Μαγνητικό αποθηκευτικό μέσο που χρησιμοποιείται κυρίως στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο σκληρός δίσκος είναι ένα μαγνητικό αποθηκευτικό μέσο - συσκευή που χρησιμοποιείται στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, στις ψηφιακές βιντεοκάμερες, στα φορητά MP3 players, στα επιτραπέζια ψηφιακά βίντεο, στις κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών, στους ψηφιακούς επίγειους και δορυφορικούς τηλεοπτικούς δέκτες κλπ. Ένας σκληρός δίσκος αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες δεδομένων και η χωρητικότητα των σκληρών δίσκων που κυκλοφορούν στο εμπόριο ξεκινά από τα 500 GB και φτάνει έως τα 6 ΤΒ. Για μεγαλύτερες χωρητικότητες που αγγίζουν τα 12 TB (terabyte) χρησιμοποιούνται κυκλώματα πολλαπλών σκληρών δίσκων, με τη μορφή συρταρωτής διάταξης. Η ταχύτητα προσπέλασης των δεδομένων είναι ταχύτερη από το DVD/R/RW αλλά πολύ πιο αργή από τη μνήμη του υπολογιστή.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Οι σκληροί δίσκοι χρησιμοποιούνται στους υπολογιστές για την αποθήκευση δεδομένων, κυρίως προγραμμάτων και αρχείων που είναι απαραίτητο να διατηρηθούν, σε αντίθεση με τη μνήμη RAM όπου τα δεδομένα διαγράφονται με τη διακοπή τροφοδοσίας ηλεκτρικού ρεύματος. Επίσης όλοι οι σκληροί δίσκοι πλέον, έχουν ενσωματωμένη κρυφή μνήμη (cache RAM) για προσωρινή αποθήκευση που η χωρητικότητα της ξεκινά από τα 8MB (ελάχιστοι πλέον) και φτάνει τα 128MB.
Σταδιακά οι σκληροί δίσκοι δίνουν τη θέση τους σε δίσκους στερεάς κατάστασης (SSD, Solid State Drives), οι οποίοι εξελίσσονται με ραγδαίο ρυθμό κυρίως λόγω της χαμηλής τους κατανάλωσης σε ρεύμα (που οφείλεται στην παντελή έλλειψη ηλεκτροκινητήρα) και το φθηνό σχετικά κόστος παραγωγής. Από τον Οκτώβριο του 2010 λόγω της τεχνολογίας SSD είναι δυνατή η λειτουργία των NetBooks για χρονικό διάστημα περίπου 10 ωρών συνεχόμενα.
Τα ευαίσθητα και ευπαθή μέρη του σκληρού δίσκου προστατεύονται από σκληρό μεταλλικό περίβλημα που υπηρετεί ταυτόχρονα πολλαπλούς σκοπούς:
Οι εύκαμπτες δισκέτες και οι σκληροί δίσκοι κατατάσσονται συχνά στη κατηγορία της περιφερειακής μόνιμης μνήμης (μνήμη που είναι διαθέσιμη και μετά από τον τυπικό κύκλο κλεισίματος - εκκίνησης ενός υπολογιστή). Στην πραγματικότητα ο χρόνος που μπορεί να διατηρηθούν τα στοιχεία στο ένα ή το άλλο μέσο αποθήκευσης έχει άμεση σχέση με σειρά εξωγενών παραγόντων όπως ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ηλιακό φως, θερμοκρασία, υγρασία περιβάλλοντος κ.α. Στην κατηγοριοποίηση των κατασκευαστών περιφερειακών συσκευών οι εύκαμπτες δισκέτες θεωρούνται αναλώσιμα ενώ οι σκληροί δίσκοι θεωρούνται περιφερειακά. Οι βασικές τους διαφορές είναι σε συντομία οι παρακάτω:
Ιδιότητες | Σκληρός δίσκος | Δισκέτα | |
---|---|---|---|
1 | Τυπική Χωρητικότητα (Ιανουάριος 2017) | από 500Gb και έως 6Tb | 1,44 Mb |
2 | Τυπική Διάσταση | 1,8" - 2,5" - 3,5" | 3,5" |
3 | Μηχανισμός Ανάγνωσης | Ενσωματωμένος | Εξωτερικός |
4 | Ταχύτητα προσπέλασης | 11,5 ms - 4,16ms | 250ms-300ms |
5 | Ρυθμός μεταφοράς δεδομένων | 1,5Gbps - 6Gbps | 500Kbps |
Οι σκληροί δίσκοι χρησιμοποιούν περιστρεφόμενους δίσκους και μαγνητικές επιφάνειες για την αποθήκευση δεδομένων, γεγονός που τους καθιστά φθηνότερους από τους SSD αλλά όχι τόσο γρήγορους ή αξιόπιστους. Οι σκληροί δίσκοι καταναλώνουν επίσης περισσότερη ενέργεια από τους αντίστοιχους στερεάς κατάστασης, καθιστώντας τους λιγότερο ενεργειακά αποδοτικούς με την πάροδο του χρόνου.[1]
Από την άλλη πλευρά, οι μονάδες δίσκου στερεάς κατάστασης (SSD) είναι μια πολύ νεότερη τεχνολογία που δεν βασίζεται σε περιστρεφόμενους δίσκους για την αποθήκευση δεδομένων. Αντίθετα, χρησιμοποιούν τσιπ μνήμης παρόμοια με αυτά που βρίσκονται σε μονάδες flash USB ή κάρτες μνήμης. Αυτό τους καθιστά πολύ πιο γρήγορους από τους σκληρούς δίσκους, ενώ καταναλώνουν λιγότερη ισχύ και είναι πιο αξιόπιστοι λόγω της έλλειψης κινητών εξαρτημάτων — η απουσία περιστρεφόμενων δίσκων σημαίνει λιγότερες πιθανότητες για μηχανική βλάβη με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, αυτή η αυξημένη απόδοση έχει ένα τίμημα. Οι SSD τείνουν να είναι πιο ακριβοί ανά gigabyte σε σύγκριση με τους σκληρούς δίσκους όταν αγοράζετε νέες συσκευές υλικού, όπως φορητούς υπολογιστές ή υπολογιστές.[2]
HDD | SSD | |
---|---|---|
κόστος | πιο φθηνα | ακριβός |
Ταχύτητα | Πιο χαμηλα | Πιο ψηλά |
Διάρκεια ζωής | Μικρός | Μακρύτερα |
Η χρήση άκαμπτων υλικών και ή σφράγιση της μονάδας προσδίδει πολύ μεγαλύτερη αντοχή στους δίσκους σε σχέση με τις δισκέτα. Κατά συνέπεια, οι σκληροί δίσκοι μπορούν να αποθηκεύσουν, να προσπελάσουν και να μεταφέρουν πολύ περισσότερα δεδομένα και σε λιγότερο χρόνο από ότι οι δισκέτες:
Ένας σκληρός δίσκος αποτελείται από:
Τα δεδομένα αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο ως ακολουθίες bit (αφού οι υπολογιστές λειτουργούν με το δυαδικό σύστημα). Οι κεφαλές γράφουν κάθε bit αλλάζοντας το μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια των μαγνητικών δίσκων και το διαβάζουν απλώς αναγνωρίζοντας το μαγνητικό πεδίο. Κάθε bit δεδομένων καταλαμβάνει τον δικό του χώρο στην επιφάνεια του δίσκου, ωστόσο οι ακολουθίες bit- μπορεί να καταρεύσει που αποτελούν τα δεδομένα, δεν είναι απαραίτητο να εγγράφονται σειριακά στον δίσκο, αλλά είναι δυνατό να κατακερματιστούν και να εγγραφούν σε διάφορες θέσεις.
Λόγοι κατάρευσης δίσκων
Με βάση το πρωτόκολλο επικοινωνίας και το interface οι δίσκοι διακρίνονταν σε: IDE, SATA, SATA II, SCSI. Σήμερα έχει επικρατήσει πλήρως το πρωτόκολλο SATA III.
Η οργάνωση των δεδομένων σε ένα σκληρό δίσκο γίνεται μέσω ενός συστήματος ανάγνωσης, ταξινόμησης και εγγραφής το οποίο καλείται σύστημα αρχείων. Υπάρχουν πολλών ειδών τέτοια συστήματα, τα οποία εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς και πληρούν διαφορετικές προδιαγραφές το καθένα. Ενδεικτικά στα PC, υπάρχει το σύστημα NTFS, το οποίο χρησιμοποιείται στη σειρά λειτουργικών συστημάτων Windows από την έκδοση XP και έπειτα, και τα ext2 και ext3, τα οποία αποτελούν συνήθη επιλογή σε λειτουργικά συστήματα με τον πυρήνα Linux.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.