Μυκήλιο
Το φυτικό τμήμα του μανιταριού / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το μυκήλιο είναι το φυτικό μέρος ενός μύκητα, που αποτελείται από μια διακλαδωτή μάζα, με νηματώδη υφή. Αποικίες μυκήτων που αποτελούνται από μυκήλια βρίσκονται στο έδαφος και σε άλλα υποστρώματα. Ένας τυπικός σπόρος μπορεί να βλαστήσει σε ομοκαρυωτικό μυκήλιο, το οποίο δεν μπορεί να αναπαραχθεί σεξουαλικά. Δύο συμβατά ομοκαρυωτικά μυκήλια μπορούν να ενωθούν και να σχηματίσουν ένα δικαρυωτικό μυκήλιο. Αυτό το μυκήλιο μπορεί να σχηματίσει καρποφόρα όργανα, όπως τα μανιτάρια. Τα μυκήλια μπορεί να είναι μικροσκοπικά, με την αποικία τους να είναι πολύ μικρή για να διακριθεί, ή ακόμα και μια εκτεταμένη αποικία που μπορεί να ξεπεράσει τα 1000 τετραγωνικά μέτρα. Η μεγαλύτερη αποικία βρέθηκε στο Όρεγκον ηλικίας 2.200 ετών με έκταση 9,7 τ.χλμ..[1]
- Να μην συγχέεται με το μικύλλιο της Χημείας.
Μέσω του μυκηλίου, οι μύκητες απορροφούν θρεπτικές ουσίες από το περιβάλλον. Αυτό γίνεται με μια διαδικάσια που χωρίζεται σε δύο μέρη. Αρχικά, οι υφές εκκρίνουν ένζυμα πάνω ή μέσα στη τροφή, η οποία σπάει τα βιολογικά πολυμερή σε μικρότερες μονάδες όπως μονομερή, τα οποία στη συνέχεια απορροφόνται από το μυκήλιο είτε με παθητική είτε με ενεργή μεταφορά.
Τα μυκήλια είναι ζωτικής σημασίας στα χερσαία και υδάτινα οικοσυστήματα, καθώς παίζουν σημαντικό ρόλο στην αποσύνθεση του φυτικού υλικού. Συμβάλλουν στο οργανικό κλάσμα των εδαφών και η ανάπτυξή τους απελευθερώνει διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.