Μάχη της Νέας Ορλεάνης
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μάχη της Νέας Ορλεάνης διεξήχθη στις 8 Ιανουαρίου 1815, μεταξύ του βρετανικού στρατού υπό τον αρχιστράτηγο Έντουαρντ Πέικναμ και του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών υπό τον υποστράτηγο Άντριου Τζάκσον,[1] περίπου 8 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της γαλλικής συνοικίας της Νέας Ορλεάνης,[2] στην ανατολική όχθη του Μισσισσιππή επί της φυτείας Τσαλμέτε.[3][1] Η μάχη ανήκει ιστορικά στην ευρύτερη ένοπλη σύγκρουση του αγγλοαμερικανικού πολέμου του 1812, ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η μάχη της Νέας Ορλεάνης υπήρξε το αποκορύφωμα της πεντάμηνης εκστρατείας του κόλπου του Μεξικού (Σεπτέμβριος 1814 έως Φεβρουάριος 1815) από τη Βρετανία ως προσπάθεια κατάληψης της ίδιας της πόλης, αλλά και της δυτικής Φλόριντα και πιθανώς ολόκληρης της επικρατείας της Λουιζιάνα. Η βρετανική εκστρατεία κατά της Νέας Ορλεάνης ξεκίνησε στις 14 Δεκεμβρίου 1814, στη ναυμαχία της λίμνης Μπορν (αγγλικά: Borgne) όπου πολλές αψιμαχίες είχαν σημειωθεί τις προγούμενες εβδομάδες. Η μάχη έλαβε χώρα 15 ημέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Γάνδης στο Βέλγιο, η οποία είχε τερματίσει επίσημα τον αγγλοαμερικανικό πόλεμο του 1812 στις 24 Δεκεμβρίου 1814, αν και δεν επικυρώθηκε από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών (και επομένως δεν τέθηκε σε ισχύ) μέχρι τις 16/17 Φεβρουαρίου 1815, λόγω των περιορισμένων επικοινωνιακών μέσων της εποχής. Ως αποτέλεσμα οι ένοπλες συγκρούσεις συνεχίστηκαν μέχρι τις αρχές του επόμενου έτους (1815).[4]