Πιπίνος ο Βραχύς
βασιλιάς των Φράγκων (751-768) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πιπίνος ο Βραχύς (γαλλικά: Pepin le Bref, περί το 714 – 24 Σεπτεμβρίου 768)[1] μέλος του Οίκου των Καρολιδών ήταν Βασιλιάς των Φράγκων (751 - 768).[2] Ήταν πατέρας του μεγάλου βασιλιά Καρλομάγνου και ο πρώτος Καρολίδης που έγινε βασιλιάς των Φράγκων.[3] Ήταν γιος του Καρόλου Μαρτέλου, δούκα των Φράγκων και της συζύγου του, Ροτρούδης του Εσμπαί (690 – 724). Ο Πιπίνος ο Βραχύς ανατράφηκε στη Βασιλική Σαιν-Ντενί, όπου δέχθηκε σημαντική εκκλησιαστική παιδεία από τους μοναχούς. Διαδεχόμενος τον πατέρα του ως Μαγιορδόμος των ανακτόρων (741), εξουσίαζε τη Φραγκία μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Καρλομάν. Ο Πεπίνος διοικούσε τη Νευστρία, τη Βουργουνδία και την Προβηγκία, ο μεγαλύτερος αδελφός του, Καρλομάν, διοικούσε την Αυστρασία, την Αλαμανία και τη Θουριγγία. Τα αδέλφια, στα πρώτα χρόνια της βασιλείας τους, αντιμετώπισαν ασταμάτητες εξεγέρσεις στις οποίες προχώρησαν οι Βαυαροί, οι Ακουιτανοί, οι Σάξονες και οι Αλαμανοί. Το κενό στον θρόνο της Φραγκίας έληξε όταν ανακηρύχθηκε νέος βασιλιάς, ο Χιλδέριχος Γ΄, τελευταίος Μεροβίγγειος μονάρχης των Φράγκων.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Πιπίνος ο Βραχύς | |
---|---|
Βασιλιάς των Φράγκων | |
Περίοδος | Νοέμβριος 751 – 24 Σεπτεμβρίου 768 |
Στέψη | Νοέμβριος 751 (1η φορά) 28 Ιουλίου 754 (2η φορά από τον Πάπα Στέφανο Β') |
Προκάτοχος | Χιλδέριχος Γ΄ |
Διάδοχος | Καρλομάγνος Καρλομάνος Α΄ (έως το 771) |
Μαγιορδόμος της Νευστρίας Μαγιορδόμος της Αυστρασίας | |
Περίοδος | 741 – Νοέμβριος 751 |
Προκάτοχος | Κάρολος Μαρτέλος |
Διάδοχος | - |
Γέννηση | 714 |
Θάνατος | 24 Σεπτεμβρίου 768 (54 ετών) Σαιν-Ντενί (Σεν-Σαιν-Ντενί) |
Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
Σύζυγος | Μπερτράντα του Λον |
Επίγονοι | Καρλομάγνος Καρλομάνος Α΄ Γκιζέλα των Φράγκων Πιπίνος κ.α. |
Οίκος | Δυναστεία των Καρολιδών |
Πατέρας | Κάρολος Μαρτέλος |
Μητέρα | Ροτρούδη του Τρίερ |
Θρησκεία | Καθολικός |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Λόγω της εκκλησιαστικής ανατροφής του, ο Καρλομάν και ο Πεπίνος ήταν θετικά προσκείμενοι στην Καθολική Εκκλησία. Γι' αυτό συνέχισαν το έργο του πατέρα τους βοηθώντας σημαντικά τον Άγιο Βονιφάτιο να μεταρρυθμίσει τη φραγκική Εκκλησία και να εκχριστιανίσει τους Σάξονες. Το 747 ο μεγαλύτερος αδελφός, Καρλομάν, άνθρωπος έντονα θρήσκος, αποσύρθηκε σε μοναστήρι, ο Πεπίνος έγινε ουσιαστικός κυρίαρχος ολόκληρης της Φραγκίας, αφού κατέστειλε μια εξέγερση του ετεροθαλούς αδελφού του, Γκρίφο. Το 751, ο Πεπίνος ο Βραχύς εγκατέλειψε τα προσχήματα, εξαναγκάζοντας τον βασιλιά Χιλδέριχο Γ΄ να αποσυρθεί σε μοναστήρι, και στέφθηκε ο ίδιος βασιλιάς, από τον Πάπα Ζαχαρία. Η απόφαση αυτή δημιούργησε πολλές αντιδράσεις και έφερε εξεγέρσεις από μέλη της βασιλικής οικογένειας όπως τον γιο του Καρλομάν Ντρόγκο και, ξανά, του Γκρίφο.
Ως βασιλιάς, ο Πεπίνος ο Βραχύς ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα επέκτασης της ισχύος του, αναμορφώνοντας τη νομοθεσία των Φράγκων και συνεχίζοντας τις θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις του Βονιφάτιου. Υποστήριξε τον Στέφανο Β΄, ο οποίος βρισκόταν εκείνη την εποχή σε πόλεμο με τους Λομβαρδούς και έδωσε ως δωρεά μερικές πόλεις στον Πάπα, οι οποίες έμειναν γνωστές ως "Δωρεά του Πιπίνου". Οι δωρεές αυτές ήταν βάση για να δημιουργηθούν τα παπικά κράτη, κατά τον Μεσαίωνα. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήθελε να έχει καλές σχέσεις μαζί του και του παραχώρησε τον τίτλο του πατρικίου. Στους επεκτατικούς πολέμους του, ο Πεπίνος απέσπασε τη Σεπτιμανία από το Χαλιφάτο των Ομεϋαδών και νίκησε τον Ουάιφερ με τα στρατεύματά του από τη Γασκώνη. Μετά τις νίκες αυτές οι Ακουιτανοί ευγενείς του δήλωσαν την υποταγή τους. Ο Πεπίνος ταλαιπωρήθηκε από τις συνεχείς εξεγέρσεις των Σαξόνων και των Βαυαρών, προχώρησε σε πολλές εκστρατείες στη Γερμανία αλλά η τελική υποταγή τους συντελέστηκε από τους διαδόχους του. Πέθανε το 768 και τον διαδέχθηκαν οι δύο γιοι του Καρλομάγνος και Καρλομάνος Α΄. Παρ' όλο που ήταν πανίσχυρος και επιτυχημένος βασιλιάς, η φήμη του υπερκεράστηκε από τον πατέρα του και τους διαδόχους του.