Μεροβίγγειοι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Μεροβίγγειοι ή Δυναστεία των Μεροβίγγειων ήταν η βασιλική οικογένεια που κυβέρνησε τους Φράγκους από τα μέσα του 5ου αιώνα μέχρι το 751.[1] Ο όρος "Βασιλιάς των Φραγκων" εμφανίζεται για πρώτη φορά στη βόρεια Γαλατία, όλοι οι Φράγκοι ενώθηκαν από την εξουσία τους (509). Οι κατακτήσεις συνεχίστηκαν, όταν ηττήθηκαν οι Βησιγότθοι (507) και οι Βουργουνδοί (534) επεκτάθηκαν στη Ραετία (537), οι Αλαμαννοί, οι Βαυαροί και οι Σάξονες δέχτηκαν την ηγεμονία τους. Το βασίλειο των Μεροβίγγειων ήταν το ισχυρότερο σε ολόκληρη τη δυτική Ευρώπη όταν έπεσε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο όρος "Μεροβίγγειοι" προέρχεται από το Λατινικό "Μεροβίγγι" που μεταφράζεται "γιοι του Μεροβαίου", ένας Φραγκικός όρος παρόμοιος με τον αρχαίο Αγγλικό "Μεροβιόβινγκ" με την παραδοσιακή Γερμανική κατάληξη "-ινγκ".[2] Το όνομα ορίζει την καταγωγή των βασιλέων της δυναστείας από τον γενάρχη Μεροβαίο. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες Άγγλο-Σαξονικές δυναστείες οι Μεροβίγγειοι βασιλείς δεν διεκδίκησαν την καταγωγή τους από κάποιον θεό και δεν έγιναν αντικείμενο λατρείας. Οι Μεροβίγγειοι βασιλείς είχαν μακριά μαλλιά για να διακριθούν από τους υπόλοιπους Φράγκους που είχαν κοντά, οι σύγχρονες πηγές τους καταγράφουν σαν "μακρυμάλληδες βασιλείς". Ένα μέλος της οικογένειας που έκοβε τα μαλλιά του δεν είχε δικαιώματα να γίνει βασιλιάς και πήγαινε συνήθως σε μοναστήρι.
Οι Μεροβίγγειοι είχαν συνήθως ισχυρά ονόματα, από το όνομα "΄Κλόβις" προέρχεται το μετέπειτα όνομα των Γάλλων βασιλέων "Λουδοβίκος" αφού ο Οίκος των Καπετιδών ήταν παρακλάδι τους. Ο πρώτος γνωστός Μεροβίγγειος βασιλιάς ήταν ο Χιλδέριχος Α΄, ο γιος του Κλόβις Α΄ βαπτίστηκε χριστιανός χάρη στη σύζυγο του Κλοτίλδη και έγινε βασιλιάς όλων των Φράγκων. Οι γιοι του μοίρασαν το βασίλειο του πατέρα τους, από τότε το βασίλειο έμεινε χωρισμένο με εξαίρεση τέσσερις περιόδους (558 - 561, 613 - 623, 629 - 634, 673 - 675), μετά την πτώση τους (679) διαιρέθηκε ξανά μόνο μια φορά (717 - 718). Οι περιοχές που χωρίστηκε έμειναν γνωστές αργότερα σαν Νευστρία, Αυστρασία, Βουργουνδία και Ακουιτανία. Τον τελευταίο αιώνα της βασιλείας τους οι Μεροβίγγειοι είχαν διακοσμητικό ρόλο, την πραγματική εξουσία ασκούσε ο Μαγιορδόμος των ανακτόρων. Ο Μαγιορδόμος Γριμοάλδος Α΄ επιχείρησε να ανατρέψει τη δυναστεία τοποθετώντας στον θρόνο της Αυστρασίας τον γιο του Χιλδεβέρτο, ο Γριμοάλδος συνελήφθη και εκτελέστηκε αλλά ο γιος του κυβερνούσε μέχρι την αποκατάσταση της δυναστείας (662). Όταν πέθανε ο Θευδέριχος Δ΄ (737) ο Κάρολος Μαρτέλος εξακολουθούσε να κυβερνάει χωρίς βασιλιά μέχρι τον δικό του θάνατο (741). Η δυναστεία αποκαταστάθηκε (743) αλλά ο γιος του Καρόλου Μαρτέλου Πιπίνος ο Βραχύς εκθρόνισε τον τελευταίο Μεροβίγγειο βασιλιά Χιλδέριχο Γ΄ και τον διαδέχθηκε στον θρόνο (751), από τότε κυβέρνησε η Δυναστεία των Καρολιδών.