Νήσος Μπίρνι

Η Νήσος Μπίρνι είναι ένα μικρό κοραλλιογενές νησί, με έκταση 0,2 τ.χμ. (20 εκτάρια), τμήμα των Νήσων Φοίνικα, που ανήκουν στο κράτος του Κιριμπάτι. Βρίσκεται περίπου 100 χμ ΝΑ της Νήσου Καντών και 90 χμ Δ-ΝΔ της Νήσου Ραουάκι, παλαιότερα γνωστή ως Νήσος Φοίνικα. Η Νήσος Μπίρνι είναι ακατοίκητη, και έχει μήκος μόλις 1,2 χμ και πλάτος 0,5 χμ. Δεν υπάρχει αγκυροβόλιο, αλλά η προσεδάφιση μπορεί να επιτευχθεί στην απήνεμη παραλία.

Χάρτης της Νήσου Μπίρνι, τμήμα των Νήσων Φοίνικα του Κιριμπάτι

Νήσος Μπίρνι
Θέση	Ειρηνικός Ωκεανός, Νησιά Φοίνικα
Συντεταγμένες	03°35′Ν, 171°31′Δ
Έκταση	0,2 χμ²
Χώρα	Κιριμπάτι
Πληθυσμός	ακατοίκητο

Η Νήσος Μπίρνι είναι ένα ξηρό νησί, που καλύπτεται κυρίως με χαμηλούς θάμνους παρά με ψηλότερη βλάστηση, και η μικρή λιμνοθάλασσα είναι όλη αποξηραμένη. Λόγω της ανεπηρέαστης φύσης του νησιού, της βλάστησης, και των μεγάλων αποικιών με θαλασσοπούλια που φωλιάζουν εκεί, η Νήσος Μπίρνι ανακηρύχθηκε καταφύγιο άγριας ζωής το 1975.

Ιστορία

Η Νήσος Μπίρνι ανακαλύφθηκε το 1823 από το Λονδρέζικο φαλαινοθηρικό πλοίο "Σύδνεϋ Πάκετ", με καπετάνιο τον Τ. Έμμετ και ονομάστηκε από το όνομα του ιδιοκτήτη του πλοίου, την Λονδρέζικη εταιρεία Αλεξάντερ Μπίρνι και Σία.

Την δεκαετία του 1860, το νησί διεκδικήθηκε υπό την Πράξη Νήσων με Γκουανό του 1856 για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι έγινε ποτέ εξόρυξη γκουανό εκεί. Το 1889, υψώθηκε η Βρετανική σημαία, και το νησί ανακηρύχθηκε προτεκτοράτο. Υπήρχαν σχέδια για αποίκηση αλλά δεν έγινε ποτέ. Το 1899, το νησί εκμισθώθηκε στην Εταιρεία Ειρηνικών Νήσων.

Το 1916, ήταν ανάμεσα στα νησιά που εκμισθώθηκαν για 87 χρόνια στον Καπετάνιο Άλλεν για την Μεταφορική και Εμπορική Εταιρεία της Σαμόα. Αυτήν την εκμίσθωση ανέλαβε η Εταιρεία Μπερνς Φιλπ (Νότια Θάλασσα).

Η Νήσος Μπίρνι έγινε τμήμα της Αποικίας Νήσων Γκίλμπερτ και Έλις το 1937, που ανήκε στην Βρετανία, και αργότερα το 1979 τμήμα του Κιριμπάτι όταν η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέλειψαν την διεκδίκηση της το 1979 με την Συνθήκη της Ταράουα. Είναι ακόμα ακατοίκητη και σπάνια την επισκέπτονται.