Πριγκιπάτο της Σερβίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ηγεμονία της Σερβίας (σερβικά : Кнежевина Србија ) ήταν ένα ημι-ανεξάρτητο κράτος στα Βαλκάνια που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της Σερβικής Επανάστασης η οποία διήρκεσε από το 1804 έως το 1817[1]. Δημιουργήθηκε μέσω διαπραγμάτευσης και μιας άγραφης συμφωνίας μεταξύ Μίλος Ομπρένοβιτς, ηγέτη της Δεύτερης Σερβικής Εξέγερσης και του Οθωμανού Μαρασλί Πασά. Ακολούθησε σειρά νομικών εγγράφων-συμφωνιών που εκδίδονται από την Υψηλή Πύλη το 1828[2] το 1829[2] και τέλος το 1830[2]- των Χαττ-ι-Σερίφ, που αναγνώρισαν τη Σερβία ως ηγεμονία αυτόνομη αλλά υποτελή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία[1]. Η de facto ανεξαρτησία του ακολούθησε το 1867, μετά την εκδίωξη όλων των οθωμανικών στρατευμάτων από τη χώρα. Η Συνθήκη του Βερολίνου (1878) αναγνώρισε διεθνώς την ανεξαρτησία της ηγεμονίας. Το 1882 η χώρα αναβαθμίστηκε στο Βασίλειο της Σερβίας.
Ηγεμονία της Σερβίας | |||
---|---|---|---|
1815–1882 | |||
| |||
Πρωτεύουσα | Κραγκούγιεβατς | ||
Γλώσσες | Σερβικά | ||
Πολίτευμα | Ηγεμονία | ||
Διοίκηση | |||
• Επικεφαλής | Μήλος Ομπέρνοβιτς | ||
Έκταση | 37.511 km² (1834) | ||
Πληθυσμός | 1.353.000 (1874) | ||
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 44°48′39″N 20°27′45″E | ||
δεδομένα (π • σ • ε ) |