From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μητροφάνης Γ΄ (1520 - 9 Αυγούστου 1580) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δύο φορές, από το 1565 έως το 1572 και από το 1579 έως το 1580.
Μητροφάνης Γ' | |
---|---|
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως | |
Από | Ιανουάριος 1565 |
Έως | 4 Μαΐου 1572 και από 25 Νοεμβρίου 1579 έως 9 Αυγούστου 1580 |
Προκάτοχος | Ιωάσαφ Β΄ Μεγαλοπρεπής Ιερεμίας Β΄ Τρανός |
Διάδοχος | Ιερεμίας Β΄ Τρανός |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 1520 Χάσκιοϊ, Κωνσταντινούπολη |
Θάνατος | 9 Αυγούστου 1580 (60 ετών) Κωνσταντινούπολη |
Πρώην τίτλος |
|
Ο κατά κόσμον Γεώργιος (κατ'άλλους Μανουήλ ή Μιχαήλ) γεννήθηκε γύρω στο 1520 στο Πικρίδιο (Χάσκιοϊ) της Κωνσταντινούπολης. Ο πατέρας του ήταν Βούλγαρος έμπορος κεραμικών[1]. Φημιζόταν για την παιδεία του, αλλά περιγράφεται και ως φιλόδοξος και πλεονέκτης και χωρίς διοικητικές ικανότητες[2].
Εκάρη μοναχός στη Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους και υπηρέτησε ως εφημέριος του ναού της Αγίας Παρασκευής στο Χάσκιοϊ. Όταν ο προσωπικός του φίλος Διονύσιος Γαλατιανός εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Μητροφάνης αποσπάστηκε στον Πατριαρχικό ναό και το 1546 εξελέγη Μητροπολίτης Καισαρείας με την υποστήριξη του Πατριάρχη. Ο ίδιος Πατριάρχης του ανέθεσε αποστολές στη Βενετία, τη Ρώμη και την Κέρκυρα περί το 1549[3]. Ενώ ήταν Πατριαρχικός Έξαρχος στη Ρώμη, συνάντησε με δική του πρωτοβουλία τον Πάπα Ιούλιο Γ΄, με αποτέλεσμα να προκληθεί σοβαρή κρίση στους κόλπους της Εκκλησίας και αντιδράσεις που έπληξαν τον ίδιο τον Πατριάρχη. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να καθαιρεθεί[4] και να εκτοπιστεί στην Παροναξία. Το 1551 συγχωρήθηκε και αποσύρθηκε στη Μονή Αγίας Τριάδας στη Χάλκη, την οποία ανακαίνισε, οργάνωσε και εφοδίασε με αξιόλογη βιβλιοθήκη[5].
Τον Ιανουάριο του 1565 υπέγραψε ως «Καισαρείας» την καθαίρεση του Πατριάρχη Ιωάσαφ Β΄[6], τον οποίο και διαδέχτηκε καθώς εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης ο ίδιος με την υποστήριξη του προκρίτου Μιχαήλ Καντακουζηνού. Κατά την Πατριαρχία του ασχολήθηκε με οικονομικά και διοικητικά ζητήματα του Πατριαρχείου, και περιόδευσε στη Μολδαβία. Πήρε αυστηρά μέτρα κατά της σιμωνίας, θεωρώντας αυτοκαθαίρετους χειροτονούντες και χειροτονούμενους με σιμωνιακά μέσα[7]. Ήταν διαλλακτικός με Ρωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες και ακολούθησε φιλενωτική πολιτική, επιχειρώντας προσεκτικές προσεγγίσεις. Κατά την Πατριαρχία του αυτή, το 1568, ο Σουλτάνος Σελίμ Β΄ διέταξε να δημευτούν όλα τα κτήματα και η κινητή περιουσία των Μονών του Αγίου Όρους, καθώς και των μοναχών τους. Ο Μητροφάνης δεν κατόρθωσε να ικανοποιήσει τις αυξανόμενες απαιτήσεις του Καντακουζηνού, ο οποίος τελικά πέτυχε την καθαίρεσή του[8] για οικονομικούς λόγους[lower-greek 1] και για διαρροή κρατικών μυστικών[10] στις 4 Μαΐου 1572[11].
Μετά την καθαίρεσή του, και ενώ συνέχισε να διαμένει στη Μονή Αγίας Τριάδος, του δόθηκε «εις ζωαρκείαν» η Μητρόπολη Χίου και κατόπιν η Μητρόπολη Λαρίσης, την οποία πούλησε για χίλια φλουριά. Προσπάθησε χωρίς επιτυχία να επανέλθει στον Οικουμενικό Θρόνο και το 1573 εξορίστηκε στο Άγιο Όρος για το λόγο αυτό. Συνέχισε όμως τις προσπάθειές του, και μετά την εκτέλεση του Καντακουζηνού πέτυχε με λαϊκή στήριξη να επανεκλεγεί Πατριάρχης στις 29 Νοεμβρίου του 1579. Παρέμεινε στο Θρόνο μέχρι το θάνατό του, στις 9 Αυγούστου 1580. Τάφηκε στη μονή της Παναγίας Παμμακαρίστου στην Κωνσταντινούπολη.
Μετά τον θάνατό του άφησε πολλά χρέη προς άρχοντες που τον είχαν βοηθήσει να εκλεγεί Πατριάρχης, τα οποία ανέλαβε να εξοφλήσει ο διάδοχός του[lower-greek 2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.