Οι μουσικοί της Βρέμης

Οι "μουσικοί της Βρέμης" (γερμανικά: Die Bremer Stadtmusikanten‎‎), γνωστό και ως "Η συναυλία των ζώων", είναι δημοφιλές παραμύθι που ανακτήθηκε και καταγράφηκε από τους αδελφούς Γκριμ. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα παραμύθια των Γκριμ το 1819. Μιλάει για την ιστορία τεσσάρων ηλικιωμένων κατοικίδιων ζώων, τα οποία μετά από μια σκληρή δουλειά έχουν παραμεληθεί και υφίστανται κακομεταχείριση από τους πρώην ιδιοκτήτες τους. Τελικά αποφασίζουν να αποδράσουν και να γίνουν μουσικοί στην πόλη της Βρέμης. Σε αντίθεση με τον τίτλο της ιστορίας οι ήρωες δεν φθάνουν ποτέ στη Βρέμη καθώς καταφέρνουν να εξαπατήσουν και να τρομοκρατήσουν μια ομάδα ληστών, να πάρουν τα κλοπιμαία τους και να εγκατασταθούν στο σπίτι τους. Σύμφωνα με το σύστημα ταξινόμησης Άαρνε-Τόμπσον, η ιστορία χαρακτηρίζεται ως λαϊκό παραμύθι τύπου 130 ("Απόκληρα ζώα βρίσκουν νέα κατοικία").^[1]

Άγαλμα για τους μουσικούς από τον Γκέρχαρντ Μαρκς, στην Βρέμη

Πλοκή

Οι κεντρικοί ήρωες του παραμυθιού είναι ένας γάιδαρος, ένας σκύλος, μια γάτα και ένας κόκορας (ή όρνιθα). Καθώς είναι μεγάλα στην ηλικία τα ζώα αυτά δεν είναι πια χρήσιμα και τα αφεντικά είτε θα τα διώξουν είτε θα τα κακομεταχειριστούν. Έτσι ένα ένα εγκαταλείπουν το μέρος που ζουν και ξεκινούν μαζί. Αποφασίζουν να πάνε στη Βρέμη, που είναι γνωστή για την ελευθερία της, να ζήσουν εκεί χωρίς ιδιοκτήτες και να γίνουν μουσικοί.

Στο δρόμο τους προς την Βρέμη βλέπουν μια φωτισμένη καλύβα. Κοιτάζουν μέσα και βλέπουν τέσσερις ληστές που απολάμβαναν τα παράνομα κέρδη τους. Τα τέσσερα ζώα, πατώντας το ένα στις πλάτες του άλλου, κάνουν φασαρία και τρομάζουν τους ληστές, που το σκάνε χωρίς να ξέρουν τι είναι αυτός ο περίεργος θόρυβος. Τα ζώα καταλαμβάνουν το σπίτι, τρώνε ένα καλό γεύμα και εγκαθίστανται εκεί για το βράδυ.

Αργότερα εκείνη τη νύχτα οι ληστές επιστρέφουν και στέλνουν ένα από τα μέλη τους για να ερευνήσει το σπίτι. Βλέποντας τα μάτια της γάτας που λάμπουν στο σκοτάδι, ο ληστής σκέφτεται ότι βλέπει τα κάρβουνα της φωτιάς και πλησιάζει για να ανάψει το κερί του. Τότε η γάτα τον γρατζουνίζει στο πρόσωπό με τα νύχια της, ο σκύλος του δαγκώνει στο πόδι, το γαϊδούρι τον κλωτσάει και ο κόκορας κρώζει και τον κυνηγάει έξω από την πόρτα. Στο τέλος οι ληστές εγκαταλείπουν την καλύβα αφήνοντας τη στα περίεργα πλάσματα που το έχουν καταλάβει και τα ζώα ζουν ευτυχισμένα τις υπόλοιπες μέρες.

Στην αρχική εκδοχή αυτής της ιστορίας, η οποία χρονολογείται από τον δωδέκατο αιώνα, οι ληστές είναι μια αρκούδα, ένα λιοντάρι και ένας λύκος. Όταν ο γάιδαρος και οι φίλοι του φθάνουν στη Βρέμη, οι κάτοικοι τους χειροκροτούν γιατί απάλλαξαν την περιοχή από τα τρομερά θηρία. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή κλέφτες έκλεψαν τα χρήματα του αφεντικού (ή των αφεντικών) των ζώων ή κατέστρεψαν τη φάρμα ή το μύλο του(ς) και έτσι αναγκάζεται να διώξει τα ζώα καθώς δεν μπορεί να τα φροντίσει. Τότε εκείνα σκοτώνουν τους κλέφτες, παίρνουν τα κλοπιμαία και επιστρέφουν στο αφεντικό τους. Κατά άλλη εκδοχή εκδοχές ανάμεσα στα ζώα υπάρχει τουλάχιστον ένα άγριο ζώο, π.χ. μια σαύρα, που βοηθάει τα κατοικίδια ζώα να πολεμήσουν τους κλέφτες.^[2]

Πολιτιστική κληρονομιά

Το παραμύθι έχει παιχτεί σε κινούμενα σχέδια, κινηματογραφικές ταινίες (συχνά μιούζικαλ), θεατρικά έργα και όπερες.

Παραπομπές

1. «Tales Similar To Bremen Town Musicians». SurLaLune Fairy Tales. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2018.
2. «Die Bremer Stadtmusikanten / Bremen Town Musicians». German stories. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2018.