Οίκος των Ομπρένοβιτς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Οίκος των Ομπρένοβιτς, σερβικά Обрeновић (πληθ. Ομπρενόβιτσι) είναι ένας βασιλικός Οίκος της Σερβίας, που κυβέρνησε το διάστημα 1815-1842 και 1858-1903. Ο αρχηγέτης τους Μίλος συμμετείχε στη Σερβική Εξέγερση (1815-17) εναντίων των Οθωμανών, που οδήγησε στη δημιουργία του πριγκιπάτου της Σερβίας το 1817. Κατά τη διακυβέρνησή τους η Σερβία από πριγκιπάτο αναβαθμίστηκε σε βασίλειο· ωστόσο η αυταρχικότητά τους μείωσε τη δημοτικότητά τους.
Τον Μάιο του 1903 στρατιωτικοί έκαναν πραξικόπημα[1]: εισέβαλαν στο ανάκτορο και διαμέλισαν τον Αλέξανδρο της Σερβίας και τη σύζυγό του[2][3]. Η Εθνοσυνέλευση κάλεσε τον Πέτρο Α΄ από τον Οίκο των Καραγεώργεβιτς[4]. Ο Αλέξανδρος της Σερβίας δεν είχε απογόνους, όμως με το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας μετά το 1990, απόγονοι του Γιάκοβ, αδελφού του Μίλος, διεκδικούν δικαίωμα στο θρόνο της χώρας.
Οι δύο Οίκοι της Σερβίας/Γιουγκοσλαβίας είναι ιθαγενείς της χώρας, ενώ στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία βασίλευσαν, μετά την ανεξαρτησία τους από τους Οθωμανούς, μέλη Γερμανικών Οίκων. Το 1842 οι Συνταγματικοί εκθρόνισαν τον Μιχάηλο πρίγκιπα της Σερβίας, που όταν έφευγε ήταν πεπεισμένος ότι θα επιστρέψει και είπε: "ο χρόνος και το δίκαιό μου δεν θα πεθάνουν" και πράγματι έπειτα από 18 έτη επέστρεψε. Η φράση του αποτελεί το ρητό στο κάτω μέρος του οικοσήμου των Ομπρένοβιτς.