Μαμελουκικό Σουλτανάτο (Κάιρο)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Μαμελουκικό Σουλτανάτο (αραβικά: سلطنة المماليك, σαλτανάτ αλ-Μαμαλίκ) ήταν ένα μεσαιωνικό σουλτανάτο που περιελάμβανε την Αίγυπτο, το Λεβάντε, και τη Χετζάζη. Διήρκεσε από την πτώση της δυναστείας των Αγιουβιδών (Αγιούμπ) μέχρι την κατάκτηση της Αιγύπτου από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1517. Οι ιστορικοί παραδοσιακά χωρίζουν την περίοδο της μαμελουκικής εξουσίας σε δύο περιόδους: την περίοδο 1250-1382, και την περίοδο 1382-1517. Οι ιστορικοί της Δύσης ονομάζουν την πρώτη περίοδο Περίοδο Μπάχρι και τη δεύτερη Περίοδο Μπούρτζι, εξαιτίας της πολιτικής κυριαρχίας των καθεστώτων που ήταν γνωστά με τα παραπάνω ονόματα κατά τις αντίστοιχες περιόδους. Σύγχρονοι μουσουλμάνοι ιστορικοί αναφέρονται στις περιόδους αυτές με τα ονόματα Τουρκική και Κιρκάσια αντίστοιχα, για να τονίσουν την αλλαγή στις εθνικές καταβολές της πλειοψηφίας των Μαμελούκων στις παραπάνω ιστορικές περιόδους.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Μαμελουκικό Σουλτανάτο سلطنة المماليك | |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Η έκταση του σουλτανάτου υπό τον σουλτάνο Μουχάμμαντ Α΄ αν-Νάσιρ | |||||
Πρωτεύουσα | Κάιρο | ||||
Γλώσσες | Αραβική γλώσσα (Αιγυπτιακή Αραβική και Κλασική Αραβική) Τουρκικές γλώσσες (Ογουζική και Κουμανο-κιπτσακική) Κιρκασιανές γλώσσες (Δυτική Κιρκασιανή και Ανατολική Κιρκασιανή) | ||||
Θρησκεία | Σουνιτικό Ισλάμ | ||||
Πολίτευμα | Σουλτανάτο | ||||
Σουλτάνος | Σατζάρ αντ-Ντουρ (πρώτος) | ||||
Τουμάνμπεης Β΄ αλ-Γκάουρι (τελευταίος) | |||||
Ιστορία | |||||
- | Ίδρυση | 1250 | |||
- | Κατάκτηση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία | 1517 | |||
Το μαμελουκικό κράτος έφτασε στην ακμή του όταν στην ηγεσία του υπήρχαν τουρκικής καταγωγής Μαμελούκοι και εισήλθε σε μια παρατεταμένη περίοδο πτώσης και παρακμής υπό την εξουσία των Κιρκάσιων Μαμελούκων. Η ηγετική κάστα του σουλτανάτου αποτελείτο από Μαμελούκους, πρώην σκλάβους, που από άποψη εθνικής προέλευσης στην πλειοψηφία τους ήταν Κουμάνοι και Κιπτσάκοι (από την Κριμαία), Κιρκάσιοι, Αμπχάζιοι, Ογούζοι Τούρκοι και Γεωργιανοί. Παρότι οι Μαμελούκοι αποτελούσαν αντικείμενο αγοραπωλησίας, κοινωνικά ήταν πάνω από τους συνηθισμένους σκλάβους, στους οποίους δεν επιτρεπόταν να φέρουν όπλα και να εκτελούν συγκεκριμένα καθήκοντα. Οι Μαμελούκοι θεωρούντο «αληθινοί άρχοντες», με κοινωνική θέση πάνω από τους Αιγύπτιους υπηκόους του σουλτανάτου. Παρότι παρήκμασε παρατεταμένα προς το τέλος της ύπαρξής του, στην ακμή του το σουλτανάτο αντιπροσώπευε το ζενίθ πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής δόξας και κύρους στην περιοχή της Αιγύπτου και της Μέσης Ανατολής κατά την ισλαμική εποχή.