκληρωμένες, το ένα δεν ακολουθεί το άλλο. Όλα τα υλικά έχουν ξεχωριστή φύση· μερικά είναι εύπλαστα και άλλα δεν είναι· αντανακλούν ή απορροφούν φως ανάλογα με το τελείωμα της επιφάνειάς τους. Στο σχεδιασμό προϊόντων για καθημερινή χρήση διαισθάνονται τη σπουδαιότητα της αντίληψης του χρήστη και φτιάχνουν το προϊόν ώστε να αποδώσουν στο αντικείμενο την αντίληψη αυτή.
Τα βραβεία που έχει πάρει είναι τα εξής:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.