Παλιρροϊκό κλείδωμα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το παλιρροϊκό κλείδωμα (tidal locking) μεταξύ ενός ζεύγους ουρανίων σωμάτων που βρίσκονται σε τροχιά, συμβαίνει όταν ο ρυθμός περιστροφής του ενός σώματος γύρω από το άλλο διατηρείται σταθερός και παρουσιάζει κάποιου είδους συντονισμό με το ρυθμό περιφοράς του. Στην ειδική περίπτωση που ένα παλιρροϊκά κλειδωμένο σώμα εκτελεί σύγχρονη περιστροφή, ο χρόνος που χρειάζεται για να περιστραφεί γύρω από τον άξονά του ταυτίζεται με το χρόνο που χρειάζεται να εκτελέσει μια πλήρη περιφορά γύρω από το άλλο σώμα του συστήματος. Παράδειγμα παλιρροϊκού κλειδώματος συναντάμε στο σύστημα Γης-Σελήνης, στο οποίο η Σελήνη εκτελεί σύγχρονη περιστροφή γύρω από τη Γη και ως εκ τούτου έχει πάντοτε στραμμένο το ίδιο ημισφαίριο προς τη Γη. Συνήθως, σε ένα διπλό σύστημα ουρανίων σωμάτων, μόνο το μικρότερο από τα δύο είναι παλιρροιακά κλειδωμένο ως προς το μεγαλύτερο[1]. Ωστόσο, εάν τόσο η διαφορά μάζας μεταξύ των δύο σωμάτων όσο και η απόσταση μεταξύ τους είναι σχετικά μικρές, το καθένα μπορεί να κλειδωθεί παλιρροϊκά στο άλλο. Παράδειγμα αμοιβαίου παλιρροϊκού κλειδώματος αποτελούν τα συστήματα Πλούτωνα-Χάροντα και Έριδας-Δυσνομίας. Εναλλακτικές ονομασίες για τη κατάσταση παλιρροϊκού κλειδώματος είναι βαρυτικό κλείδωμα[2], δεσμευμένη περιστροφή και κλείδωμα περιστροφής–τροχιάς.