![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/50/Flag_of_Belarus_%25281918%252C_1991%25E2%2580%25931995%2529.svg/langel-640px-Flag_of_Belarus_%25281918%252C_1991%25E2%2580%25931995%2529.svg.png&w=640&q=50)
Πολιτισμός της Λευκορωσίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο πολιτισμός της Λευκορωσίας είναι προϊόν μιας χιλιετίας ανάπτυξης υπό την επίδραση πολλών διαφορετικών παραγόντων. Αυτά περιλαμβάνουν το φυσικό περιβάλλον, το εθνογραφικό υπόβαθρο των Λευκορώσων (η συγχώνευση των νεοφερμένων Σλάβων με τους Βάλτες), η παγανιστική θρησκεία των πρώιμων εποίκων και των οικοδεσποτών τους, ο Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός ως σύνδεσμος με τις βυζαντινές λογοτεχνικές και πολιτιστικές παραδόσεις, η έλλειψη φυσικών συνόρων της χώρας, η ροή των ποταμών προς τη Μαύρη Θάλασσα και τη Βαλτική Θάλασσα και η ποικιλία των θρησκειών στην περιοχή (Καθολικισμός, Ορθοδοξία, Ιουδαϊσμός και Ισλάμ). [1] [2]
Μια πρώιμη δυτική επιρροή στον Λευκορωσικό πολιτισμό ήταν οι νόμοι του Μαγδεβούργου που επέτρεψαν τη δημοτική αυτονομία και βασίστηκαν στους νόμους των γερμανικών πόλεων. Αυτές οι χάρτες χορηγήθηκαν τον 14ο και 15ο αιώνα από μεγάλους δούκες και βασιλιάδες σε διάφορες πόλεις, μεταξύ των οποίων και το Μπρεστ, το Γκρόντνο, το Σλουτσκ και το Μινσκ. Η παράδοση της αυτοδιοίκησης διευκόλυνε τις επαφές με τη Δυτική Ευρώπη αλλά ταυτόχρονα ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση, το επιχειρηματικό πνεύμα και την αίσθηση της αστικής ευθύνης. [1]
Το 1517-19 ο Φραγκίσκος Σκάρινα (περίπου το 1490-1552) μετέφρασε τη Βίβλο στην παλαιά Λευκορωσική γλώσσα. Υπό το κομμουνιστικό καθεστώς, το έργο του Σκάρινα ήταν εξαιρετικά υποτιμημένο, αλλά στην ανεξάρτητη Λευκορωσία έγινε έμπνευση για την αναδυόμενη εθνική συνείδηση τόσο για την υπεράσπιση της λευκορωσικής γλώσσας όσο και για τις ανθρωπιστικές του ιδέες[1].
Από το δέκατο τέταρτο έως τον δέκατο έβδομο αιώνα, όταν οι ιδέες του ανθρωπισμού, της Αναγέννησης και της Μεταρρύθμισης ήταν ζωντανές στη Δυτική Ευρώπη, οι ιδέες αυτές συζητήθηκαν και στη Λευκορωσία εξαιτίας των εμπορικών σχέσεων με τη Δυτική Ευρώπη και λόγω της εγγραφής των παιδιών της αριστοκρατίας στα δυτικά πανεπιστήμια. Η Μεταρρύθμιση και η Αντιμεταρρύθμιση συνέβαλαν σημαντικά στην άνθηση των πολεμικών συγγραμμάτων καθώς και στην εξάπλωση των τυπογραφείων και των σχολείων. [1]
Κατά τη διάρκεια του δέκατου έβδομου και του δέκατου όγδοου αιώνα, όταν η Πολωνία και η Ρωσία ασκούσαν μεγάλη επιρροή στη Λευκορωσία με την αφομοίωση της αριστοκρατίας στις αντίστοιχες κουλτούρες τους, οι ηγεμόνες κατάφεραν να συνδυάσουν τον «λευκορωσικό» πολιτισμό κυρίως με αγροτικούς τρόπους, λαογραφία, έθιμα, καθώς και το χριστιανισμό. Αυτό ήταν το σημείο εκκίνησης για ορισμένους εθνικούς ακτιβιστές που επιχείρησαν να πετύχουν κρατική υπόσταση για το έθνος τους στα τέλη του 19ου και τις αρχές του εικοστού αιώνα. [1]
Η ανάπτυξη της λευκορωσικής λογοτεχνίας επέκτεινε την αίσθηση των Λευκορώσων ως ανήκοντες στο Λευκορωσικό έθνος. Επισημάνθηκε από τα λογοτεχνικά έργα των Γιάνκα Κουπάλα (1882-1942) και του Γιακούμπ Κολάς (1882-1956). Τα έργα αυτών των ποιητών, μαζί με αρκετούς άλλους εξαιρετικούς συγγραφείς, έγιναν τα κλασικά της σύγχρονης λευκορωσικής λογοτεχνίας. Εστίαζαν κυρίως σε αγροτικά θέματα (στην ύπαιθρο ομιλούταν περισσότερο η λευκορωσική γλώσσα) και εκσυγχρόνισε τη λευκορωσική λογοτεχνική γλώσσα, η οποία χρησιμοποιείται από τον δέκατο έκτο αιώνα. Οι συγγραφείς μετά την ανεξαρτησία (1991-σήμερα) συνέχισαν να χρησιμοποιούν τα αγροτικά θέματα. [1]
Σε αντίθεση με την εστίαση της λογοτεχνίας στην αγροτική ζωή, άλλα πεδία του πολιτισμού - η ζωγραφική, η γλυπτική, η μουσική, ο κινηματογράφος και το θέατρο επικεντρώνονται στην αστική πραγματικότητα, τις οικουμενικές ανησυχίες και τις οικουμενικές αξίες. [1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/50/Flag_of_Belarus_%281918%2C_1991%E2%80%931995%29.svg/320px-Flag_of_Belarus_%281918%2C_1991%E2%80%931995%29.svg.png)