Πόλεμοι της Δηλιακής Συμμαχίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Πόλεμοι της Δηλιακής Συμμαχίας (477-449 π.Χ.) ήταν πόλεμοι μεταξύ της Δηλιακής Συμμαχίας (Αθήνα και οι σύμμαχοι της) και της Περσίας. Αυτές οι συγκρούσεις αποτελούν την συνέχεια των Περσικών Πολέμων, μετά την Ιωνική Επανάσταση, την πρώτη και τη δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα.
Πόλεμοι της Δηλιακής Συμμαχίας | |||
---|---|---|---|
Περσικοί Πόλεμοι | |||
Τα ερείπια της Δήλου, πρωτεύουσας της συμμαχίας μέχρι το 454 π.Χ. | |||
Χρονολογία | 477-449 π.Χ. | ||
Τόπος | Ελλάδα, Θράκη, Μικρά Ασία, Κύπρος, Αίγυπτος | ||
Έκβαση |
| ||
Αντιμαχόμενοι | |||
| |||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
Η ελληνική συμμαχία, με κέντρο τη Σπάρτη και την Αθήνα, οι οποίες νίκησαν τους Πέρσες στη δεύτερη περσική εισβολή, συνέχισε τις επιτυχίες νικώντας τις περσικές φρουρές στη Σηστό, στο Βυζάντιο, και τις δύο φρουρές στη Θράκη, το 479 και το 478 π.Χ. αντίστοιχα. Μετά την κατάληψη του Βυζαντίου, οι Σπαρτιάτες αποφάσισαν να μην συνεχίσουν τον πόλεμο, και νέα συμμαχία, γνωστή ως Δηλιακή, σχηματίστηκε, με την Αθήνα ως αρχηγό. Για τα υπόλοιπα 30 χρόνια, η Αθήνα κατείχε πρωτεύουσα θέση στη συμμαχία, η οποία σταδιακά εξελίχθηκε σε Αθηναϊκή Ηγεμονία.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 470 π.Χ., τα μέλη της Δηλιακής Συμμαχίας οργάνωναν επιθέσεις στη Θράκη και στο Αιγαίο για να απομακρύνουν τις περσικές φρουρές από την περιοχή, υπό την ηγεσία του Αθηναίου πολιτικού και στρατηγού Κίμωνα. Στα πρώτα χρόνια της επόμενης δεκαετίας, ο Κίμωνας άρχισε εκστρατείες στη Μικρά Ασία, προσπαθώντας να ενισχύσει την ελληνική θέση εκεί. Στη μάχη του Ευρυμέδοντα, ο αθηναϊκός και ο συμμαχικός στόλος πέτυχαν διπλή νίκη, καταστρέφοντας τον περσικό στόλο και τον περσικό στρατό. Μετά τη μάχη, οι Πέρσες ανέλαβαν παθητικό ρόλο, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσουν σε μάχη τους Αθηναίους.
Στα τέλη της δεκαετίας του 460 π.Χ., οι Αθηναίοι πήραν την απόφαση να υποστηρίξουν την Αίγυπτο στην επανάσταση της κατά της Περσίας. Αν και τα ελληνικά σώματα είχαν επιτυχίες, δεν κατάφεραν να καταλάβουν την περσική φρουρά στη Μέμφιδα, παρά την πολιορκία 3 ετών. Τότε, οι Πέρσες αντεπιτέθηκαν, και η αθηναϊκή δύναμη πολιορκήθηκε για 18 μήνες, πριν εξολοθρευτεί. Αυτή η καταστροφή, σε συνδυασμό με τις συγκρούσεις στην Ελλάδα, δεν επέτρεψε στους Αθηναίους να συνεχίσουν τις συγκρούσεις με τους Πέρσες. Το 451 π.Χ., υπογράφτηκε ανακωχή στην Ελλάδα, και ο Κίμωνας ήταν εις θέσιν να οδηγήσει στρατό στην Κύπρο. Ωστόσο, καθώς πολιορκούσε το Κίτιον, ο Κίμωνας πέθανε από ασθένεια ή σκοτώθηκε[2] και η πολιορκία λύθηκε. Κατά την αποχώρησή της η αθηναϊκή δύναμη πέτυχε διπλή (κατά ξηράν και θάλασσαν) νίκη στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Αυτή η εκστρατεία έβαλε τέλος στις εχθροπραξίες μεταξύ της Δηλιακής Συμμαχίας και της Περσίας, και αρχαίοι ιστορικοί (Ηρόδοτος, Διόδωρος, Πλούταρχος) υποστηρίζουν ότι μια συνθήκη ειρήνης, η ειρήνη του Καλλία, είχε υπογραφεί για να εδραιώσει το οριστικό τέλος των Περσικών Πολέμων.