Μπρούντζος
μεταλλικό κράμα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο μπρούντζος ή μπρούτζος (στην ελληνιστική κοινή και στην καθαρεύουσα: κρατέρωμα) είναι κράμα χαλκού–κασσιτέρου, αν και ο όρος χρησιμοποιείται και για πολλά άλλα κράματα χαλκού.
Συχνά ο μπρούντζος συγχέεται με τον ορείχαλκο, που είναι κατά βάση κράμα χαλκού–ψευδαργύρου. Η σύγχυση στην αδιάκριτη χρήση της λέξης μπρούντζος[1] τόσο για μπρούντζους, όσο και για ορείχαλκους δεν γίνεται μόνον στα ελληνικά, αλλά και σε άλλες γλώσσες όπως π.χ. στα αγγλικά, όπου ο μπρούντζος (κρατέρωμα) αποκαλείται bronze και ο ορείχαλκος αποκαλείται brass. Αυτό συμβαίνει επειδή συνήθως η διάκριση γίνεται κυρίως με βάση το χρώμα: στη γλώσσα της αγοράς, «μπρούντζοι» αποκαλούνται τα πιο καφεκόκκινα κράματα χαλκού, ενώ τα κράματα χαλκού με χρώμα κιτρινόχρυσο αποκαλούνται ορείχαλκοι.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ιστορικά, ο μπρούντζος ανακαλύφθηκε πολύ πριν από τον ορείχαλκο. Ο μπρούντζος ανακαλύφθηκε γύρω στο 4000 π.Χ. στη Μεσοποταμία, ενώ ο ορείχαλκος ανακαλύφθηκε γύρω στο 2ο αι. π.Χ. από τους Ρωμαίους με την αναγωγή μεικτών μεταλλευμάτων χαλκού–ψευδαργύρου.