Σχίσμα του 1054
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Σχίσμα του 1054 ή Σχίσμα των δύο Εκκλησιών, γνωστό και ως Μεγάλο Σχίσμα, είναι η διαίρεση και διάσπαση της κοινωνίας μεταξύ της Δυτικής (Ρωμαιοκαθολικής) και της Ανατολικής (Ορθόδοξης) Χριστιανικής Εκκλησίας όταν προκαθήμενοί τους ήταν οι Πάπας και Πατριάρχης Ρώμης Λέων Θ΄ και Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Κηρουλάριος, ύστερα από τους αμοιβαίους αναθεματισμούς που εξαπολύθηκαν τον Ιούλιο του 1054. Αν και μοιάζει να προέκυψε ξαφνικά, στην πραγματικότητα επισημοποίησε μια ήδη προϋπάρχουσα κατάσταση σχίσματος το 867 καθώς, με το πέρασμα των χρόνων, τα Πατριαρχεία που βρισκόντουσαν στην Ανατολή (Κωνσταντινούπολης, Ιεροσολύμων, Αντιοχείας, Αλεξανδρείας) με το Πατριαρχείο της Ρώμης διαμόρφωσαν διαφορετικές παραδόσεις, αν και εξελίχθηκαν παράλληλα, ενώ το χάσμα μεταξύ τους διευρυνόταν σε επίπεδο δογματικό, λειτουργικό και διοικητικό.[1]
Ημερομηνία | Ιανουάριος–Ιούλιος 1054 |
---|---|
Γνωστό και ως | Μεγάλο Σχίσμα, Σχίσμα Ανατολής - Δύσης. |
Τύπος | Χριστιανικό σχίσμα |
Αιτία | Θεολογικές και λειτουργικές έριδες |
Συμμετέχοντες | Οικουμενικός Πατριάρχης Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος Πάπας και Πατριάρχης Ρώμης Λέων Θ΄ |
Έκβαση | Μόνιμη διαίρεση του Πατριαρχείου Ρώμης (Ρωμαιοκαθολικών) από τα Πατριαρχεία Κωνσταντινούπολης, Ιεροσολύμων, Αντιοχείας, Αλεξανδρείας (Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία) |