Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό

Το Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό (ρωσικά: Военно-морской флот СССР, ВМФ, κυριολεκτικά: Στρατιωτικο-ναυτικός στόλος της ΕΣΣΔ) ήταν ο ναυτικός κλάδος των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων. Συχνά αναφερόμενο και ως Κόκκινος Στόλος, το Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό αποτελούσε ένα μεγάλο μέρος του στρατηγικού σχεδίου της Σοβιετικής Ένωσης σε περίπτωση σύγκρουσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), ή κάποια άλλη σύγκρουση που σχετιζόταν με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Η επιρροή του Σοβιετικής Πολεμικού Ναυτικού έπαιξε μεγάλο ρόλο στον Ψυχρό Πόλεμο, καθώς η πλειοψηφία των συγκρούσεων είχαν επίκεντρο τις ναυτικές δυνάμεις.^[1]

Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό
Σημαία του Κόκκινου Στόλου
Ενεργό	1918–1991
Χώρα	ΕΣΣΔ ! ΕΣΣΔ
Κλάδος	Πολεμικό Ναυτικό
Υπαγωγή	Σοβιετικές Ένοπλες Δυνάμεις

Το Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό βασίστηκε σε μία δημοκρατική ναυτική δύναμη που αποτελούνταν από τα απομεινάρια του Ρωσικού αυτοκρατορικού πολεμικού ναυτικού, το οποίο είχε καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς στην Επανάσταση του 1917, στο ρωσικό εμφύλιο πόλεμο και στην εξέγερση της Κρονστάνδης. Το Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό είχε χωριστεί σε τέσσερις μεγάλους στόλους, Βόρειο, Ειρηνικού, Μαύρης Θάλασσας και Βαλτικό Στόλο, ενώ υπό ξεχωριστή διοίκηση ήταν η Ναυτική Βάση Λένινγκραντ. Ο στολίσκος της Κασπίας ήταν μια μικρότερη δύναμη που επιχειρούσε στην περίκλειστη Κασπία Θάλασσα. Κύρια συστατικά του σοβιετικού ναυτικού ήταν η σοβιετική ναυτική αεροπορία, οι πεζοναύτες και το παράκτιο πυροβολικό.

Το μεγαλύτερο τμήμα του Σοβιετικού Πολεμικού Ναυτικού μετασχηματίσθηκε σε Ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, ενώ ορισμένα στοιχεία έγιναν η βάση των αντίστοιχων Πολεμικών Ναυτικών της Ουκρανίας, του Αζερμπαϊτζάν και της Γεωργίας.

Παραπομπές

1. Congressional Research Service (Οκτωβρίου 1976). «Soviet Oceans Development». 94th Congress, 2nd session. U.S. Government Printing Office. 69-315 WASHINGTON : 1976. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2013.