Σίσυφος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής της πανάρχαιας πόλης Εφύρας, που έμεινε αργότερα γνωστή ως Αρχαία Κόρινθος. Έμεινε γνωστός για τις δύο απάτες του απέναντι στον μέγιστο θεό Δία, με τις οποίες απέφυγε τον θάνατο. Τιμωρήθηκε να σηκώνει στους ώμους έναν βράχο ως την κορυφή ενός βουνού, κατόπιν ο βράχος έπεφτε και ο Σίσυφος επαναλάμβανε αιώνια τη σκληρή δοκιμασία. Ο Κλασικισμός στη σύγχρονη λογοτεχνία, περιγράφει την επίπονη εργασία χωρίς αποτέλεσμα ως "Σισυφισμό".[3] Οι σύγχρονοι ιστορικοί προσδίδουν ένα Προελληνικό υπόστρωμα στο όνομα του, κατά άλλους μεταφράζεται ως "σοφός" κατά άλλους ως "δέρμα κατσίκας", που χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή.[4][5]
Σίσυφος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σίσυφος (Αρχαία Ελληνικά) |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Μερόπη Τυρώ |
Σύντροφος | Αντίκλεια |
Τέκνα | Ορνύτιων Μετάποντος Γλαύκος του Σισύφου Θέρσανδρος Άλμος |
Γονείς | Αίολος ο Θεσσαλός[1][2] και Εναρέτη |
Αδέλφια | Περιήρης |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | βασιλιάς της Κορίνθου |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Σίσυφος ήταν γιος του Αιόλου και της Εναρέτης, αδελφός του ήταν ο Σαλμωνέας.[6] Νυμφεύτηκε την Πλειάδα Μερόπη και παιδιά του ήταν ο Γλαύκος, ο Ορνύτιων, ο Θέρσανδρος, ο Άλμος, ο Σίνων και ο Πορφυρίων.[7] Ο εγγονός του μέσω του Γλαύκου ήταν ο Βελλεροφόντης και ο εγγονός του μέσω του Άλμου ήταν ο Μινύας, ιδρυτής του Ορχομενού.[8][9][10]