Πρόγραμμα Ranger
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το πρόγραμμα Ranger περιλάμβανε μια σειρά μη επανδρωμένων τηλεκατευθυνόμενων διαστημικών αποστολών των Ηνωμένων Πολιτειών στη δεκαετία του '60. Στόχος τους ήταν να ληφθούν οι πρώτες κοντινές εικόνες της επιφάνειας της Σελήνης. Προορισμός των διαστημικών σκαφών Ranger ήταν, αφού φτάσουν κοντά στη Σελήνη, να επιχειρήσουν ελεύθερη πτώση και να μεταδώσουν όσα στοιχεία προλάβουν πριν την τελική σύγκρουση στην επιφάνειά της. Τα Ranger σχεδιάστηκαν, ξεκινώντας το 1959, σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις (αγγλ. blocks), το Μπλοκ 1, το Μπλοκ 2 και το Μπλοκ 3. Κάθε Μπλοκ είχε ιδιαίτερους στόχους αποστολής και σταδιακά πιο εξελιγμένη τεχνολογία. Το Jet Propulsion Laboratory που είχε την ευθύνη του σχεδιασμού του προγράμματος προέβλεψε πολλές εκτοξεύσεις για κάθε Μπλοκ, έτσι ώστε να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερη εμπειρία στον σχεδιασμό και την κατασκευή καθώς και επιστημονικά αποτελέσματα, αλλά και για να εξασφαλισθεί ότι θα γίνει τουλάχιστον μια επιτυχής αποστολή.
Συνολικά η έρευνα, ανάπτυξη, οι εκτοξεύσεις, και οι διοικητικές δαπάνες για τις εννέα αποστολές του προγράμματος (Ranger 1 μέχρι 9) κόστισαν περίπου 170 εκατομμύρια δολάρια.[1]