Σμέντλι Μπάτλερ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Σμέντλι Μπάτλερ (Smedley Darlington Butler, 30 Ιουλίου 1881 – 21 Ιουνίου 1940) ήταν Αμερικανός υποστράτηγος (ο υψηλότερος επιτρεπόμενος βαθμός εκείνη την εποχή) στο Σώμα των Πεζοναυτών, τιμημένος δύο φορές με το Μετάλλιο της Τιμής. Είναι ο μόνος γνωστός ανώτατος αξιωματικός της χώρας αυτής που παραδεχθηκε δημόσια ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες πήρε μέρος ήταν προς όφελος των πλουσίων βιομηχάνων και τραπεζιτών του τόπου του, χαρακτήρισε δε τον εαυτό του «γκάνγκστερ του καπιταλισμού». Τον αποκάλεσαν γι αυτό ο Επαναστάτης Στρατηγός. Απεκάλυψε μάλιστα και στρατιωτικό εγχείρημα πραξικοπήματος το 1934 εναντίον του προέδρου Ρούζβελτ, στο οποίο του ζήτησαν να συμμετάσχει αλλά που εκείνος αποκάλυψε τελικά στο Κογκρέσο. Μετά την αποστράτευσή του πήρε μέρος σε πολλές εκδηλώσεις ειρήνης σαν ομιλητής. Τις περιπέτειες και ιδέες του συνέγραψε στο βιβλίο του Ο Πόλεμος είναι τυχοδιωκτισμός (War is a Racket), όπου χαρακτηριστικά αναφέρει:
Ο πόλεμος είναι τυχοδιωκτισμός γιατί έτσι ήταν από πάντα. Κι είναι μάλλον ο αρχαιότερος του είδους, ο ευκολότερος, ο πλέον κερδοφόρος και σίγουρα ο πιο κακοήθης αλλά κι ο μοναδικός με διεθνές αντικείμενο. Είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο τα κέρδη μετριούνται με δολάρια αλλά οι απώλειες με ζωές. Ο τυχοδιωκτισμός του πολέμου μπορεί να θεωρηθεί ωστόσο σαν κάτι όχι άμεσα αντιληπτό απ την πλειοψηφία του κόσμου. Μόνο μια μικρή μερίδα ανθρώπων που είναι στα πράγματα ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Γίνεται πάντα για το κέρδος των ολίγων σε βάρος των πολλών. Χάρις στον πόλεμο πολύ μικρές ομάδες ανθρώπων αποκτούν πολύ μεγάλα κέρδη.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Χαρακτηριστικό δείγμα του πνεύματος του συγγραφέα είναι το παρακάτω απολογητικού χαρακτήρα εδάφιο του βιβλίου του:
Έζησα 33 χρόνια στρατιωτικής υπηρεσίας και σε αυτή τη περίοδο έπαιξα κυρίως τον ρόλο του μπράβου των Μεγαλοεπιχειρηματιών, της Γουόλ Στριτ και των Τραπεζιτών. Εν συντομία ήμουν ένας τυχοδιώκτης, ένας γκάνγκστερ του καπιταλισμού. Βοήθησα να καταστεί το Μεξικό και ειδικά το Ταμπίκο ασφαλέστερο για τα αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα το 1914. Βοήθησα να γίνουν η Κούβα κι η Αϊτή ένας καλός τόπος εισοδήματος για τα παιδιά της Νάσιοναλ Σίτυ Μπανκ. Βοήθησα στον βιασμό μισής ντουζίνας δημοκρατιών της Κεντρικής Αμερικής προς όφελος της Γουόλ Στριτ. Βοήθησα στην εκκαθάριση της Νικαράγουας για χάρη του Διεθνούς Τραπεζικού Οίκου των Αδελφών Μπράουν μεταξύ 1901-1912. Έκανα φωτεινότερη τη Δομινικανή Δημοκρατία για τα αμερικανικά συμφέροντα στη ζάχαρη το 1916. Βοήθησα να καταντήσει η Ονδούρα υποτελής των αμερικανικών εταιρειών εισαγωγής φρούτων το 1903. Βοήθησα την Στάνταρντ Όιλ το 1927 να κάνει τις μπίζνες της χωρίς αντίσταση στην Κίνα. ....Τώρα δηλαδή που το ξανασκέφτομαι μπορεί να έδωσα και καμιά ιδέα στον Αλ Καπόνε. Κι αυτός δηλαδή το μόνο που κατάφερε ήταν να γίνει τυχοδιώκτης σε τρεις περιοχές (των ΗΠΑ), ενώ εγώ αντίθετα δραστηριοποιήθηκα σε... τρεις ολόκληρες ηπείρους !