Πάπας Πίος Θ΄
Πάπας Ρώμης / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πάπας Πίος Θ΄ ή Τζιοβάννι Μαρία Μαστάι Φερέτι (Papa Pio IX, 13 Μαΐου 1792 - 7 Φεβρουαρίου 1878) ήταν αρχηγός στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και κυβερνήτης στα Παπικά Κράτη (16 Ιουνίου 1846 - 7 Φεβρουαρίου 1878). Η Παποσύνη του ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη σε ολόκληρη την ιστορία του θρόνου του Αγίου Πέτρου. Στην εποχή του συγκλήθηκε η Πρώτη Σύνοδος του Βατικανού (1868), κατόπιν έχασε την εξουσία στα Παπικά Κράτη από το νεοδημιουργηθέν Βασίλειο της Ιταλίας (1870). Ο Πίος Θ΄ θεώρησε τότε τον εαυτό του αιχμάλωτο της Πόλης του Βατικανού και αρνήθηκε να την εγκαταλείψει. Στην αρχή της Παποσύνης του ξέσπασαν οι περίφημες Επαναστάσεις του 1848, ο πρωθυπουργός του Πελεγκρίνο Ρόσσι δολοφονήθηκε, ο ίδιος δραπέτευσε από την Ρώμη και αφόρισε όλους όσους συμμετείχαν στην βραχύβια Ρωμαϊκή Δημοκρατία (1849). Μετά την διάλυση της Δημοκρατίας από τους Γάλλους (1850) επέστρεψε στην Αγία Έδρα και η Παποσύνη του έγινε περισσότερο συντηρητική.
Ευλογημένος Πάπας Πίος Θ΄ | |
---|---|
Από | 16 Ιουνίου 1846 |
Έως | 7 Φεβρουαρίου 1878 |
Προκάτοχος | Γρηγόριος ΙΣΤ΄ |
Διάδοχος | Λέων ΙΓ΄ |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 13 Μαΐου 1792 |
Θάνατος | 7 Φεβρουαρίου 1878 |
Προσφωνήσεις του Πάπα Πίου Θ΄ | |
---|---|
Προσφώνηση αναφοράς | Αγιότατος |
Προφορική προσφώνηση | Αγιότατε |
Θρησκευτική προσφώνηση | Άγιος Πατέρας |
Μεταθανάτια προσφώνηση | Ευλογημένος |
Ο Πίος Θ΄ συνέδεσε το όνομά του με δύο νέα ιστορικά δόγματα για την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία που καθιέρωσε ο ίδιος: το πρώτο ακούει στο όνομα Άμωμος σύλληψη της Παρθένου Μαρίας το 1854 και το δεύτερο στην Α΄ Σύνοδο του Βατικανού το 1870, γνωστό ως το Αλάθητο του Πάπα. Το δόγμα της Αμώμου Σύλληψης της Παναγίας υπαγόρευε ότι η Μαρία από την πρώτη στιγμή της σύλληψης της ήταν απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα. Ο λόγος αυτού ήταν το ότι ήθελαν να απαλλάξουν τον Υιό από την διαδοχή της κληρονομικής ανθρώπινης αμαρτίας. Μάλιστα αναφέρεται ότι ο πάπας Πίος ο Θ΄ είχε αποφασίσει την έκδοση του δόγματος αυτού Εx cathedra από μόνος του, χωρίς να συμβουλευτεί τη σύνοδό του. Το δεύτερο δόγμα, το οποίο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην Α' σύνοδο του Βατικανού, περί Αλάθητου του πάπα έγινε κυρίως για πολιτικούς λόγους το 1870, καθώς η Ιταλία μαστιζόταν από τις συνεχείς αψιμαχίες ανάμεσα σε φιλελεύθερους καθολικούς και υποστηρικτές της υπεράλπειας πολιτικής που υποστήριζε η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Αποτέλεσμα της συντριπτικής πλειοψηφίας υπέρ του Αλάθητου ήταν το σχίσμα των Παλαιοκαθολικών, με πρωτοβουλία του Γκίλιγκαν και με πρώτο επίσκοπο τον Ράινγκερς των Γιανσενιστών της Ουτρέχτης, Ολλανδία. Ο πάπας Πίος Θ΄, αν και τυπικώς θριάμβευσε η πολιτική του, στο τέλος απογοητεύτηκε και δήλωσε ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει τα κοινωνικά δρώμενα της εποχής του.