Μέμος Μακρής
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μέμος Μακρής (Αγαμέμνων Μακρής, Αγγλικά: Memos Makris, Ουγγρικά: Makrisz Agamemnon) (Πάτρα, 1 Απριλίου 1913 - Αθήνα 26 Μαΐου 1993) ήταν Έλληνας γλύπτης του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Πάτρα. Το 1919, η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα με δασκάλους τους Μιχάλη Τόμπρο, Επαμ. Θωμόπουλο και Κ. Δημητριάδη. Αναμίχθηκε γρήγορα στην καλλιτεχνική και πολιτιστική ζωή της δεκαετίας του '30. Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ).
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Μέμος Μακρής | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μέμος Μακρής (Ελληνικά) |
Γέννηση | 1 Απριλίου 1913 Πάτρα |
Θάνατος | 26 Μαΐου 1993[1] και 26 Μαρτίου 1993[2] Αθήνα |
Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα (1913–1964)[3] Ουγγαρία Ελλάδα (1975–1993)[3] |
Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1934, 1939)[3] |
Ιδιότητα | γλύπτης[3] |
Σύζυγος | Ζιζή Μακρή[4] |
Σημαντικά έργα | Ανδριάντας του Μακάριου Γ', Αθήνα, Μνημείο Πεσόντων Ηρώων Πολυτεχνείου, Προτομή της Πάπισσας Ιωάννας, Αθήνα, Προτομή του Λένιν, κτήριο του ΚΚΕ, Άγαλμα του Δον Κιχώτη, Μάνου Κατράκη, Κατράκειο θέατρο της Νίκαιας, Μνημείο Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, Φλώρινα, μνημείο για τον Νίκο Μπελογιάννη, Περισσός, Άγαλμα του Ρήγα Φεραίο, Βόλος, Ανδριάντας του Εμμανουήλ Παππά, Θεσσαλονίκη, Προτομή του Νίκου Σβορώνου, Λευκάδα και Ανδριάντας του Παύλου Κουντουριώτη, Φάληρο |
Βραβεύσεις | βραβείο Κόσουτ (1978), βραβείο Μουνκάτσι (1953) και βραβείο Μουνκάτσι (1955) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο Μακρής πήρε μέρος με έντονη δράση στην Εθνική Αντίσταση. Μετά την απελευθέρωση συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Απελάθηκε από τη Γαλλία το 1950, λόγω των αριστερών πολιτικών πεποιθήσεών του και βρήκε πολιτικό άσυλο στην Ουγγαρία. Στην Ουγγαρία δραστηριοποιήθηκε ενεργά στην καλλιτεχνική, πολιτική και πολιτιστική κίνηση της χώρας, όπου καθιερώθηκε ως ένας από τους γλύπτες που εξέφραζαν την επίσημη αισθητική του κράτους με συνθέσεις μέσα στο πνεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.
Το 1964 του αφαιρέθηκε η ελληνική υπηκοότητα, την οποία επανέκτησε το 1975 μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το 1978 στην Εθνική Πινακοθήκη, πραγματοποιήθηκε η πρώτη αναδρομική έκθεσή του στην Ελλάδα .