Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1986
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1986 ήταν η 13η διοργάνωση του θεσμού και διεξήχθη στο Μεξικό από τις 31 Μαΐου μέχρι τις 29 Ιουνίου του 1986. Το Μεξικό έγινε η πρώτη χώρα που διοργάνωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το 1970). Στο μεσοδιάστημα των τεσσάρων ετών που μεσολάβησε από το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1982 μέχρι το 1986, και συγκεκριμένα την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 1983, κατά τη διάρκεια της νύχτας, κάποιος/κάποιοι άγνωστος/οι παραβίασαν την πόρτα των γραφείων της Βραζιλιάνικης Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και έκλεψαν από κει το έπαθλο των αγώνων, το Τρόπαιο Ζιλ Ριμέ, το οποίο είχε δοθεί μόνιμα στην Εθνική Ομάδα της χώρας το 1970, όταν αναδείχθηκε νικήτρια για τρίτη φορά* στη διοργάνωση αυτή. Η Βραζιλιάνικη Αστυνομία δεν μπόρεσε να ανακαλύψει ούτε τον κλέφτη ούτε το τρόπαιο. Έτσι, στις 10 Ιανουαρίου 1984 συνεδρίασε εκτάκτως το Διοικητικό Συμβούλιο της FIFA και αποφάσισε το νέο τρόπαιο (το οποίο απονέμεται από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974) να μη δοθεί ποτέ μόνιμα σε καμία ομάδα, όσες φορές και αν το κερδίσει.[1][2]
- (*): Ο λόγος ήταν ότι ο Ζυλ Ριμέ, που δημιούργησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, μεταξύ των κανόνων των Παγκοσμίων Κυπέλλων που είχε θεσμοθετήσει ο ίδιος το 1930 (το έτος της πρώτης διοργάνωσης), είχε τότε προσωπικά θεσπίσει και ότι όποια ομάδα έφτανε πρώτη τις τρεις κατακτήσεις θα έπαιρνε το τρόπαιο για πάντα σπίτι της. Κατά συνέπεια, το 1970, έπειτα από την τρίτη της νίκη στην διοργάνωση, η Βραζιλία έλαβε το συγκεκριμένο Παγκόσμιο Κύπελλο οριστικά (οι πρώτες της δύο νίκες ήταν το 1958 και το 1962).
Copa Mundial de Fútbol México '86 (Ισπανικά) | |
---|---|
Επίσημo λογότυπο | |
Πληροφορίες | |
Χώρα | Μεξικό |
Διοργανωτής | FIFA |
Ημερομηνίες | 31 Μαΐου 1986 |
Τερματισμός | 29 Ιουνίου 1986 |
Στάδια | 12 |
Κατάταξη | |
Πρώτη θέση | Αργεντινή (2ος τίτλος) |
Δεύτερη θέση | Δυτική Γερμανία |
Τρίτη θέση | Γαλλία |
Τέταρτη θέση | Βέλγιο |
Στατιστικά | |
Πρώτος σκόρερ | Γκάρι Λίνεκερ (6 τέρματα) |
Καλ. παίκτης | Ντιέγκο Μαραντόνα |
Καλ. νεαρότερος παίκτης | Έντζο Σίφο |
Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση |
Το 1974, η διοργάνωση ανατέθηκε στην Κολομβία, αλλά το τεράστιο εξωτερικό χρέος της και οι νονοί της κοκαΐνης ήδη από τα πρώτα χρόνια μετά άρχισαν να δημιουργούν σοβαρές ανησυχίες. Σύντομα, με την αύξηση των ομάδων της τελικής φάσης από 16 σε 24 που ξεκίνησε από το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1982 και την συνεπακόλουθη αύξηση των αγώνων, έγινε φανερό στους αρμόδιους της χώρας ότι δεν θα μπορούσαν να αντέξουν το οικονομικό κόστος και στις 5 Νοεμβρίου 1982 η χώρα δήλωσε παραίτηση. Δεύτερη επιλογή ήταν η Βραζιλία. Όμως, ο ίδιος ο πρόεδρος της FIFA, ο Βραζιλιάνος Ζοάο Χαβελάνζε, σαμποτάρισε την ανάληψη της διοργάνωσης, λόγω προσωπικής έχθρας με τον πρόεδρο της βραζιλιάνικης ομοσπονδίας. Έτσι, τρίτη και οριστική επιλογή ήταν το Μεξικό, που επελέγη στις 20 Μαΐου 1983. Ένα Μεξικό που, όπως είχε συμβεί και με τον σεισμό του 1960 λίγο πριν τη διοργάνωση της Χιλής το 1962, δέχτηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1985 τα τρομερά πλήγματα του εγκέλαδου από έναν σεισμό 8,0 Ρίχτερ. Παρόλα αυτά, τα στάδια δεν επλήγησαν και τελικώς, με δάνεια, διεθνείς δωρεές και σκληρό αγώνα των Μεξικανών, η χώρα κατάφερε να διοργανώσει για δεύτερη φορά τους αγώνες.[3]
Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1986 συμμετείχαν 116 εθνικές ομάδες από 5 ηπείρους. Για πρώτη φορά εξασφάλισαν συμμετοχή στην τελική φάση ο Καναδάς, η Δανία και το Ιράκ.[2]
Οι ομάδες
Οι 24 ομάδες που εξασφάλισαν την συμμετοχή τους στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 ήταν οι εξής:
Ιταλία Πορτογαλία |
Πόλη | Ονομασία Σταδίου | Χωρητικότητα | Παιχνίδια |
Πόλη του Μεξικού | Στάδιο Αζτέκα | 114.600 | Εναρκτήριο παιχνίδι, 2ος όμιλος, προημιτελικά, ημιτελικά, Τελικός |
Πόλη του Μεξικού | Ολίμπικο Ουνιβερσιτάριο | 72.000 | 1ος Όμιλος, 2ος γύρος |
Γουαδαλαχάρα | Στάδιο Χαλίσκο | 66.000 | 4ος Όμιλος, 2ος Γύρος, προημιτελικά, ημιτελικά |
Πουέμπλα | Στάδιο Κουαουτέμοκ | 46.000 | 1ος Όμιλος, 2ος Γύρος, προημιτελικά, Μικρός Τελικός |
Μοντερρέι | Στάδιο Ουνιβερσιτάριο | 44.000 | 6ος Όμιλος, 2ος Γύρος, προημιτελικά |
Κερέταρο | Στάδιο Λα Κορρεχιδόρα | 40.785 | 5ος Όμιλος, 2ος Γύρος |
Μοντερρέι | Στάδιο Τεκνολόχικο | 38.000 | 6ος Όμιλος |
Λεόν | Στάδιο Νου Καμπ | 35.000 | 3ος Όμιλος, 2ος Γύρος |
Νεσαουαλκόγιοτλ | Στάδιο Νέσα 86 | 35.000 | 5ος Όμιλος |
Ιραπουάτο | Στάδιο Σέρχιο Λεόν Τσάβες | 32.000 | 3ος Όμιλος |
Γουαδαλαχάρα | Στάδιο Τρες Ντε Μάρσο | 30.000 | 4ος Όμιλος |
Τολούκα | Στάδιο Νεμέσιο Ντίες | 30.000 | 2ος Όμιλος |
|
|
Στον 1ο όμιλο, η Αργεντινή πήρε σχετικά εύκολα την πρώτη θέση του ομίλου. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία επικράτησε 3-2 της Νότιας Κορέας στον τελευταίο αγώνα και πήρε την πρόκριση ως δεύτερη στον όμιλο, ενώ ως μία από τις καλύτερες τρίτες πέρασε και η Βουλγαρία. Στον 2ο όμιλο Μεξικό, Παραγουάη και Βέλγιο προκρίθηκαν στην επόμενη φάση, αφήνοντας εκτός το Ιράκ, το οποίο, ωστόσο, έκανε καλή εμφάνιση στη διοργάνωση. Στον 3ο όμιλο η πρωταθλήτρια Ευρώπης Γαλλία και η Σοβιετική Ένωση έκαναν εξαιρετικές εμφανίσεις και ισοβάθμησαν ως πρώτες στον όμιλο, αφού μεταξύ τους ήρθαν ισόπαλες (1-1) σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της πρώτης φάσης. μερικά σπουδαία ματς, όπως αυτό μεταξύ Γαλλίας και Σοβιετικής Ένωσης (1-1). Στον 4ο όμιλο η Βραζιλία τερμάτισε πρώτη και η Ισπανία δεύτερη και πήραν τα δυο εισιτήρια για την επόμενη φάση, ενώ στον 5ο όμιλο την έκπληξη έκανε η Δανία που προκρίθηκε πρώτη. Πέτυχε μια θεαματική νίκη με 6-1 επί της Ουρουγουάης. Δεύτερη πέρασε η Δυτική Γερμανία και τρίτη η Ουρουγουάη ως μία από τις καλύτερες τρίτες. Τέλος στον 6ο όμιλο έγινε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του τουρνουά. Στην πρώτη θέση τερμάτισε το Μαρόκο κερδίζοντας μάλιστα στην Πορτογαλία με 3-1. Οι Ίβηρες ήρθαν τελευταίοι στον όμιλο και γύρισαν από τον πρώτο γύρο στο σπίτι τους. Αγγλία και Πολωνία ισοβάθμησαν στην δεύτερη θέση και πέρασαν και οι δύο στην επόμενη φάση. Στην φάση των «16» οι νοκ άουτ αγώνες αύξησαν την αγωνία και το ενδιαφέρον. Η Βραζιλία δε δυσκολεύτηκε αφού νίκησε την Πολωνία με το εμβληματικό 4-0. Η Γαλλία διέθετε ποιοτική ομάδα με τη δύναμη στο χώρο του κέντρου και κατάφερε να βγάλει τους Ιταλούς εκτός επόμενης φάσης.[3][4]
Στη μνήμη έχουν μείνει πολλά γεγονότα: η απεργία των παικτών της εθνικής ομάδας της Πορτογαλίας, η συμμετοχή των ομάδων του Ιράκ και του Καναδά για πρώτη φορά και η αποβολή του Χοσέ Μπατίστα εθνικής Ουρουγουάης σε μόλις 56 δευτερόλεπτα στον αγώνα με τη Σκωτία, ένα ρεκόρ που παραμένει ακόμα.[5][6]
Η νικήτρια Αργεντινή διέθετε ένα σύνολο από καταξιωμένους παίκτες στη χώρα τους που επιθυμούσαν τη διεθνή καταξίωση, τον αρχηγό της ομάδας που κατέκτησε το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978 Ντανιέλ Πασαρέλα (που όμως δεν αγωνίστηκε) και λίγους διεθνώς καταξιωμένους ποδοσφαιριστές.[7][8] Ο προπονητής της Κάρλος Μπιλάρδο, γνωστός από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 για τα αμυντικογενή συστήματα που εφάρμοζε, χρησιμοποίησε ένα σύστημα 3-5-2.[9] Η ομάδα δεν ήταν αυτή που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στη διοργάνωση με τη Εθνική Γαλλίας και την Εθνική Σοβιετικής Ένωσης να αποδίδουν ποιοτικότερα, όμως η «αλμπισελέστε» διέθετε το Ντιέγκο Μαραντόνα στην καλύτερες ημέρες της καριέρας του.[10][11] Ο αρχηγός της Αργεντινής ήταν με διαφορά ο κορυφαίος της διοργάνωσης και οδήγησε την ομάδα του σε νίκη με 2-1 στα προημιτελικά ενάντια στην Αγγλία, πετυχαίνοντας και τα δύο γκολ της εθνικής Αργεντινής. Στο 1-0, ενώ χρησιμοποίησε το χέρι του, «δεν έγινε αντιληπτό» από το διαιτητή και έτσι το γκολ αυτό έμεινε γνωστό σαν «Το χέρι του Θεού», ενώ στο 2-0 διέσχισε το μισό γήπεδο περνώντας όποιον έβρισκε μπροστά του. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι τα δύο κράτη είχαν πόλεμο τέσσερα χρόνια νωρίτερα για τα νησιά Φώκλαντ.[3][12][13][14]
Η Δυτική Γερμανία νίκησε τη Γαλλία για δεύτερη συνεχόμενη φορά σε ημιτελικό. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Γαλλία ήταν καταπονημένη από τον προημιτελικό με τη Βραζιλία στον καλύτερο αγώνα της διοργάνωσης που έληξε στα πέναλτι. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο συγκεκριμένο αγώνα τρεις ειδικοί στις εκτελέσεις αυτές έχασαν τις προσπάθειές τους, με το Ζίκο στην κανονική διάρκεια της συνάντησης αφήνοντας το σκορ στο ισόπαλο 1-1 και οι Σόκρατες, Μισέλ Πλατινί στην τελευταία πράξη του αγώνα.[15][16][17] Η Βραζιλία διέθετε στο δυναμικό της αρκετούς παίκτες που είχαν εντυπωσιάσει στη διοργάνωση του 1982 προσφέροντας απλόχερα θέαμα, χωρίς όμως να καταφέρουν να μπουν στην τελική τετράδα. Οι περισσότεροι μετά από εκείνη τη διοργάνωση είχαν μεταγραφεί σε ιταλικές ομάδες και είχαν αποκτήσει εμπειρία και τρόπο παιχνιδιού από την γηραιά ήπειρο, είχαν όμως διατηρήσει στοιχεία που κέρδισαν (τουλάχιστον) τις εντυπώσεις στην Ισπανία. Αν ο αγώνας Βραζιλίας - Ιταλίας της διοργάνωσης του 1982 δεν θεωρηθεί ότι ήταν το τέλος του futebol-arte, τότε ο ο αγώνας με τον δεύτερο συνεχόμενο αποκλεισμό των Βραζιλιάνων, μπορεί να εκληφθεί ως η ταφόπλακά του.[15][18]
Στον ημιτελικό Γαλλίας - Δυτικής Γερμανίας, ο έλεγχος του κέντρου από τους Γάλλους τους έδωσε την ευκαιρία για πολλαπλές επιθέσεις, η υπεροχή όμως της γαλλικής ομάδας ήταν χωρίς αντίκρυσμα. Δύο επιτυχημένες αντεπιθεσεις των Δυτικογερμανών ήταν αρκετές για την επικράτηση. Στον άλλο ημιτελικό ο Μαραντόνα έκανε μία από τις κορυφαίες εμφανίσεις της καριέρας του και έδωσε την πρόκριση με δύο περίτεχνα γκολ στο δεύτερο ημίχρονο.[19][20][21] Η Εθνική Αργεντινής νίκησε τη Δυτική Γερμανία με 3-2 σε ένα συναρπαστικό τελικό, μπροστά σε 115.000 θεατές στο Στάδιο Αζτέκα της Πόλη του Μεξικού σε ένα από τα καλύτερα Παγκόσμια Κύπελλα της ιστορίας.[22][23] Η Αργεντινή προηγήθηκε στο ημίχρονο με 2-0, οι Γερμανοί ισοφάρισαν και μία έξοχη ασίστ του Μαραντόνα στο Βαλντάνο ήταν αυτή που έδωσε την ευκαιρία στον τελευταίο να δημιουργήσει το τελικό αποτέλεσμα. Χιλιάδες φίλαθλοι μπήκαν στο γήπεδο σηκώνοντας το Μαραντόνα στους ώμους τους, σε μια σκηνή που είχε επαναληφθεί το 1970 με τον Πελέ.[24][25][26] Η νίκη της Αργεντινής παραμένει η μόνη στην ιστορία των Παγκοσμίων Κύπελλων επί των Γερμανών μέχρι σήμερα.[27]