Πόλεμοι του Οπίου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Πόλεμοι του Οπίου ήταν δύο πόλεμοι ανάμεσα στην Δυναστεία Τσινγκ και τις ευρωπαϊκές δυνάμεις στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Πρώτος Πόλεμος του Οπίου μεταξύ της δυναστείας Qing και του Ηνωμένου Βασιλείου (1839-1842) ξέσπασε ως αντίδραση των Βρετανών στις πολιτικές του Κινέζου αυτοκράτορα κατά του εμπορίου του οπίου. Ο δεύτερος πόλεμος του οπίου ήταν η σύγκρουση της δυναστείας των Qing με τη Βρετανία και τη Γαλλίας, στα 1856-1860. Σε κάθε σύγκρουση, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις έκαναν χρήση σύγχρονης και πιο εξελιγμένης στρατιωτικής τεχνολογίας από τις δυνάμεις των Qing. Ως συνέπεια, οι ηττημένοι αναγκάζονται να επιβάλλουν ευνοϊκότερους δασμούς για τους Ευρωπαίους στα εισαγόμενα στην Κίνα προϊόντα, να πραγματοποιήσουν εμπορικές, αλλά και κομβικής εμπορικής σημασίας εδαφικές παραχωρήσεις υπέρ των νικητών.
Οι πόλεμοι αυτοί και οι μετέπειτα επιβληθείσες Συνθήκες εξασθένισαν τη δυναστεία των Qing και τις κινεζικές κυβερνήσεις και ανάγκασαν την Κίνα να "ανοίξει" συγκεκριμένα λιμάνια στους Ευρωπαίους (ειδικά τη Σαγκάη και τη Κουανγκτσόου) που ήταν κέντρα του διαμετακομιστικού εμπορίου όλης της αυτοκρατορίας. [1] Επιπρόσθετα, η παραχώρηση του Χονγκ Κονγκ μετά τους πολέμους έθεσε σε κίνδυνο την εδαφική κυριαρχία της Κίνας.
Η παραχώρηση αυτή είχε ελαφρές επιπτώσεις στην οικονομία της Κίνας, ωστόσο η αρκετά μεγάλη Εξέγερση των Ταϊπίνγκ και η Dungan Revolt επέφεραν πολύ μεγαλύτερες. [2]