Μισέλ Πλατινί
Γάλλος ποδοσφαιριστής, προπονητής και διοικητικό στέλεχος / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μισέλ Φρανσουά Πλατινί (γαλλικά: Michel François Platini, γεννήθηκε 21 Ιουνίου 1955) είναι Γάλλος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, προπονητής και διοικητικό στέλεχος. Ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών,[1][2][3][4] ψηφίστηκε έβδομος στις εκλογές της IFFHS στην ανάδειξη των καλύτερων του 20ού αιώνα,[5] ενώ σε ειδική ψηφοφορία των νικητών της Χρυσής Μπάλας που διοργάνωσε το περιοδικό France Football κατετάγη πέμπτος του 20ού αιώνα πίσω από τους Πελέ, Μαραντόνα, Κρόιφ και Ντι Στέφανο.[6]
Με την Εθνική Γαλλίας το 1978 | |||||||||||||
Προσωπικές πληροφορίες | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Πλήρες όνομα | Μισέλ Φρανσουά Πλατινί | ||||||||||||
Ημερ. γέννησης | 21 Ιουνίου 1955 (1955-06-21) (68 ετών) | ||||||||||||
Τόπος γέννησης | Ζεφ, Γαλλία | ||||||||||||
Ύψος | 1,77 μ. | ||||||||||||
Θέση | Μέσος | ||||||||||||
Νούμερο φανέλας | 10 | ||||||||||||
Ομάδες νέων | |||||||||||||
1966–1972 | Σ Ζεφ | ||||||||||||
Επαγγελματική καριέρα* | |||||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||||
1972–1979 | ΑΣ Νανσί-Λωρραίνη | 181 | (98) | ||||||||||
1979–1982 | ΑΣ Σαιντ-Ετιέν | 104 | (58) | ||||||||||
1982–1987 | Γιουβέντους | 147 | (68) | ||||||||||
Σύνολο | 432 | (224) | |||||||||||
Εθνική ομάδα | |||||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||||
1975–1976 | Γαλλία (Ολυμπιακή) | 7 | (4) | ||||||||||
1976–1987 | Γαλλία | 72 | (41) | ||||||||||
1988 | Κουβέιτ | 1 | (0) | ||||||||||
Προπονητική καριέρα | |||||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | ||||||||||||
1988–1992 | Γαλλία | ||||||||||||
Τίτλοι
| |||||||||||||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Επίσης, το France Football και η IFFHS τον ανέδειξαν ως τον κορυφαίο Γάλλο ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα, μπροστά από τους Ζινεντίν Ζιντάν και Ρεϊμόν Κοπά.[7][8] Τροπαιούχος τρεις συνεχόμενες χρονιές της Χρυσής Μπάλας την περίοδο που αγωνιζόταν στη Γιουβέντους, αναγνωρίστηκε από το σύλλογο ως κορυφαίος παίκτη της όλων των εποχών.[9] Ως αναγνώριση των επιτευγμάτων του, έγινε Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής το 1985 και Αξιωματικός της το 1988. Το 2000 συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα του 20ού αιώνα από τη FIFA.[10]
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Πλατινί έπαιξε στις ομάδες της Νανσί-Λωρραίνης, της Σαιντ-Ετιέν και της Γιουβέντους. Αν και αγωνίστηκε στην καριέρα του ως επιθετικός μέσος, υπήρξε και ικανότατος σκόρερ: κέρδισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της Σέριε Α τρεις συνεχόμενες χρονιές και ήταν ο καλύτερος σκόρερ της Γιουβέντους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1984–85. Έλαβε το ψευδώνυμο «Ο Βασιλιάς» (Le Roi) λόγω των ηγετικών ικανοτήτων του.[11] Ήταν ο κορυφαίος παίκτης της εθνικής ομάδας της Γαλλίας, η οποία κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου του 1984, μια διοργάνωση όπου βραβεύτηκε ως πρώτος σκόρερ και ως ο καλύτερος παίκτης, ενώ έφτασε μέχρι τους ημιτελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το 1982 και το 1986. Μέχρι το 2007 ήταν ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής Γαλλίας και μέχρι το 2021 ήταν ο ποδοσφαιριστής που είχε σημειώσει τα περισσότερα γκολ (9) που έχουν επιτευχθεί σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.[12]
Μετά την αποχώρησή του ως παίκτης, ο Πλατινί ήταν για τέσσερα χρόνια ο προπονητής της εθνικής ομάδας της Γαλλίας, ενώ το 2007 εξελέγη πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, θέση την οποία κράτησε ως το 2015.[13] Το 2011 ήταν ένα από τα 15 πρώτα μέλη που εισήχθησαν στην Αίθουσα Φήμης του Ποδοσφαίρου (Salón de la Fama del Fútbol) στην Πατσούκα, της πολιτείας Ιδάλγο του Μεξικού.[14][15]