Οδόακρος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Οδόακρος ή Φλάβιος Οδόακρος (Flavius Odovacer, 433 - 15 Μαρτίου 493)[4] ήταν ο πρώτος μη-Ρωμαίος βασιλιάς της Ιταλίας τον πέμπτο αιώνα μ.Χ. Η θητεία του αποτελεί ορόσημο αναφορικά με το τέλος της κλασσικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη Δυτική Ευρώπη και την αρχή του μεσαίωνα.
Οδόακρος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Odoacer (Λατινικά) |
Γέννηση | 433 (περίπου)[1][2] Παννονία Πρώτη |
Θάνατος | 15 Μαρτίου 493[3] Ραβέννα |
Χώρα πολιτογράφησης | Kingdom of Italy |
Θρησκεία | Αρειανισμός |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Εβοχίλδη |
Τέκνα | Thela frankish princess |
Γονείς | Εδέκων |
Αδέλφια | Onoulphus |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Βασιλιάς της Ιταλίας (476–493) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Οδόακρος ήταν Σκίρος φοιδεράτος (ομόσπονδος) στρατηγός της Ιταλίας που εξεγέρθηκε και ανέτρεψε τον τελευταίο δυτικό Ρωμαίο αυτοκράτορα Ρωμύλο Αυγουστύλο στις 4 Σεπτεμβρίου του 476. Μολονότι διατηρούσε στα χέρια του την πραγματική διακυβέρνηση της Ιταλίας, ο Οδόακρος κυβέρνησε, θεωρητικά τουλάχιστον, εν ονόματι του Ιουλίου Νέπωτα και μετά τον θάνατο του τελευταίου το 480, ως υπόλογος στους Βυζαντινούς αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης. Ο τίτλος που χρησιμοποίησαν οι σύγχρονοί του, αλλά και ο ίδιος τουλάχιστον σε μια περίπτωση, ήταν αυτός του «βασιλιά» (λατ. Rex).[5]